Δεν ξέρω ειλικρινά αν ακόμα και οι ίδιοι οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού -ή έστω αυτοί που στελεχώνουν και δουλεύουν στο ποδοσφαιρικό του τμήμα- έχουν συνειδητοποιήσει στην ολότητά του, το γιατί έχουν πετύχει όσα έχουν πετύχει μέχρι τώρα.

Και επιμένω σ’ αυτό, καθώς πιστεύω πως αποτελεί και τον βασικό λόγο που μπορεί να διατηρήσει και να ανεβάσει επίπεδο αυτά που έχουν γίνει, όπως φυσικά και να τα καταστρέψει πριν κανείς το καταλάβει.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, έφτιαξε αυτό που σήμερα όλοι υμνούν και απολαμβάνουν και δικαίως, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις και οι λόγοι για να λειτουργήσει διαφορετικά.

Με πρώτη και καλύτερη προϋπόθεση, το ότι δεν υπήρχαν λεφτά και κυρίως δεν υπήρχε -άμεσα τουλάχιστον- ούτε καν η προοπτική να εμφανιστούν σύντομα λεφτά στον ορίζοντα.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να εξαφανιστούν, να μείνουν μακριά και κυρίως να μην έχουν και να μη… διεκδικούν λόγο και «συμμετοχή» στο πώς φτιάχτηκε και δουλεύτηκε αυτή η ομάδα από τους Δώνη και Νταμπίζα, μια σειρά παράσιτα.

Μια σειρά παράσιτα και άσχετοι ταυτόχρονα, που όχι μόνο υπήρχαν, αλλά διεκδικούσαν και αρκετές φορές το πετύχαιναν κιόλας, να έχουν λόγο και κουμάντα στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Με λίγα λόγια, αυτό ακριβώς που όλοι θεωρούσαν το καλοκαίρι σαν το μεγάλο μειονέκτημα αυτής της ομάδας, το ότι δηλαδή έμοιαζε και ήταν επί της ουσίας «εγκαταλειμμένη» απ’ όλους στην τύχη της, αποτέλεσε και το μεγάλο της ατού και «όπλο» στο να δημιουργηθεί αυτό που βλέπουμε μέχρι τώρα στο γήπεδο.

Καθώς δεν υπήρχε λόγος και δυνατότητα ταυτόχρονα για «κονόμες», δεν περίμενε κάποιος οτιδήποτε για να σπεύσει να… πλασαριστεί σαν μαϊντανός σε όσα γίνονταν και κυρίως δεν ασχολήθηκε και κανείς μαζί της, αφήνοντάς την έρημη αλλά και στην… ησυχία της ταυτόχρονα να δημιουργηθεί και να «δουλέψει» με ότι είχε στην διάθεσή της, από πλευράς δυνατοτήτων αλλά και έμψυχου υλικού.

Το καλοκαίρι αυτό, η Παναθηναϊκή καθημερινότητα, είχε όλα τα υπόλοιπα στην ημερήσια διάταξή της εκτός από την ομάδα.

Την ομάδα που κάπου εκεί στο… Απήλιον, κάπου εκεί στην… Ολλανδία, κάπου εκεί σε κάποια… φιλικά που δεν τα έβλεπαν ούτε καν οι… γνωστοί συγγενείς και φίλοι, χτιζόταν μαθαίνοντας από την πρώτη μέρα  ΝΑ ΛΥΝΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ και ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ από μόνη της και εκ των έσω, καθώς δεν υπήρχε και η δυνατότητα για… έξωθεν βοήθεια.

Το καλοκαίρι αυτό, όλοι και ανάμεσά τους και το «ρεπορτάζ», ασχολιόντουσαν με μετοχές, με επενδυτές, με μπροστινούς και… πισινούς, με διαγγέλματα σωτηρίας και… ανάθεμα καταστροφολογίας ταυτόχρονα, με το σε ποιο γήπεδο θα παίζει, με πληρωμές και προσφυγές και με καθημερινές αγωνίες για το αν… θα μπορέσει αυτή η ομάδα να ξεκινήσει το πρωτάθλημα.

Κι ευτυχώς!!!

Γιατί όλα τα προηγούμενα καλοκαίρια που -υποτίθεται- όλοι είχαν την προσοχή και τις… αγωνίες τους στην ομάδα, την οποία επί της ουσίας χρησιμοποιούσαν για να μην μπαίνουν στον… κόπο να πουν την αλήθεια ή να αντιμετωπίσουν την αλήθεια για όλα τα υπόλοιπα που γινόντουσαν στον Παναθηναϊκό και την πραγματική κατάσταση που υπήρχε, τα αποτελέσματα τα είδαμε όλοι μας.

Αυτή η περιβόητη και αναγκαστική ταυτόχρονα «γυάλα» και «αδιαφορία» που υπήρχε για το ποδοσφαιρικό τμήμα σαν τέτοιο, αποτέλεσε και το μεγάλο ατού αυτής της προσπάθειας που έγινε και που τα αποτελέσματά της τα βλέπουμε πια μέσα στο γήπεδο, αλλά και στην… εξέδρα από την άποψη του… όγκου και των χαρακτηριστικών του κόσμου που γύρισε και συσπειρώθηκε κοντά στην ομάδα.

Κι αυτή τη «γυάλα» είναι που πρέπει να κρατήσουν σαν «κόρη οφθαλμού» για την ομάδα αλλά και για τους ίδιους, ο Δώνης και ο Νταμπίζας.

Ειδικά τώρα, που βλέποντας το τι πάει να γίνει, όλα τα κοράκια και οι πάσης φύσεως «νταραβεριντζήδες» έχουν αρχίσει να… ανακαλύπτουν ξανά την ομάδα και να την… πλησιάζουν μπας και την «αλώσουν» ξανά και αυτή.

Τίποτε, κανένα και ΜΑΚΡΙΑ απ’ όλους και από όλα την ομάδα και τους ανθρώπους του ποδοσφαιρικού τμήματος γενικότερα.

Αυτό είναι το μυστικό και αυτή είναι και η συνταγή για να μπορέσει να συνεχίσει αυτό που άρχισε ο Παναθηναϊκός και να μπορέσει ο Δώνης με τους συνεργάτες και τους ανθρώπους του στο ποδοσφαιρικό τμήμα, να ανεβάσουν όσο γίνεται επίπεδα στην δουλειά και τα αποτελέσματα αυτής της ομάδας.

Τίποτε, κανένα και ΜΑΚΡΙΑ όλοι κι ας μην είναι και… αγαπημένοι στην τελική αν ντε και καλά θα πρέπει να υπάρξουν «αγαπητικοί» πάσης φύσεως και «προστάτες» με το… αζημίωτο και γι’ αυτή την ομάδα.

Δουλειά, δουλειά, δουλειά και χαμηλό παιχνίδι με ταπεινότητα και σεβασμό στο ποδόσφαιρο, τους νόμους και τη λογική του.

Και προπάντων…

Το νου τους…

Το νου τους και τα μάτια τους... χίλια-δεκατέσσερα.

Στη… γυάλα.

Μην τυχόν και σπάσει από την… πολλή αγάπη που πλάκωσε ξαφνικά και μετά έχουμε μία από τα ίδια…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Τρελά πράγματα: Mεταγραφή-βόμβα Νοέμβρη μήνα στον ΠΑΟ - Τον «έκλεψε» από Ολυμπιακό και ΑΕΚ

 

 

 

 

 

Παναθηναϊκός