Ολυμπιακός - Superleague: Ο Δημοσθένης Καρμοίρης αναλύσει στο sportdog!

Το ρουθούνι των αντιπάλων του, τρυπάει ο Λάζαρος, όσο πωρώνεται, μέρα με τη μέρα, παραπάνω, όλο και πιο πολύ, μέσα στο περιβάλλον της συναισθηματικής ζωής του.

Πέρα από τη μεγαλειώδη εμφάνιση που έκανε κόντρα στον Πανιώνιο, η οποία ίσως και να ήταν η κορυφαία του με τα ερυθρόλευκα, ο Χριστοδουλόπουλος για τους Ολυμπιακούς, ήταν περισσότερο από ποτέ…

 Σ – Υ – Γ – Κ –Λ – Ο – Ν – Ι – Σ – Τ – Ι – Κ – Ο – Σ!

Με τον τρόπο παιχνιδιού του, με την ωριμότητα, την ομαδικότητα του, τις απαράμιλλης τεχνικής ατομικές εμπνεύσεις και πρωτοβουλίες του, μα ιδίως με την συγκινητική αφιέρωση του στα χαμένα παλικάρια της θύρας 7.

Η απότιση φόρου τιμής στα θύματα της μεγάλης τραγωδίας του ποδοσφαίρου μας είναι ετήσια, παραδοσιακή, 4 δεκαετίες πια, δεκάδες, εκατοντάδες επώνυμοι, φίλοι του Ολυμπιακού και μη, έχουν μνημονεύσει - και θα εξακολουθούν να το κάνουν - τους 21 νεκρούς του 1981.

Ο τρόπος όμως, η έκφραση του διεθνή επιθετικού, η στάση του σώματος του και η εξωτερίκευση της ανάγκης του να ταυτιστεί με την ιστορία του συλλόγου που αγαπάει από παιδί, ήταν απερίγραπτος. Αν δεν υπήρχε ο αδιάψευστος μάρτυρας της τηλεοπτικής λήψης της Nova, το σαββατόβραδο από το Καραϊσκάκη.

Όπως και αργότερα, στις δηλώσεις που έκανε για το ματς, καταφερθείς εκ νέου εναντίον της διαιτησίας που «χειρουργεί» σε κάθε ευκαιρία τους ερυθρόλευκους, όλη τη χρονιά (σε όλο αυτό το διάστημα της… πολύκροτης «εξυγίανσης» άλλωστε!), με την ειρωνική έκφραση «των τριών κόρνερ ένα πέναλτι», ο “Mr 11” του Ολυμπιακού λειτουργώντας αυθόρμητα, βγάζει μένος. Κραυγάζει διαμαρτυρόμενος. Ξεκάθαρα και φανερά σαν οπαδός της ομάδας. Πρώτα έτσι και κατόπιν σαν επαγγελματίας που ζει στο πετσί του το αίσθημα της αδικίας. Το «κρατημένο άλογο» του από τον… ετερόκλητο αναβάτη στην καμπούρα του…

Όλη αυτή η συμπεριφορά του Λάζαρου, αγωνιστική και έξω-αγωνιστική, αθλητική, όσο και ανθρώπινη, με βάση το συναίσθημα, τον έχει κάνει κόκκινο πανί εκτός οργανισμού Ολυμπιακού.

Δεν είναι πια μόνο οι ΑΕΚτζήδες που τον εχθρεύονται. Όλοι οι απέναντι στον Ολυμπιακό, είναι απέναντι και από τον Χριστοδουλόπουλο.

Δεν έχω συζητήσει μαζί του, αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτό θέλει. Αυτό ήθελε, αυτό του αρέσει, αυτό γουστάρει και το απολαμβάνει.

Έχοντας το επιτύχει, χωρίς προσπάθεια. Μη επιτηδευμένα. Όπως του βγήκε. Σαν να παίζει όχι 6 μήνες, αλλά… 6, 16, 26 χρόνια, από τότε που γεννήθηκε στον Ολυμπιακό. 

Ορμώμενος από τον έντονο ψυχισμό του να ταυτιστεί με την ερυθρόλευκη αγάπη του. Όπως λένε οι Ολυμπιακοί: «Μόνοι μας και όλοι τους», να και ο Λάζαρος: «Αυτός και όλοι τους»!

MVP πάντως στο 4-0 επί του Πανιωνίου, αν δεν ήταν ο Λάζαρος, θα μπορούσαν κάλλιστα κατά τη γνώμη μου, να ήταν άλλοι τρεις ποδοσφαιριστές!

