ΑΕΚ - Superleague: Ο Σταύρος Καζαντζόγλου γράφει στο sportdog!

Ο καθένας μπορεί να έχει τη δική του γνώμη. Να λέει πως θα ήθελε από την ΑΕΚ να έπαιζε με περισσότερη επιθετικότητα, να παράγει πολλές ευκαιρίες, να παίζει ψαρωτικό ποδόσφαιρο. Για εμένα, αυτά έχουν μικρή σημασία. Το σπουδαίο είναι να μπαίνει η μπάλα στο πλεχτό. Να παίρνει τις νίκες, να γεμίζει αυτοπεποίθηση και να ανακτά ψυχολογία, ώστε να βρει τις λύσεις για τα σπουδαία που ακολουθούν.

Στην πλατεία υπήρξαν σημαντικές διαπιστώσεις για πολλά θέματα. Τις συνοψίζω και τις ιεραρχώ σύμφωνα με τη δική μου οπτική:

Κράτησε για τέταρτο στη σειρά παιχνίδι το μηδέν. Αντιλαμβάνομαι όσους «ψοφάνε» για επιθετικό ποδόσφαιρο, όσους θέλουν μπάλα και θέαμα, αλλά σας θυμίζω τι συνέβη στην Τούμπα ή με τον Ατρόμητο. Η ΑΕΚ έπαιξε μπάλα, έκανε φάσεις, είχε δοκάρια, αλλά δέχτηκε γκολ και έχασε. Πρώτα κρατάς το μηδέν και μετά ψάχνεις να βρεις ένα γκολ, που με την ποιότητα που υπάρχει είναι απλή διαδικασία.

Σκόραρε και πάλι εύκολα. Είναι σημαντικό, χαρακτηριστικό μιας ομάδας που ανακτά αυτοπεποίθηση και πιστεύει στον εαυτό της, πως πλέον δεν παράγει δέκα τελικές για ένα γκολ, αλλά έχει υψηλά επίπεδα αποτελεσματικότητας. Δεν κάθεται να παίζει, αλλά ψάχνει τη μια φάση, τη στημένη μπάλα, την έμπνευση του παίκτη της (δείτε τι έκαναν Μάνταλος, Πόνσε στο πρώτο γκολ), το λάθος του αντιπάλου (δεύτερο γκολ του Αργεντινού) για να γίνουν όλα πιο εύκολα.

Με την είσοδο του Κρίστισιτς τελείωσε το ματς πριν την ώρα του. Εκλεισε τους χώρους, μάρκαρε τους αντιπάλους σωστά, έβγαλε τσαμπουκά. Δίνει στη μεσαία γραμμή της ΑΕΚ όσα της έλειπαν και όσο περνά ο καιρός θα είναι πολύ σημαντικός για το παιχνίδι. Μόνο χρόνο θέλει, για να βρει τα πατήματα του και μετά ψάξτε να τον βρείτε.

Η κλάση του Πόνσε. Μοιράζει γκολ, σκοράρει. Χαμογελά συνεχώς. Απορώ πόσοι είχαν πιστέψει πως θα έκανε αγγαρεία στην ΑΕΚ, τι θα λένε τώρα. Μπορεί να τον αποκτήσει η ΑΕΚ; Οικονομικά ναι. Το θέμα είναι πως μπορεί να τον ψήσει για να μείνει εδώ και τα επόμενα χρόνια. Πάντως, όσο περνά ο καιρός δείχνει πως η ικανότητα του μέσα στο κουτί, δεν έχει προηγούμενο, ούτε από τον λατρευτό Αραούχο.

Αυτό το τούρμπο, αυτός ο Ελληνας Απλιθκουέτα, ο σούπερ Μπακάκης, πόσο σπουδαίο εργαλείο είναι. Σε μια άμυνα αργή, έτρεχε για όλους και έδινε λύσεις. Έτρεχαν οι αντίπαλοι του, έτρεχε πιο γρήγορα. Με τέτοια πολυεργαλεία, όλα γίνονται πιο απλά.

Ο Μπάρκας είναι ο κορυφαίος σύγχρονος Ελληνας τερματοφύλακας και έπειτα από καιρό το θύμισε προς όλους. Να γεμίζει το τέρμα, να ακούγονται οι φωνές του στην άμυνα μέχρι τη…Γλυφάδα, να είναι εκεί στις 1-2 περιπτώσεις που θα χρειαστεί.

Ακούω, διαβάζω, μαθαίνω, για το πώς δυσανασχετούν οι ανταγωνιστές της ΑΕΚ για την υποδοχή που τους επιφυλάσσουν στα γήπεδα που καλούνται να αγωνιστούν. Αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κανένα περιβάλλον πιο εχθρικό, από αυτό που αντιμετώπισε η ΑΕΚ στη Νέα Σμύρνη. Απίστευτο μίσος, φοβερή εχθρότητα. Ο Μπακασέτας, που κάποτε έδωσε μάχη για να πάρει λεφτά ο Πανιώνιος, άκουσε για πέντε γενιές βρισιές. Ο Μάνταλος που πέρυσι ρίσκαρε την καριέρα του, βαρέθηκε να τον βρίζουν. Τα πανό ήταν ντροπιαστικά. Καλοφάγωτα, λοιπόν και καλό δρόμο.

Πανιώνιος ΑΕΚ Superleague