Παναθηναϊκός: Όταν κάτι γίνεται μια φορά, εντάξει, το αξιολογείς, λες τα "μπράβο" σου, αλλά σίγουρα εκείνο που περιμένεις και εκείνο που μετράει είναι η σταθερότητα και η διάρκεια.

Αν λοιπόν ο Παναθηναϊκός είχε μείνει σε εκείνη την καλή του αντίδραση στο πρώτο παιχνίδι του στην Τουρκία με τη Γαλατά, τότε απλά θα λέγαμε "ήταν μια καλή μέρα της ομάδας, αλλά θα δείξει η συνέχεια αν ήταν απλά μια παρένθεση".

Το δεύτερο φιλικό του Παναθηναϊκού επί τουρκικού εδάφους, αυτό με την Μπεσίκτας, ήρθε να δώσει απάντηση στο παραπάνω ερωτηματικό.

Όσο κι αν η ομάδα που κατέβασε η Μπεσίκτας ήταν σαφέστατα κάτι μεταξύ αναπληρωματικών και... εφεδρειών, παρ' όλα αυτά σαν δείγμα γραφής δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η επανάληψη της σωστής συμπεριφοράς σαν ομάδα συνολικά από τον Παναθηναϊκό.

Το ότι ο Παναθηναϊκός για ένα ακόμα παιχνίδι και απέναντι όχι απλά σε μια κανονική ομάδα αλλά σε μια καλή και με βαριά φανέλα ομάδα, αντέδρασε με τον τρόπο που αντέδρασε όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ, δείχνει ότι έστω και λίγο έστω και μιλώντας πάντα με βάση τα σημερινά δεδομένα για τον Παναθηναϊκό, έχει αρχίσει να κάνει κτήμα του μια συμπεριφορά που την αναζητούν ακόμα και σε... καλύτερες ποδοσφαιρικές οικογένειες.

Αυτό είναι το ένα ζητούμενο από τα πολλά που έχει βάλει σαν στόχο για τον φετινό Παναθηναϊκό ο Δώνης.

Και είναι από τα πιο σημαντικά.

Έχει σίγουρα πολλά ακόμα... ζητούμενα μπροστά του.

Αλλά στη φάση που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός και με τα δεδομένα που λειτουργεί και κινείται, θα έμοιαζε παράλογη η απαίτηση να φτιαχτούν όλα μαζί και μάλιστα να φτιαχτούν και σωστά.


Για παράδειγμα, λείπει ακόμα η δύναμη και η "αντρική συμπεριφορά" στις διεκδικήσεις και στις φάσεις που καίει και η μπάλα αλλά και ο αντίπαλος.

Αυτό όμως είναι μια... εκ γενετής αδυναμία αυτής της ομάδας και αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο στήθηκε καθώς και των μέσων που είχαν στη διάθεσή τους αυτοί που τον έστησαν.

Είναι δεδομένο ότι με τόσα νέα παιδιά στη σύνθεσή του και με τόσους και τόσο σοβαρά "πληγωμένους" από τα... προηγούμενα έμπειρους παίκτες που είχε στη διάθεσή του ο Δώνης, αυτή η αδυναμία ήταν αδύνατον να ξεπεραστεί εκ των έσω και μόνο με τη δουλειά στις προπονήσεις.

Αυτή η αδυναμία για να ξεπεραστεί ή έστω για να λιγοστέψει σαν φαινόμενο, ήθελε αποκλειστικά "ενέσεις τσιμέντου" από τις μεταγραφές του καλοκαιριού.

Με παίκτες δηλαδή, που πρώτα και κύρια θα είχαν σαν χαρακτηριστικό γνώρισμα τη δύναμη και τις αντοχές στο δυνατό ή ακόμα και στο σκληρό παιχνίδι και τη δυνατότητα να βγουν νικητές στις δύσκολες φάσεις κυρίως εντός αλλά και εκτός περιοχής του αντιπάλου.

Με μια πρώτη ματιά και βλέποντας τους περισσότερους απ' αυτούς σε δράση μέχρι στιγμής, μπορούμε να πούμε ότι το ποσοστό... περιεκτικότητας του συγκεκριμένου στοιχείου στους νέους παίκτες, είναι σε καλό επίπεδο.

Απ' αυτή ειδικά την άποψη, είναι ασφαλώς ένα ερωτηματικό ο νεοαποκτηθείς Δανός Ούφε Μπεχ με βάση το ιστορικό του.

Συχνοί τραυματισμοί δηλαδή που έκαναν την ομάδα του να τον παραχωρεί συνέχεια δανεικό και μόλις 18 συμμετοχές αν δεν κάνω χοντρό λάθος σε τέσσερα χρόνια περιπλανήσεων σε μια σειρά ομάδες.

Διαβάζω και ακούω ότι είναι φοβερός και τρομερός και ότι όσο μπόι του λείπει άλλη τόση τεχνική και τσαμπουκά έχει.

Μακάρι, αλλά επειδή στον Παναθηναϊκό έχουμε καεί πολλές φορές από τέτοιους "δαίμονες" με ιστορικό τραυματισμών που τελικά αποδεικνύονται οι ιδανικοί... ξαπλοεισπράκτορες παχυλών τριετών συμβολαίων, δεν είναι παράλογο να είμαστε κομματάκι... κουμπωμένοι πριν δούμε τον Δανό όχι να παίζει και να είναι καλός, αλλά να παίζει συνεχώς και να μην τον πηγαίνει... μία μέσα τρεις έξω όπως κάτι άλλους στο παλιότερο αλλά και πρόσφατο παρελθόν.

Φαντάζομαι ότι αυτοί που τον επέλεξαν θα το είχαν στο νου τους αυτό το πράγμα, αλλιώτικα δεν θα του έκαναν και τριετές κλειστό συμβόλαιο, καθώς σε διαφορετική περίπτωση απλά θα ισχύσει το "δεν έμαθες από το πάθημά σου".

Τέλος και κάτι εξ ίσου σημαντικό από πλευράς δυνατοτήτων του έμψυχου υλικού και των "κρίσιμων" παικτών που έχει αυτή τη στιγμή στη διάθεσή του ο Παναθηναϊκός.

Είπαν πολλοί, έγραψαν άλλοι τόσοι και τελικά όλοι είχαν δίκιο, σχετικά με την επανεμφάνιση του Κουρμπέλη και πόσο βοήθησε συνολικά στο δέσιμο και τη συνοχή της ομάδας η παρουσία του.

Σίγουρα ο αρχηγός είναι παίκτης κλειδί για το σημερινό Παναθηναϊκό και σίγουρα η παρουσία του ανεβάζει συνολικά και σε ποιότητα και σε δημιουργία το κέντρο της ομάδας.

Αυτό ακριβώς όμως το προτέρημά του και η σπουδαιότητα που έχει η παρουσία του για όλη την ομάδα, είναι και το... αδύνατο σημείο ή αν προτιμάτε το αγκάθι και το διαρκές άγχος στον σημερινό Παναθηναϊκό.

Το ότι δηλαδή ο Κουρμπέλης, είναι βαρόμετρο για όλη την ομάδα και δεν υπάρχει πρακτικά αυτή τη στιγμή άλλος που να μπορεί να κάνει όσα αυτός στη θέση του.

Κι είναι αγκάθι και διαρκής αγωνία αυτό, γιατί είναι πλέον γνωστό και εμφανές σε όλους, ότι ο Κουρμπέλης δυστυχώς δεν είναι σε θέση να έχει σταθερή και κυρίως διαρκή παρουσία στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού και ειδικά σε συνεχόμενους αγώνες υψηλής ανταγωνιστικότητας και απαιτήσεων.

Δεν ξέρω τι ακριβώς πλήρωσε ο Κουρμπέλης από τη μεταχείριση που είχε στον Παναθηναϊκό τα προηγούμενα χρόνια, εκείνο που ξέρω σίγουρα όμως και το βλέπει ο καθένας διαβάζοντας απλά το καθημερινό ρεπορτάζ και τους εβδομαδιαίους απολογισμούς του, είναι ότι ο Κουρμπέλης κουβαλάει πια ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα με το πόδι του.

Σε σημείο που ορισμένες φορές να καθίσταται απαγορευτική η συμμετοχή του με κανονική δύναμη και τέμπο σε όλες τις προπονήσεις της εβδομάδας, προκειμένου να είναι σε θέση να δώσει το παρόν στον αγώνα που έρχεται κάθε φορά.

Λογικά και με βάση την απόφαση που πήρε και ο ίδιος σε συνεννόηση με τους ανθρώπους του τιμ πέρυσι, προτιμήθηκε μια συντηρητική προσέγγιση του προβλήματος με ειδικά προγράμματα και πιο ελαφρύ πρόγραμμα σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα θα είναι πλέον χρόνιο ή θα αντιμετωπίζεται μόνο με συντηρητικούς ρυθμούς προπονήσεων.

Το σίγουρο όμως είναι, πως ο Δώνης θα βρεθεί ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ πολλές φορές στη δυσάρεστη θέση να φτιάξει την ενδεκάδα και τα πλάνα του χωρίς να υπολογίζει τον Κουρμπέλη, ή έστω χωρίς να μπορεί να στηριχθεί πλήρως πάνω του και όχι απλά σαν μια αλλαγή πολυτελείας για κάποια λεπτά.

Κι αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό.

Ακριβώς γιατί ο Κουρμπέλης είναι τόσο καθοριστικός και ίσως και αναντικατάστατος στη θέση του, στο συγκεκριμένο Παναθηναϊκό. 

Ούγε Μπεχ Δημήτρης Κουρμπέλης Γιώργος Δώνης Παναθηναϊκός Superleague