Έτσι βάζει μπουρλότο ο Ρόκα - Έλεος με Κολοβέτσιο - Προστατέψτε τον Πογιάτος

Ο Παναθηναϊκός το δίχως άλλο κάνει ένα νέο ξεκίνημα με την έναρξη της φετινής σεζόν.

Για την ακρίβεια, κάνει ένα ακόμα νέο ξεκίνημα με την έναρξη μιας σεζόν τα τελευταία χρόνια.

Απαραίτητη προϋπόθεση λοιπόν για να έχει ελπίδες επιτυχίας αυτό το νέο ξεκίνημα, είναι να διδαχθεί από τα λάθη, τις υπερβολές και τις αντιποδοσφαιρικές επιλογές ανάλογων... ξεκινημάτων τα προηγούμενα χρόνια.

Οι μέχρι τώρα κινήσεις δείχνουν ότι ο Παναθηναϊκός και συγκεκριμένα ο Ρόκα, ήταν ήδη εδώ και καιρό και πολύ πριν φύγει ο Δώνης έτοιμος για το συγκεκριμένο εγχείρημα.

Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό.

Αν όμως γίνει... αυτοσκοπός, δηλαδή αντί επί της ουσίας να χτίσουμε ένα Παναθηναϊκό σύμφωνα με τα πιστεύω και τις απόψεις του τεχνικού διευθυντή και του προπονητή, να κάνουμε απλά μια... αποΔωνοποίηση του ρόστερ της ομάδας, τότε αυτό δεν είναι ποδοσφαιρική λογική και βάζει μπουρλότο στο εγχείρημα πριν καν ξεκινήσει.

Το ίδιο ισχύει και για τον Πογιάτος, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει ένα επί πλέον προσωπικό στοίχημα.

Να αποδείξει και να δείξει δηλαδή, ότι αποτελεί ένα πραγματικό βασικό μοχλό του στησίματος και των επιλογών που γίνονται στον Παναθηναϊκό και όχι απλά μια γλάστρα που "θα του λένε και θα κάνει" όπως συνέβη και με κάποιους προκατόχους του τα τελευταία χρόνια.

Γι' αυτό και μια σειρά επιλογές, χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή.

Να πειστούμε για παράδειγμα ότι ο Πογιάτος, είδε το έμψυχο υλικό του Παναθηναϊκού, το μελέτησε και αποφάσισε ότι δεν θέλει τον Κολοβέτσιο και την ίδια στιγμή πρότεινε να ανανεωθεί ο Πούγγουρας με πάνω από μισό εκατομμύριο συμβόλαιο για τρία χρόνια, είναι κομματάκι δύσκολο.

Και δεν έχει να κάνει αυτό με την αξία ή τη χρησιμότητα του καθένα από τους δυο ποδοσφαιριστές.

Γιατί κι εδώ βλέπουμε υπερβολές και πράγματα και θάματα, αλλά από την αντίθετη πλευρά.

Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, γίναμε μάρτυρες μιας σχεδόν δημόσιας διαβούλευσης ανάμεσα σε "φίλους Κολοβέτσιου" και "φίλους Ρόκα".

Χωρίς καμία συναίσθηση για το σε ποια ομάδα αναφέρονται.

Γιατί εντάξει, καλός χρυσός ο Κολοβέτσιος και το παιδί έκανε το καλύτερο δυνατό όσο ήταν στον Παναθηναϊκό.

Αλλά όχι να ακούμε και να βλέπουμε ύμνους για τον Κολοβέτσιο που δεν τους είχαν δει και ακούσει ούτε ο Χένρικσεν με τον Καλιτζάκη και από κοντά για... αλατοπίπερο και κάτι ηχηρά "έγκλημα η απομάκρυνση Κολοβέτσιου".

Έλεος πια, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε.

Και θα πρέπει να έχει πάνω του πολλά καντάρια μπάλας και προσόντων ο οποιοσδήποτε για να μπορέσει να στοιχειοθετηθεί η λέξη "έγκλημα" σε περίπτωση απομάκρυνσή του.

Να πεις, δεν έχει λογική αυτή η κίνηση σε σχέση με το πότε πρόλαβε να τα δει όλα αυτά ο Πογιάτος, άντε να το καταλάβω.

Αλλά να σηκώνεις γη και ουρανό και να μιλάς για εγκλήματα και δεν συμαζεύεται με αφορμή το κόψιμο του Κολοβέτσιου, ε έχει κάποια... αποστασούλα η όλη ιστορία.

