Ηταν πολύ έντονες οι προηγούμενες μέρες στην ΑΕΚ. Γεμάτες ανακατατάξεις, αναταραχή, ένταση. Ετσι συμβαίνει στα μεγάλα κλαμπ. Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες. Ωστόσο, με δεδομένο πως είναι νωπό, το θέμα είναι να διαπιστωθεί με ψυχραιμία ποια είναι η αγωνιστική διάσταση των αποφάσεων για άμεσο φινάλε με Σιμόες, Μπακασέτα, Λαμπρόπουλο και Αϊντάρεβιτς.

Συναισθηματικά, το θέμα αναλύθηκε. Ειδικά οι τρεις, είναι παιδιά μάλαμα. Δεν είχαν δώσει δικαιώματα, αγάπησαν και αγαπήθηκαν από την ΑΕΚ, εξελίχθηκαν μέσα από αυτήν. Το κλαμπ έκρινε με συγκεκριμένο ποσό, εκείνοι εκτιμούσαν πως άξιζαν παραπάνω, ο καθένας παίρνει το δρόμο του. Το θέμα είναι τι μένει πίσω. Ποιο κενό δημιουργείται, τι ανάγκες πρέπει να καλύψει η ΑΕΚ.

Το θέμα του Σιμόες είναι σύνθετο. Ο Πορτογάλος είναι παίκτης συγκεκριμένων χαρακτηριστικών. «Σκύλος», με ασταμάτητο τρέξιμο, που κάλυπτε χώρους και έδινε ασφάλεια στους συμπαίκτες του. Ωστόσο, είχε αδυναμίες με την μπάλα στα πόδια, δυσκολευόταν να προωθήσει το παιχνίδι, δεν είχε μεγάλη συμμετοχή στο δημιουργικό κομμάτι. Ειδικά φέτος, που οι αποστάσεις στις γραμμές της ΑΕΚ άνοιξαν περισσότερο, φάνηκε ακόμα πιο έντονα η αδυναμία.

Ο Σιμόες είναι ένας κλασικός αμυντικός χαφ. Δεν είναι κεντρικός χαφ, όπως εξελίσσεται στις περισσότερες μεγάλες ομάδες η θέση. Δηλαδή, παίκτης που θα μπορεί να μεταφέρει την μπάλα, να την κυκλοφορήσει, δίχως να υστερεί στην αμυντική ισορροπία. Δεν είναι εύκολο, γιατί πλέον παίζεται όλο το παιχνίδι εκεί και απαιτείται ποιότητα, ηγετικά χαρακτηριστικά και φυσική κατάσταση. Τέτοιο χαφ καλείται να βρει η ΑΕΚ.

Σας θυμίζω, πως είναι μια διαδικασία που η ΑΕΚ μπαίνει σε κάθε χειμερινή μεταγραφική περίοδο τα τελευταία χρόνια. Γιόχανσον, Ζουκουλίνι, Αϊντάρεβιτς, Μοράν. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η ΑΕΚ ψάχνει κάτι περισσότερο. Αν και πάντα ξέρει, πως δεν είναι η ιδανική περίοδος. Βρήκε το λαυράκι Γιόχανσον, συνέβαλε στην εξέλιξη και την καθιέρωση του στην Εθνική ομάδα. Οι υπόλοιπες επιλογές δεν ήταν οι αναμενόμενες και κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια κατάσταση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Γι’ αυτό παίζει μπαλάρα ο Λιβάγια - Δείτε την κουκλάρα γυναίκα του με ψηλοτάκουνα και string (ΦΩΤΟ)

Με τον Μπακασέτα ήταν διαφορετικά. Ο Τάσος είναι παίκτης ομάδας. Παικτάρα κατά τη γνώμη μου, με σπάνια χαρίσματα την κίνηση δίχως να κάνει κοντρόλ, τη θέληση να παίζει όπου του ζητηθεί, το μυαλό του. Αυτά ο Μπακασέτας τα έβγαλε στην ΑΕΚ, όταν βρήκε το ιδανικό περιβάλλον και εμπιστοσύνη. Είναι μεγάλη ποιότητα, πίστευα πως δεν θα αργούσε η στιγμή που θα έπαιζε σε σημαντική ομάδα του εξωτερικού.

Η ΑΕΚ με τον Μπακασέτα είχε έναν εγκέφαλο σε όποιο σημείο επέλεγε ο Ουζουνίδης. Να είναι πλέι μέικερ από τα άκρα. Να είναι δεύτερος κεντρικός χαφ. Να παίζει πίσω από τον επιθετικό. Οπου και να ζητούνταν, ο Μπακασέτας έπαιζε. Με τα συν και τα πλην του. Νομίζω, πως για τα άκρα όπου θεωρητικά κατατάσσονταν ο Μπακασέτας, ο παίκτης που θα έρθει πρέπει να έχει άλλα χαρακτηριστικά. Να είναι γρήγορος, ικανός στο ένας με έναν, να δημιουργεί ρήγματα. Τέτοιον παίκτη -μέχρι να εμφανιστούν τουλάχιστον οι Αλμπάνης και Γιαννιώτας- δεν υπάρχει.

Οσον αφορά τον Λαμπρόπουλο, είναι εξαιρετικά σύνθετη η αναζήτηση. Γιατί ο Λαμπρόπουλος αποτελεί το κορυφαίο παράδειγμα εξέλιξης μέσα από την ομάδα. Παίκτης που θεωρούνταν «παγκίτης» στην ΑΕΚ της Β' Εθνικής και έφτασε να είναι βασικός στην ΑΕΚ του Champions League και να παίζει στην Εθνική. Να βελτιώνει τις τοποθετήσεις, τα χτυπήματα του, να ωριμάζει μέσα στο γήπεδο.

Τι θεωρώ πως αφήνει κενό στα στόπερ της ΑΕΚ; Πρώτιστα την ταχύτητα. Ουδείς εκ των Τσιγκρίνσκι, Οικονόμου, Τσόσιτς και Σβάρνα (επιφύλαξη για τον τελευταίο), έχει τόση ταχύτητα και δύναμη όπως ο Λαμπρόπουλος. Χρειάζεται να υπάρχει ένας τέτοιος παίκτης, για να μπορεί να παίζει αντίστοιχους αθλητικούς επιθετικούς. Αλλά από τον Λαμπρόπουλο σίγουρα θα λείψει το δέσιμο με την ομάδα.

Βασίλης Λαμπρόπουλος Αντρέ Σιμόες Τάσος Μπακασέτας ΑΕΚ Superleague