Οι παλιότεροι εδώ της παρέας θα το θυμάστε, το έχουμε ξανασυζητήσει, αλλά δυστυχώς η επικαιρότητα το φέρνει και πάλι μπροστά μας.
Ο λόγος γι’ αυτές τις απίστευτες δυσκολίες συγκρότησης αξιόμαχης ενδεκάδας -και δεκαοκτάδας αρκετές φορές- που συναντάει κάθε τρεις και λίγο ο Γιώργος Δώνης εξ αιτίας των τραυματισμών.
Είναι δεμένα στην κυριολεξία τα χέρια του τις περισσότερες φορές, ενώ άλλες τόσες αναγκάζεται να καταφεύγει σε… εσωτερικές και όχι πάντα τόσο αξιόπιστες λύσεις, μπας και βγάλει στo γήπεδο η ομάδα του ό,τι και όσο καλύτερα μπορεί.
Και βέβαια να επαναλάβουμε για μια ακόμα φορά, ότι το πρόβλημα αυτό εμφανίζεται κυρίως με τους παίχτες της περασμένης σεζόν και όχι με τα νέα παιδιά που μπήκαν στην ομάδα και που θα περίμενε κάποιος να είναι περισσότερο ευπαθή και ευάλωτα στους νέους ρυθμούς που έπρεπε να προσαρμοστούν από την μια μέρα στην άλλη.
Το όλο πρόβλημα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο από τη στιγμή που μέχρι τώρα ο χώρος που έχει υποστεί τις περισσότερες απώλειες τέτοιου είδους είναι ο νευραλγικός χώρος της μεσαίας γραμμής.
Κουρμπέλης, Κάτσε, Τζανδάρης, Δώνης και Στάϊκός που αποτελούν τη δεξαμενή απ’ όπου πρέπει να αντλεί λύσεις σε κάθε παιχνίδι ο Δώνης, δεν ήταν ποτέ μέχρι τώρα… γεμάτη εντελώς.
Αντίθετα όχι μόνο ήταν συνήθως… μισοάδεια, αλλά αρκετές φορές… άδειαζε ακόμα περισσότερο κατά τη διάρκεια των μέχρι τώρα αγώνων, οδηγώντας τον Δώνη σε αναγκαστικές αλλαγές και στερώντας του τη δυνατότητα να επέμβει με καλύτερους όρους στο παιχνίδι.
Αυτή τη στιγμή τους τρεις τουλάχιστον από τους πέντε έχουμε κάμποσο καιρό να τους δούμε, ή το χειρότερο δεν θα τους δούμε με την επανέναρξη του πρωταθλήματος.
Γίνεται, λέει, προσπάθεια, να είναι όλοι έτοιμοι και ειδικά ο Κουρμπέλης στα ντέρμπι που ξεκινάνε τη μεθεπόμενη αγωνιστική.
Μακάρι. Αλλά ακόμα και αυτό δεν θα αποτελεί πλήρη λύση και όπλο στα χέρια του Δώνη, καθώς σε κάθε περίπτωση θα μιλάμε για ποδοσφαιριστές που έρχονται από πολυήμερη απουσία λόγω τραυματισμών και γι’ αυτό τον λόγο αποτελεί πάντα ερωτηματικό το πώς θα ανταποκριθούν ή πόσο θα είναι επηρεασμένοι απ’ αυτό.
Όσο για κάποιες άλλες περιπτώσεις, εκεί ειλικρινά σηκώνουμε και έχει σηκώσει και ο Δώνης προ πολλού τα χέρια.
Για παράδειγμα, κανείς δεν ξέρει ουσιαστικά από τι ακριβώς πάσχει ο… Μουνιέ και πόσο χρόνο χρειάζεται να αποθεραπευθεί… απ’ αυτό που πάσχει.
Κάθε βδομάδα μαθαίνουμε ότι… επιστρέφει και όλο στην επιστροφή βρίσκεται.
Τόσο πολύ που το στοίχημα «τι θα συμβεί πρώτο, θα επιστρέψει ο Μουνιέ στη δράση ή θα βάλει το εκατομμύριο ο Παϊρότζ» να μην παίζεται καν πλέον και να μη γίνεται αποδεκτό από καμιά στοιχηματική εταιρεία.
Όπως επίσης ερωτηματικό εξακολουθεί να παραμένει και ο χρόνος επιστροφής του Άλτμαν.
Θεωρητικά και με βάση όσα είχαν ειπωθεί, ο Ισραηλινός θα έπρεπε ήδη να είναι σε θέση να προπονείται κανονικά και να έχει μπει στην αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή του στην δράση.
Παρ’ όλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται προς στιγμήν στον ορίζοντα. Και κάποιες φήμες ότι έχει υποστεί νέο οίδημα στο εγχειρισμένο του πόδι και επομένως αγνοείται ο χρόνος επιστροφής του, αρχίζουν σιγά-σιγά να δείχνουν πραγματικές.
Τέλος πάντων και για να μη συνεχίσουμε με άλλες συγκεκριμένες αναφορές και να αναφερθούμε στην ουσία.
Η ουσία λοιπόν είναι, ότι ο Δώνης βρίσκεται διαρκώς μπροστά σε ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο του στερεί πολλά από τα πλάνα και τα πράγματα που έχει στο μυαλό του και τον αναγκάζει να στραφεί σε λύσεις και επιλογές που πιθανότατα δεν ήταν και οι πρώτες στην σκέψη του.
Το χειρότερο;
Ότι για το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν φταίει αυτός.
Το κληρονόμησε μαζί με αρκετά άλλα σαν προίκα από τον Παναθηναϊκό που παρέλαβε όταν δέχτηκε να καθίσει στον πάγκο του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Διπλό «μπαμ» στον ΠΑΟ - Πέφτουν υπογραφές - Χτίζεται ομαδάρα, πανηγυρίζει ο... Παϊρόζ