Δεν ήταν το "εύκολο θύμα" που περίμεναν όλοι ο Παναθηναϊκός απέναντι στον Ολυμπιακό. Για την ακρίβεια όπως έλεγε και ο Μάνος Ελευθερίου σε ένα αξέχαστο τραγούδι του, ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ ήταν ταυτόχρονα... το πουλί και ο κυνηγός.

Έτσι εξελίχθηκε το παιχνίδι και έτσι τελείωσε κιόλας με τον Παναθηναϊκό από τη μια να πανηγυρίζει -περισσότερο για την επιστροφή σε δράση παρά για το αποτέλεσμα- και τον Ολυμπιακό να είναι κάπου "πάλι καλά" περίπου.

Δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικά σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του Παναθηναϊκού και φυσικά δεν άλλαξε και κάτι ουσιαστικά στην πραγματικότητα στην οποία βρίσκεται ο σύλλογος και στις αντικειμενικές δυνατότητες της ομάδας.

Εκείνο που άλλαξε και έκανε και τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες τελικά, ήταν το ένστικτο επιβίωσης και το αίσθημα του "ή ταν ή επί τας" που διαπέρασε τον Παναθηναϊκό σε αντίθεση με την ολίγο "αφ' υψηλού" στα όρια της μαλθακότητας που έδειξε ο Ολυμπιακός σαφέστατα επηρεασμένος και από το τετραήμερο υμνολόγιο μετά το παιχνίδι με την Τότεναμ.

Παρ' όλα αυτά, αυτό και όλα τα υπόλοιπα, σε τίποτε δεν αδυνατίζουν την εικόνα και ακόμα περισσότερο την προσπάθεια των παικτών του Παναθηναϊκού και του Δώνη και όλων στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Αντίθετα όμως, αδυνατίζουν και τα δυο και την εικόνα και την προσπάθεια δηλαδή, οι συνηθισμένες ανοησίες και σαχλαμάρες της... επόμενης μέρα στον Παναθηναϊκό.

Εκεί που όλοι ξαφνικά ανακάλυψαν ότι ο Παναθηναϊκός που ήταν ήδη... με το ένα πόδι στην Β' Εθνική όπως έλεγαν, είναι ομαδάρα με παιχταράδες και όλα τα σχετικά και με αφετηρία το συγκεκριμένο παιχνίδι, θα ξεκινήσει αντεπίθεση που θα τα σαρώσει όλα.

Αστεία ιστορία, τόσο χιλιοπαιγμένη κατ' επανάληψη και κατ' εξακολούθηση στον Παναθηναϊκό, που πέρα από το αίσθημα ευφορίας της μιας μέρας δεν έρχεται να προσθέσει τίποτε στην πραγματικότητα σε σχέση με τους στόχους και την δυναμική της ομάδας.

Θέλω να πω με λίγα λόγια πως από τη μια το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ έμοιαζε πολύ σαν εικόνα και εξέλιξη με το Ολυμπιακός-Τότεναμ πριν λίγες μέρες,αλλά με τον Ολυμπιακό σε θέση... Τότεναμ και τον Παναθηναϊκό σε θέση... Ολυμπιακού.

Ή για να το κάνω και πιο αληθινό έστω κι αν γίνει σκληρό, ένα τέτοιο παιχνίδι και ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να κάνει κάποια στιγμή και ο Παναιτωλικός και ο ΟΦΗ και η Ξάνθη και η ΑΕΛ και όλες σχεδόν οι ομάδες της Σούπερ Λίγκα από την κορυφή μέχρι τον πάτο.
Και μάλιστα όχι απλά να κάνουν το ίδιο παιχνίδι και το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά να το αντιμετωπίσουν μετά τη λήξη του και με τον ίδιο τρόπο που το αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός, αν όχι σαν ομάδα και ποδοσφαιρικό τμήμα, τουλάχιστον σαν... περίγυρος και απόηχος στα ΜΜΕ.



Αδικεί αυτή η εικόνα τον Παναθηναϊκό;

Κατά τη γνώμη μου όχι.

Γιατί με εξαίρεση τη φανέλα και το τριφύλλι στο στήθος με όσα αυτά συνεπάγονται, η ουσία είναι πως κάπου εκεί κινείται αντικειμενικά ο Παναθηναϊκός με τα δεδομένα που υπάρχουν και με τις αντικειμενικές δυνατότητες με τις οποίες έχει συγκροτηθεί.

Απ' την άλλη, πρέπει να είναι αν όχι πανευτυχής, τουλάχιστον ευχαριστημένος και ικανοποιημένος ο Παναθηναϊκός από την τελική έκβαση του παιχνιδιού και την εικόνα του;

Σαφέστατα και πρέπει.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό, αρκεί να κρατηθεί σε κάποια όρια και να μην τον ακουμπήσει η σαχλαμάρα της υπερβολής της επόμενης μέρας, που όπως πάντα έχει κάνει ήδη εμφατικά την εμφάνισή της.

Δυο πραγματάκια ακόμα για το τέλος.

Θα πρέπει να κατάλαβαν κάποιοι Παναθηναϊκοί -όσο καλοπροαίρετα κι έκαναν τις σχετικές σκέψεις και προσεγγίσεις μετά τα παιχνίδια με ΟΦΗ και Άρη- πως τελικά ο Παναθηναϊκός δεν ήταν... τρυπημένος από μέσα στα συγκεκριμένα παιχνίδια, ούτε υπήρχε κάποιο δολερό και καταχθόνιο σχέδιο να χτυπηθεί μέχρι... κώματος ή και... θανάτου ακόμα η ομάδα και τα σχετικά.

Γιατί αν υπήρχαν όλα αυτά, δεν μπορώ να φανταστώ ούτε τον λόγο αλλά κυρίως ούτε και τον τρόπο που ξαφνικά όλα αυτά... εξαφανίσθηκαν και παραμέρισαν αφήνοντας τον Παναθηναϊκό να δείξει τις... πραγματικές του δυνατότητες.

Απλά ή αλήθεια είναι, πως και στα συγκεκριμένα παιχνίδια με ΟΦΗ και Άρη ο Παναθηναϊκός ήταν ο ίδιος που ήταν και στο ΟΑΚΑ και απλά επίσης στα συγκεκριμένα παιχνίδια έπαιξε σαν να παίζει με... ισοδύναμές του ομάδες αλλά δεν βρέθηκε σε καλή μέρα, ενώ με τον Ολυμπιακό η ψυχολογία και η ατμόσφαιρα στην ομάδα ήταν "εδώ κινδυνεύουμε να διασυρθούμε ή έστω να χάσουμε και να μπούμε σε φοβερές και τρομερές περιπέτειες, οπότε πάμε να παίξουμε τον... υπέρ πάντων αγώνα και ό,τι βγει".

Το δεύτερο.

Κρίνοντας εκ του... αποτελέσματος, μήπως το συγκεκριμένο κομμάτι της Θ.13 που πήρε την περιβόητη απόφαση για αποχή και συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, να το ξανασκεφτόταν και να μετέτρεπε σε... διαρκείας τη συγκεκριμένου του απόφαση;

Δεν πήγε κι άσχημα τελικά και το ματσάκι και το... κλίμα στο γήπεδο με την απουσία τους.

Μήπως λοιπόν έστω σαν μια... ύστατη ένδειξη ότι τελικά θέλουν το καλό της ομάδας, θα ήταν καλό να σκεφτούν τη... μονιμότητα σε διάρκεια της πρόσφατης απόφασής τους;

Superlegue Παναθηναϊκός Ολυμπιακός