Θα ξεκινήσω από τον Ζοζέ Σα. Ο οποίος στο 0-0, στο 1ο ημίχρονο, έχει κάνει την επέμβαση του αγώνα. Στο τετ α τετ με τον Καμαρά των φιλοξενούμενων. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι με τέτοια (πάλι), πλούσια, γεμάτη, μεστή, «γοητευτική» εμφάνιση της ομάδας του Μαρτίνς (με όλη τη βαρύνουσα σημασία της έκφρασης, γιατί είναι ΟΜΑΔΑ του Πορτογάλου προπονητή!) δεν θα κέρδιζε ο Ολυμπιακός. Ποτέ δεν ξέρουμε όμως, με 0-1 νωρίς, πώς θα κυλούσαν τα υπόλοιπα λεπτά στο Φάληρο. Ειδικά αν μάλιστα οι γηπεδούχοι δεν έβρισκαν τουλάχιστο την ισοφάριση πριν την ανάπαυλα. Δύο μήνες απαραβίαστη εστία έχει ο Πορτογάλος (ένα αυτογκόλ έχει δεχθεί όλο και όλο!) και έχει ιδιαίτερη σημασία να ανταποκρίνεται ο τερματοφύλακας μιας ομάδας άψογα, απέναντι σε… σποραδικά πυρά, «κρύος», στα ξαφνικά. Από το να πιέζεται και να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση μέσα στο γήπεδο.

Θα το επαναλάβω: Ο Ολυμπιακός καλείται να τακτοποιήσει άμεσα, «χθες» τη ρήτρα του παίκτη και να τον κάνει ολοκληρωτικά δικό του, να ησυχάσει το κεφάλι του για τα επόμενα χρόνια.

Πάμε στον Αχμέντ Χασάν. Ανύπαρκτος για μια ώρα παιχνιδιού, ήταν εκεί όταν χρειάστηκε. Δεν τον αιφνιδίασε το «τούνελ» που έκανε ο Γκερέρο για να του φέρει την μπάλα στο πιάτο και πλάσαρε δύσκολα στην κλειστή γωνία του Κότνικ και όχι στην άλλη πλευρά όπως θα περίμεναν οι πιο πολλοί. Έκανε και έβαλε το δύσκολο δηλαδή. Κάτι που δείχνει ότι η εκτελεστική ικανότητα σίγουρα δεν του λείπει. Δεν θα πω ότι είναι ο φορ που θέλει οπωσδήποτε ο Ολυμπιακός. Γι’ αυτό άλλωστε και έκαναν τη μεταγραφή του Σολδάνο στον Πειραιά. Ωστόσο δεν λες ότι δεν το «έχει» κιόλας με τίποτα το διχτάκι! Ο Αιγύπτιος ήταν αυτός που έλυσε το γόρδιο δεσμό, πάνω που είχαν αρχίσει να βγάζουν φανερούς εκνευρισμούς οι ερυθρόλευκοι και σε λίγο θα μπαίναμε στο τελευταίο 20λεπτο με το βαρίδι το 0-0. Ο Χασάν ξεκλείδωσε ασυζητητί τη σαββατιάτικη νίκη.

Και, τέλος, «Τόρο»! Δεν είναι μόνο που το 1ο και το 4ο γκολ ξεκίνησαν από το ποδάρι του και τη γλυκιά, εύστοχη παράλληλη μπαλιά του και στις δύο περιπτώσεις.

Είναι που κάθε σέντρα του μοιάζει ξυραφιά στην περιοχή του αντιπάλου.

Είναι το μεστό, επιτελικό, αρχηγικό παιχνίδι του.

Είναι η έκφραση της ηρεμίας και της συγκρότησης και του συντονισμού των συμπαικτών του μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Είναι το σάλπισμα για την ανάρτηση της ερυθρόλευκης σημαίας στον ιστό της νίκης.

Φυσικά και αν δεν πάει Τούμπα τελικά ο Ομάρ θα είναι μια τεράστια απώλεια του Ολυμπιακού στο ντέρμπι. Άλλο αυτό. Ο Τοροσίδης όμως προσφέρει ποικίλες λύσεις. Άμεσες και έμμεσες, χάρη στην έμπειρη προσωπικότητα του εξέχοντος μέλους της πειραϊκής οικογένειας!

Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος Superleague Ολυμπιακός