Ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Να μπει στη ζωή μας ξανά ο αγαπημένος Σέρχιο. Είναι αλήθεια, πως ανήκει στην κατηγορία των παικτών που έχει καψουρευτεί ο κόσμος και αποτελεί σημείο αναφοράς στην ΑΕΚ. Σκόρερ σε σημαντικά παιχνίδια, παίκτης με σπάνια ικανότητα, που ταίριαξε ιδανικά. Αρα, θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό η ΑΕΚ να παρακολουθεί την περίπτωση του, ειδικά από τη στιγμή που προκύπτει ενδιαφέρον από ανταγωνιστές. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε; Ο Αραούχο είναι σα να έχεις τη Μόνικα Μπελούτσι. Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία της. Αλλά το θέμα για την ΑΕΚ δεν είναι ο Αραούχο. Μπορεί τους επόμενους μήνες, ιδιαίτερα το καλοκαίρι να είναι πρώτο θέμα, αλλά τώρα εκτιμώ πως δεν είναι προτεραιότητα.

Κόντρα στο κλίμα μεμψιμοιρίας των τελευταίων εβδομάδων, θεωρώ πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν με έντονο τρόπο μέσα σε λίγες ώρες. Η ΑΕΚ έχει μια σειρά αγώνων που μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα μόνο νίκες στο πρωτάθλημα, έχει τη δυνατότητα να νικήσει τον Αγιαξ και να φτιάξει και όνειρο πρόκρισης για λίγες εβδομάδες. Δεν είναι εύκολο, όπως δεν είναι τίποτα αν δεν προσπαθείς. Αλλά υπάρχει μια σειρά πραγμάτων που θεωρώ πως οδηγούν προς αυτήν την πορεία. Η ΑΕΚ βρήκε χρόνο να δουλέψει, για πρώτη φορά έχει σχεδόν το σύνολο των παικτών στη διάθεσή του ο Ουζουνίδης, μπορεί να βρει περισσότερες λύσεις.

Για να ξέρουμε τι λέμε. Η ΑΕΚ στην εκκίνηση της φετινής σεζόν, έχει επί της ουσίας ένα κακό παιχνίδι που έφερε στο νου εποχές Μοράις, αυτό με τον Παναθηναϊκό. Στα υπόλοιπα, ακόμα και σε αυτά που δεν κατάφερε να κερδίσει, μπόρεσε να βγάλει μέσα στο γήπεδο κάτι. Να έχει κάτι κάποιος να θυμάται. Από την κεφαλιά του Λαμπρόπουλου στο Μόναχο και το ανύπαρκτο πέναλτι, μέχρι τα δοκάρια στην Τούμπα και με τον Ατρόμητο. Τώρα, με περισσότερες επιλογές, με όσα σχεδίαζε από το καλοκαίρι ο Ουζουνίδης και δεν μπόρεσε να εφαρμόσει, αλλά και με πιο βατούς αντιπάλους, η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί με συνεχόμενες νίκες.

Οι επιτυχίες, όπως συμβαίνει παντού, φτιάχνουν τη διάθεση και το κλίμα. Αυτό υπήρξε το μεγάλο συν της ΑΕΚ την περασμένη σεζόν. Μπορεί να μην είχε πολυδιαφημισμένους παίκτες όπως οι ανταγωνιστές της, μπορεί να μην είχε συμβόλαια εκατομμυρίων, αλλά είχε ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Παίκτες που ήταν μια γροθιά, έπαιζαν ο ένας για τον άλλον και έβρισκαν λύσεις σε κάθε εμπόδιο. Χαίρονταν, έκλαιγαν, πανηγύριζαν μαζί. Δεν ήταν όλοι κολλητοί, αλλά υπήρχε σεβασμός και κοινός στόχος. Με απόλυτη κατανόηση μάλιστα, πως μόνο εάν λειτουργούν ως ενιαίο σύνολο μπορούν να τα καταφέρουν.

Συν τοις άλλοις, στην ΑΕΚ υπάρχουν κάποιες ορατές αδυναμίες. Αντιλαμβάνομαι την «καψούρα» πολλών με τον Αραούχο, αλλά αυτό που καίει την ΑΕΚ είναι να καλύψει το λάθος του καλοκαιριού με την απόκτηση ενός κεντρικού χαφ με ηγετικές ικανότητες. Αυτή είναι η προτεραιότητα, που εφόσον συνδυαστεί και με τον εξτρέμ που θέλει ο Ουζουνίδης, ισχυροποιεί εκ νέου την ΑΕΚ σε μεγάλο βαθμό. Ειδικά μάλιστα εάν συνυπολογίσει κάποιος, πως βρισκόμαστε μόλις στο 1/3 της χρονιάς, έχει ακόμα πολύ δρόμο.

Αυτό που είναι σημαντικό για την ΑΕΚ είναι να μη χαθεί σε κινήσεις εντυπωσιασμού. Η ΑΕΚ έχει συγκεκριμένο πλάνο και αυτό πρέπει να υπηρετήσει. Να βρει τις λύσεις, να στηρίξει το σχέδιο που εκπονήθηκε από το καλοκαίρι, να δει που θα καταλήξει η σεζόν. Διότι, τα πάντα είναι ακόμα ανοιχτά και ουδείς πρέπει να λησμονεί πως ήδη υπάρχει το μεγάλο συν, που λέγεται συμμετοχή στους ομίλους του Champions League.

Σέρχιο Αραούχο ΑΕΚ