Τούμπα: Το γήπεδο που γέννησε ΠΑΟΚτσήδες

Μεγάλη Δευτέρα 22 Απριλίου 2019. Μία μέρα μετά την Κυριακή των Βαΐων. Μία μέρα μετά τη γιορτή που έστησε η οικογένεια του ΠΑΟΚ για την κατάκτηση του τίτλου. Ήταν ένα πρωτάθλημα που πανηγύριστηκε δεόντως μετά από 34 χρόνια προσμονής.

Στις 09:30 είναι το ραντεβού στη Λεωφόρο Συγγρού με τον Θεσσαλονικιό δημοσιογράφο, Νίκο Ασλανίδη, ο οποίος διακρίθηκε στη μικρή οθόνη για τα ντοκιμαντέρ του στην ΕΡΤ3 μέσω της εκπομπής «Αληθινά Σενάρια», που ήταν μία σπάνια ποιοτική δουλειά για τα τηλεοπτικά δεδομένα της χώρας. Ο συνάδελφος έχει έρθει στην Αθήνα προκειμένου να προβάλλει, σε Δραπετσώνα, Πετρούπολη, Μελίσσια, Μάνδρα και Σύνταγμα, το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του «Η Μπάντα», το οποίο αναφέρεται στη Γενοκτονία των Ποντίων.

Επί τη ευκαιρία της παρουσίας του στην πρωτεύουσα βγήκαμε στον δρόμο για να προσθέσουμε άλλη μία μαρτυρία Γενοκτονίας στο αρχείο του, ψάχνοντας στον Πειραιά έναν από τους τελευταίους επιζώντες Πόντιους πρώτης προσφυγικής γενιάς, ο οποίος ήλθε στην Ελλάδα σε ηλικία 7 ετών και σήμερα έχει πατήσει τα 105.

Τα δεινά που πέρασαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ήταν το θέμα που μονοπώλησε τη συζήτησή μας μέσα στο αυτοκίνητο. Πόντιοι και οι δύο και μάλιστα κοντοχωριανοί, το πολύ 10-15 χλμ χωρίζουν τα χωριά μας (εγώ από το Κοιλάδ, εκείνος από την Όλασσα) στην Τραπεζούντα, θυμηθήκαμε το πρόσφατο ταξίδι μας που κάναμε τον Γενάρη στην πατρίδα για τον εορτασμό του Καλαντάρ, όπου οι Μωμόγεροι έγραψαν μία ακόμα λαμπρή ιστορία και προβληματιστήκαμε για ζητήματα που αφορούν τον ποντιακό χώρο.

Η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην πάει στον ΠΑΟΚ και το ξέφρενο πάρτι που στήθηκε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, το οποίο ο Νίκος δεν μπόρεσε να βιώσει από κοντά, λόγω της παρουσίας του στην Αθήνα, αλλά πήρε μία ιδέα μέσω του Open που έδειχνε ζωντανά εικόνα και ήχο.

​

Οι εκδηλώσεις θύμιζαν βράδυ Ανάστασης, μία εβδομάδα πριν το Πάσχα! Πάνω στην κουβέντα, ο Νίκος θυμήθηκε μία φοβερή ατάκα που του είχε πει ο παλαίμαχος του ΠΑΟΚ (και του Παναθηναϊκού) Αχιλλέας Ασλανίδης, τον οποίο είχε φιλοξενήσει στις σελίδες της εφημερίδας «Μακεδονία».

«Ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ομάδα σε όλον τον πλανήτη, η οποία για 34 χρόνια δεν πήρε πρωτάθλημα, παρ' όλα αυτά αυξάνονταν συνεχώς οι οπαδοί του», είχε πει ο βετεράνος με τον συνεπίθετο δημοσιογράφο να μου εκφράζει τον προβληματισμό του.

«Ρε Χρήστο, αυτό πως συνέβη; Δεν μπορώ να το εξηγήσω», αναρωτήθηκε.

Αυτό το δύσκολο ερώτημα για έναν Θεσσαλονικιό δημοσιογράφο βρήκε μία εύκολη απάντηση από έναν Αθηναίο.

Ο λόγος που ο ΠΑΟΚ όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια γεννούσε οπαδούς δεν ήταν άλλος από την Τούμπα. Αυτό το γήπεδο έχει καταφέρει να μπολιαστεί στο dna του οργανισμού του ΠΑΟΚτσή. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι σε όποιον άνθρωπο αναφέρεις τη λέξη ΠΑΟΚ το υποσυνείδητό του θα του φέρει στο μυαλό την εικόνα της Τούμπας.

