Εννέα μήνες στην Πάτρα, από τον Μάρτη μέχρι τον Δεκέμβρη του 2008, αποδείχθηκαν αρκετοί, για να γίνει αντιληπτή η σοβαρή προσέγγιση του Άγγελου Ποστέκογλου με το σύγχρονο ποδόσφαιρο, μέσα από την καθοδήγηση της ιστορικής Παναχαϊκής.

Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη ότι ο «βασιλιάς των σπορ» κάνει απλώς κάποιες… περιοδείες σε παρηκμασμένες ποδοσφαιρικά «αποικίες». Τέτοιες λογίζονται η Αυστραλία και η Ασία. Κακώς, κάκιστα! Υπάρχουν Εθνικές ομάδες και λίγκες σ’ αυτές τις δύο ηπείρους, που υπερτερούν της αντίστοιχης Ελληνικής. Απλώς, το φως της δημοσιότητας είναι εκείνο που δεν φθάνει στην Ελλάδα…

Ο Ποστέκογλου, λοιπόν, που γνώρισα είναι ένας πολύ σοβαρός προπονητής.  Με κατάρτιση, που δεν υστερεί έναντι προπονητικών ονομάτων της παγκόσμιας ελίτ. Το ξαναγράφω, σοβαρός. Άτομο συγκροτημένο, με Ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική κουλτούρα και δη με επιρροές από το Αγγλικό ποδόσφαιρο.

Έχει παίξει μπάλα σε καλό επίπεδο περισσότερα από 10 χρόνια, προπόνησε τοπ ομάδες της Αυστραλίας, πήγε με τα «καγκουρό» στο μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014, ένα χρόνο αργότερα βραβεύτηκε ως κορυφαίος τεχνικός της Ασίας, οδήγησε τους «socceroos» και στο μουντιάλ της Ρωσίας, αλλά επέλεξε στο απόγειο της νέας επιτυχίας να παραιτηθεί, γιατί του είχε λείψει ο πάγκος συλλόγου. Και σε τέτοιον βρίσκεται εδώ και μερικούς μήνες. Έχει το τεχνικό πρόσταγμα της Ιαπωνικής Γιοκοχάμα Μαρίνος, που βρίσκεται στη μέση του βαθμολογικού πίνακα μετά από 29 αγώνες, με μπάτζετ διπλάσιο από αυτό του Ολυμπιακού.

Απερίφραστα και ανενδοίαστα υποστηρίζω ότι θα ήταν ευτύχημα για την ΕΠΟ να έλθει σε συμφωνία μαζί του, για ν’ αναλάβει τις τύχες της Εθνικής μας ομάδας.

Με τον Ποστέκογλου θα βλέπουμε μία «άλλη» Εθνική. Θα βλέπουμε μπάλα, γιατί έχει τον τρόπο να «συμφιλιώνει» τη σκοπιμότητα για το θετικό αποτέλεσμα, με το θέαμα. Αρκεί κάποιος να «κατεβάσει» βίντεο της Εθνικής Αυστραλίας ή της Γιοκοχάμα Μαρίνος και θα καταλάβει.

Μα, ίσως αναρωτηθείτε: Έχει η Ελλάδα τους κατάλληλους παίκτες για να υπηρετήσει μετά από μία 20ετία σχεδόν, μια διαφορετική φιλοσοφία απ’ αυτήν που έχουμε συνηθίσει, που μας κατέστησε Ευρωπρωταθλητές το 2004 και μας έστειλε σε δύο μουντιάλ κι ένα ακόμη Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα;

Το υλικό που υπάρχει, συν κάποια νέα παιδιά που δεν έχουν κληθεί στην Εθνική ανδρών, αρκούν στον Ποστέκογλου για ν΄ αλλάξει την αγωνιστική δοσολογία της Εθνικής, μεταξύ άμυνας και επίθεσης, επιτυχώς. Γιατί έχει το προτέρημα να παίρνει από τους παίκτες του το μάξιμουμ. Έχει τη διορατικότητα να αξιοποιεί ιδιαίτερα, ακόμη και απόκρυφα ή ακατέργαστα χαρίσματά τους. Κι έχει το θάρρος να προβιβάζει από τις μικρότερες εθνικές και να εξελίσσει νεαρούς ποδοσφαιριστές. Πάλι για τις ανάγκες της επιβεβαίωσης, μπορείτε να ανατρέξετε στον τρόπο που διαχειρίστηκε την πετυχημένη, στα χέρια του, Εθνικής Αυστραλίας.

Κοντολογίς, μπορεί να μην έχει δουλέψει στην γηραιά ήπειρο (πλην του 9μηνου στην Παναχαϊκή), όμως από την πρώτη στιγμή όλοι πέριξ της Εθνικής θα καταλάβουν ότι πρόκειται για έναν σύγχρονο, επιμορφωμένο Ευρωπαϊκά, προπονητή. Που κατά ευτυχή σύμπτωση είναι κι Έλληνας. Και τι Έλληνας! Εύζωνας, με παράστημα , σοβαρότητα, αρχοντιά, οξυδέρκεια και πλούτο ποδοσφαιρικών γνώσεων.

Βέβαια, όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο, σας προλαβαίνω και συμφωνώ μαζί σας ότι δεν πρέπει να είμαστε κατηγορηματικοί. Αν προσληφθεί από την ΕΠΟ και, ο μη γένοιτο, αποτύχει, η αρνητική κριτική μοιραία θα συμπαρασύρει και τους υποστηρικτές του.

Ωστόσο, παρά το όποιο ρίσκο, κατηγορηματικά υπογραμμίζω ότι είναι ασυγκρίτως μικρότερο, από το να βλέπουμε στον πάγκο τον Σκίμπε ή να φορτωθούμε τον όποιο γυρολόγο και πιθανώς μακροχρόνια άνεργο… 

Άγγελος Αναστασιάδης Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο