Θα το ξαναπώ ευθύς εξ αρχής και ας είναι που επαναλαμβάνομαι, αλλά βλέπετε, εντοπίζω σε πολλούς, συμπτώματα -ηθελημένης ή ακούσιας- ασθενούς μνήμης: Κάτω τα χέρια από τον Πέδρο Μαρτίνς!

Καιρός ήταν να βρει ο Ολυμπιακός ύστερα από ατυχείς περιπλανήσεις στο χώρο των προπονητών, έναν (αποκαλούμενο) «κανονικό διευθυντή πάγκου», αναθέτοντάς του την ανοικοδόμηση της ομάδας.

Ο Πορτογάλος δείχνει έμπρακτα, δίχως άλλο, όχι μόνο ότι πασχίζει με την εργατικότητα, τις γνώσεις και τις ικανότητες του, αλλά ότι εμπράκτως δουλεύει με αποτέλεσμα.

Ένας πραγματικός «Πύργος της Βαβέλ» σαν τον φετινό Ολυμπιακό, με ατέλειωτα ετερόκλητα στοιχεία στην ομάδα, προϊόντα προερχόμενα από κάθε ποδοσφαιρική σχολή και με μπόλικη ελληνική δόση αλατιού στην κατσαρόλα και απαιτήσεις που, κακά τα ψέματα, δεν έχουν ανασταλτικό χαρακτήρα σε έναν σύλλογο δύσκολο, σε έναν οργανισμό που από συνήθεια και ασυναίσθητα η κάννη είναι ανά πάσα στιγμή και με κάθε ευκαιρία στραμμένη προς τους κροτάφους δικαίων και αδίκων, δεν συμμορφώνεται και δεν κουμαντάρεται από τη μια στιγμή στην άλλη.

Θέλει πίστωση χρόνου, θέλει υπομονή, θέλει ανοχές και αντοχές, θέλει καιρό για αποτελέσματα. Αρκεί να ενθαρρύνεται ο περίγυρος διαπιστώνοντας προόδους.

Και ο Μαρτίνς δείχνει ότι το κατευθύνει με σταδιακή εξέλιξη το εγχείρημα. Το οποίο ποιο είναι; Για να μην έχουμε ασαφείς προσανατολισμούς και να ξέρουμε τι λέμε και τι περιμένουμε:

Να ξαναγίνει ομάδα ο Ολυμπιακός. Να παίξει πάλι ποδόσφαιρο της προκοπής. Να κερδίσει εκ νέου τον κόσμο του. Ασφαλώς να στεφθεί και πάλι πρωταθλητής! Ωστόσο αν ο τίτλος περιμένει και ακόμη μια σεζόν δεν χάθηκε ο κόσμος! Το αρχικό ζητούμενο είναι το συμμάζεμα, προς κάθε τομέα και η σταδιακή ανάκτηση νοοτροπίας και πνεύματος νικητή και «αφεντικού» στα ματς.

Είναι ολοφάνερο ότι οι Ερυθρόλευκοι αντιμετωπίζουν ακόμα διάφορα προβλήματα. Με κυριότερο όπως έχει αποδειχθεί πάνω από ένα μήνα τώρα το πολυσυζητημένο εύκολο γκολ.

Αποκορύφωμα εκείνος ο Φετφατζίδης που δείχνει ότι καλύτερα να ανοίξει η γη να τον καταπιεί την επόμενη φορά που θα έρθει φάτσα με το γκολ! Επιθετικός και να του συμβαίνει αυτό! Για τι σόι επιθετικό μιλάμε;

Την κακή ψυχολογία στην υλοποίηση των ευκαιριών την έχει όμως όλη η ομάδα. Απλά ο «Φέτφα» δεν διαθέτει την παραμικρή αίσθηση του σκοραρίσματος, αφού δεν γίνεται στα 27 του πια, να διδαχθεί το πώς βρίσκουμε δίχτυα, στοιχείο απαραίτητο για να σε «βαφτίζουν» κυνηγό!

Και εδώ ανοίγει η κουβέντα της απόδοσης ευθυνών με αφορμή έναν ακόμα φετινό ψυχοβγάλτη, το… μισό μηδέν του Μάνου με τον Απόλλωνα…

Έχει στον πάγκο του ο Μαρτίνς, δεδομένων των απουσιών των δύο σέντερ φορ του, έναν και μοναδικό επιθετικό περιοχής, κρούσης. Τον περσινό πρώτο σκόρερ της Β’ Εθνικής. Έστω αυτής, ακόμα και αν την σνομπάρουμε ή τη θεωρούμε (από άγνοια) εύκολη κατηγορία.

Δεν φτάνει που δεν τον ξεκινάει και βάζει καταχρηστικά επιθετική κορυφή τον Λάζαρο, επιμένει στις αλλαγές, την ώρα που ψάχνει απεγνωσμένα να ανοίξει το σκορ η ομάδα, να ρίξει στη μάχη τον Φετφατζίδη, ο οποίος έχει… ξεκόψει διπλωματικές σχέσεις με το πλεκτό!

Και όταν πλέον έχει γίνει και ο ίδιος (ο Πορτογάλος τεχνικός) κάτι μεταξύ κίτρινου σαν το λεμόνι και κάτασπρου σαν χαρτί το πρόσωπό του από την αγωνία, διαλέγει επιτέλους τον Μάνο να τον ξελασπώσει και αυτός, όντως τον λυτρώνει!

Νωρίτερα, στη σύνθεση της 11άδας είχε προτιμηθεί ο Ναουέλ για το άκρο -προκειμένου να πάει φορ ο Χριστοδουλόπουλος- με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να παίζει στην ουσία με ένα εξτρέμ, τον Ποντένσε, αφού αυτός ο Ισπανοαργεντινός δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κάποιος ότι όπως ήρθε θα φύγει! Από το πουθενά στο πουθενά!

Ε, είναι κάτι πράγματα, για τα οποία δεν γίνεται να αποφευχθεί η κριτική. Ουδείς στο απυρόβλητο, κανένας δεν έχει ασυλία.

Ειδικά στον Ολυμπιακό που ο καθένας περνάει από τεστ σε καθημερινή βάση!

Και ακόμα ειδικότερα όταν κάποια φάλτσα εντοπίζονται σε διαρκή συχνότητα. Λόγου χάρη:

Οφείλω να ομολογήσω σε ότι αφορά τον Ανδρέα Μπουχαλάκη, τον οποίο έχω αδικήσει κάποιες φορές, ότι μαζί με τον Μεντί Καμαρά έχουν συνθέσει το καλύτερο ντουέτο στη φετινή ερυθρόλευκη μεσαία γραμμή. Κάποια στιγμή μπήκε στο κάδρο των επιλογών (καθυστερημένα για εμάς, όχι για τον προπονητή) και ο Γκιγιέρμε.

Όταν έγινε αυτό, «καταργήθηκε» ένας από τους δύο. Άλλοτε ο Μπουχαλάκης και άλλοτε ο Καμαρά. Και τώρα που φαίνεται ότι ο Μαρτίνς επαναφέρει αυτό το δίδυμο πάλι ως βασικό, βαστάτε να δείτε ότι τον Γκιγιέρμε θα τον… ψάχνει η Νικολούλη!

Τα ίδια έχουν γίνει και με άλλους και πιθανώς να τα ξαναδούμε όπου να ναι και με επόμενους. Με τον Τσιμίκα φερ’ ειπείν, όσο ο Κούτρης θα κάνει εξαιρετικά παιχνίδια.

Η διαχείριση του ρόστερ θέλει… ντρίμπλες. Και ο προπονητής οφείλει να τις γνωρίζει και να μπορεί να τις εφαρμόζει. Να τι κάνει.

Και επίσης, να βρει τον τρόπο να καταπολεμήσει το άγχος του. Να κατεβάσει τους βιορυθμούς του, να ρίξει την πίεση.

Οι πρώτοι που επιβάλλεται να τον βλέπουν και να τον νιώθουν «ατσαλάκωτο» είναι οι ποδοσφαιριστές του…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: «Γύρισε το μάτι» του Μαρτίνς - Δε μπορεί να ηρεμήσει - Του... έριξαν τον Καρεμπέ - Έξαλλος με...

 

Ματίας Ναουέλ Δημήτρης Μάνος Πέδρο Μαρτίνς Γιάννης Φετφατζίδης Superleague Ολυμπιακός