Τι ομαδάρα ρε φίλε! - Τον Πρίντεζη αλλαγή; - Δάσκαλος ο Μπουρούσης - Δικαίωση Γιαννακόπουλου

Γαμώ την τρέλα μου και γαμώ το σπιτάκι μου και γαμώ τον αντίχριστό μου!

Ναι, ναι, ξέρω πως θα εξεγερθούν οι παρθενοπιπίτσες που βρίζω, αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου για αυτή την ομαδάρα με τα γαλανόλευκά που έκανε απόβαση στα γήπεδα της Κίνας.

Κι έκανε το Μαυροβούνιο μια χόρτα αλάδωτα, το βρακί τους πήρε δίχως καν να τους κατεβάσει το παντελόνι και το πορτοφόλι μαζί και πήγαν στο ΑΤΜ να κάνουν ανάληψη και πήραν τ’ αρχίδια τους!

Μάλιστα, πάλι βρίζω, το έχω υπόψη μου, αλλά δεν είμαι της εκκλησίας, να ψάλλω ύμνους για την εθνική Ελλάδος του μπάσκετ, που έχει την τύχη και την ευτυχία να έχει αναπληρωματικό (ναι αναπληρωματικό), αυτόν τον αδιανόητο παιχταρά τον Πρίντεζη που μπαίνει μέσα στο γήπεδο και βγάζει φλόγες και καπνούς και μαθαίνει σε όλα τα παιδάκια τι είναι μπάσκετ και τι είναι ξυλίκι.

Ωπα μια ομαδάρα ρε φίλε! Ωπα μια ομάδα να την βλέπεις και να δακρύζεις από χαρά. Από την εποχή της Σαϊτάμα είχαμε να αισθανθούμε τέτοια υπεροχή, αυτό το πράγμα που τον άλλον τον έχεις του χεριού σου, τον έχεις για πλάκα, που εσύ κρατάς τέσσερεις άσσους κι αυτός μιας κέντα της ψωλάρας και νομίζει ότι μπορεί να σου πάει κόντρα!

Και δεν είναι απέναντί σου τίποτε λιμά. Το Μαυροβούνιο είναι καλή ομάδα με τον Βούτσεβιτς μέσα, παίκτη με ενιαψήφιο συμβόλαιο στο ΝΒΑ. Και τον έκανε ο Μπουρούσης να μοιάζει με τον Κούβαρη στα χειρότερά του, τότε που τον έβλεπε ο Ομπράντοβιτς και γινότανε πιο μελιτζανής κι απ’ τις μελιτζάνες. Αρχηγός, γαμώ το φελέκι μου, κάθε χρόνος που περνάει ο Μπουρούσης γίνεται και καλύτερος, θα φτάσει σαράντα χρονών και θα διδάσκει μπάσκετ στο δικό του, πριβέ ΙΕΚ. Ο Μπουρούσης είναι το παλιό κρασί της εθνικής μπάσκετ, η ψυχή της και το πνεύμα της.

Για να μην μιλήσω για τον εγκέφαλο Καλάθη, για τον μπόντιγκαρντ Παπανικολάου, για τον ανυπέρβλητο Αντετοκούνμπο (όσα και να πεις για τον Γιάννη λίγα είναι…), για την μπαταρία ενερτζάιζερ Θανασάρα, για τον ταχυδυναμικό Παπαπέτρου, τον αλάνθαστο Σλούκα, τον γάτουλα Λαρεντζάκη, τον κομπιούτερ Μάντζαρη, τον σοφό Βασιλόπουλο και τον Παπαγιάννη που μοιάζει ξαφνικά να θυμήθηκε το μπάσκετ. Δικαιώνοντας τον Γιαννακόπουλο, που πόνταρε πάνω του εξαετές συμβόλαιο. Το είχε κάνει με τον Χαραλαμπόπουλο, δεν του βγήκε, το έκανε και με τον Παπαγιάννη και του χρόνου θα τον ζητάνε πάλι στο ΝΒΑ. Το αφεντικό τρίβει από τώρα τα χέρια του!