Είναι ο χώρος που γέννησε νέους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Όλα αυτά τα πιτσιρίκια που μπαίνουν κάθε Κυριακή στη Θύρα 4, έμαθαν να αγαπούνε την ομάδα τους, να φωνάζουν για αυτήν για 90 λεπτά, μέχρι το λαρύγγι τους να γίνει καρύδι, έμαθαν να χοροπηδούν σαν πιθήκια στις κερκίδες, έμαθαν να φτιάχνουν πανό με απίστευτα χιουμοριστικά μηνύματα, έμαθαν κοντολογίς να υποστηρίζουν την ομάδα τους χωρίς φόβο και πάθος. Αυτό βέβαια τους οδήγησε πάμπολλες φορές σε ακραίες αντιδράσεις που στοίχισαν στην ομάδα τους ή στο να αδικήσουν σφόδρα άλλες ομάδες με κοινές καταβολές (όπως η ΑΕΚ), αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας σε αυτό το blog...

Και δεν είναι μόνο το εσωτερικό του γηπέδου που γαλούχησε ολόκληρες γενιές ΠΑΟΚτσήδων. Όλη η περιοχή ταυτίστηκε με την ασπρόμαυρη αετοφωλιά και μπήκε στους ρυθμούς της, από το 1959 που παίζει εκεί η ομάδα. Μάλιστα υπάρχουν παλιοί οπαδοί του ΠΑΟΚ που δεν θέλουν να γκρεμιστεί για να χτιστεί νέο υπερσύγχρονο γήπεδο. Όπως ο Λευτέρης, εν ενεργεία συνδεσμίτης του ΠΑΟΚ και μάλιστα από τους παλαιότερους, ο οποίος είχε μιλήσει στην κάμερα του Sportdog, έξω από το γήπεδο της Τούμπας, τον Σεπτέμβριο του 2018, λίγες ώρες πριν τη σέντρα στην αναμέτρηση με την ΑΕΚ. Θυμηθείτε το απόσπασμα στο βίντεο.

Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ πρέπει να προβληματιστούν διπλά. Γιατί σύντομα η Τούμπα, το γήπεδο, στο οποίο η ομάδα της Θεσσαλονίκης οφείλει τη δυναμική της, θα κλείσει στο μέλλον, για να ξεκινήσουν εργασίες κατεδάφισης και ανέγερσης νέου οικοδομήματος. Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να βρει στέγη σε άλλη έδρα, η οποία θα είναι όπως φαίνεται το Καυταντζόγλειο, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την Τούμπα και ας είναι σχεδόν δίπλα...

Θα πρέπει να προβληματιστούν διπλά βλέποντας πόσο κόστισε στην ΑΕΚ η 16χρονη προσφυγιά, στην οποία υποβλήθηκε με την καταστροφή του δικού της ζωοδότη, του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας, στη οποία όμως αναμένεται να επιστρέψει άμεσα με την ολοκλήρωση της ανέγερης της Αγιάς Σοφιάς. Είμαι σίγουρος, ότι και ο ΠΑΟΚ αν είχε τόσα χρόνια μακριά από την ιστορική του έδρα, οι οπαδοί του πάλι την Τούμπα θα έκαναν σύνθημα στα χείλια τους, όπως οι Ενωσίτες τραγουδούσαν για τη Φιλαδέλφεια.

Τους δύο λαούς των δύο συγκεκριμένων ομάδων τους χωρίζουν και τους ενώνουν πολλά. Προσωπικά στέκομαι σε αυτά που ενώνουν τους κόσμους παρά σε αυτά που χωρίζουν, γιατί διατηρώ την ελπίδα, ότι κάποια στιγμή θα δούμε κάτι καλύτερο ποδοσφαιρικά και κοινωνικά.

Οπότε δεν μπορώ να μην εξακριβώσω την ταύτιση που έχουν οι λαοί των δύο προσφυγικών ομάδων με τις περιοχές που τις υποδέχτηκαν στην Ελλάδα. Είναι λες και παίρνουν ενέργεια από τα χώματα που πατούν, γιατί στερήθηκαν τη γη που τους ανήκε πριν πάρουν τον δρόμο του ξεριζωμού.

Νίκος Ασλανίδης Αχιλλέας Ασλανίδης Νέα Φιλαδέλφεια Αγία Σοφιά Τούμπα ΑΕΚ ΠΑΟΚ