Τέλος πάντων η ουσία είναι μία.

Ο Πογιάτος προφανώς και θα κριθεί στην πορεία όπως και κάθε προπονητής.

Και προφανώς επίσης δεν υπάρχει λόγος να τον στήσει κάποιος στον τοίχο με το καλημέρα, γιατί γενικά δεν του κάνει ή γιατί γενικά διαφωνεί με ό,τι κάνει ο Αλαφούζος και ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός.

Απλά και για αυτόν όπως και για όλους στον Παναθηναϊκό, χρειάζεται ένα μέτρο.

Ούτε θάψιμο χρειάζεται, αλλά ούτε και διθυραμβικές ανοησίες για το πόσο μεγάλος και τρανός είναι, το φοβερές και τρομερές ιδέες έχει και τι σούπερ-ντούπερ Παναθηναϊκό χτίζει και θα παρουσιάσει.

Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Πογιάτος, αλλά για όλους στον Παναθηναϊκό.

Και για τον Ρόκα και για τις μεταγραφές που ήρθαν ή αυτές που θα έρθουν.

Δεν χρειάζεται τεχνητό ανέβασμα στο Θεό, δεν προσφέρει ούτε καν επικοινωνιακά στον Παναθηναϊκό κάτι τέτοιο.

Το δοκίμασαν άλλωστε και στο παρελθόν και είδαν ότι όχι μόνο δεν έπιασε, αλλά εκτέθηκαν κιόλας στη συνέχεια.

Το ότι μια σειρά τύποι για δικούς τους λόγους ή για να φανούν καλοί και ότι αβαντάρουν τον Αλαφούζο και τον Παναθηναϊκό, επιδίδονται για μια ακόμα φορά στο ίδιο άθλημα, δεν λέει κυριολεκτικά τίποτα.

Πολύ περισσότερο που όταν το ξανάκαναν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και όταν η ομάδα έδειξε τι πραγματικά μπορεί να κάνει, αντί να πουν "κάναμε λάθος" έκαναν το πιο αποτρόπαιο και αντιδεοντολογικό.

Έστηναν την ίδια την ομάδα, τον προπονητή και τους παίκτες στον τοίχο, τους έβγαζαν από ανίκανους μέχρι αδιάφορους και... μεθύστακες, γιατί οι άνθρωποι απλά ήταν αυτό που ήταν και δεν ήταν αυτό που οι ίδιοι είχαν... τάξει στον κόσμο ότι θα ήταν.

Θα είναι έγκλημα λοιπόν να ξεκινήσει ξανά με την ίδια ιστορία ο Παναθηναϊκός.

Ένα μέτρο χρειάζεται, μια λογική στην αντιμετώπιση και αναφορά στις εξελίξεις στην ομάδα και προπάντων μετριοπάθεια και χαμηλοί τόνοι.

Αλλιώτικα και ειδικά όταν το ταμπούρλο το βαράνε οι συγκεκριμένοι τύποι που το βάραγαν τόσα χρόνια, είναι θέμα χρόνου να μετατρέψουν σε Στραματσόνι και τον έρημο τον Πογιάτος χωρίς ο άνθρωπος να φταίει σε τίποτα και χωρίς να έχει ανάλογες προθέσεις.

Θέλει προστασία λοιπόν και ο Ρόκα και ο Πογιάτος και η νέα ομάδα που χτίζεται.

Αλλά προστασία ουσιαστική, λογική και προπάντων ποδοσφαιρική.

Επομένως κατά κύριο λόγο, προστασία από τους... προστάτες της με όποιον μανδύα και αν εμφανίζονται αυτοί.

Κατά τα άλλα και σουμάροντας τις μέχρι τώρα επιλογές, ο Παναθηναϊκός φαίνεται να έχει ξεμπερδέψει ουσιαστικά με το μεσοεπιθετικό του κομμάτι και όλο το βάρος πλέον πρέπει να πέσει στα δύο πλάγια μπακ και κυρίως στη στελέχωση και ποιοτικά αλλά και ποσοτικά της μεσαίας γραμμής του.

Γιατί εκεί πονάει πραγματικά και είναι μάλιστα και λειψός ποσοτικά με τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή, ακόμα και αν επιστρέψει στο ρόστερ ο Ανουάρ όπως ακούγεται.

Και πάλι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται εκεί ένα τουλάχιστον ποιοτικότατο και υγιή ποδοσφαιριστή και τουλάχιστον κανά δυο σοβαρές περιπτώσεις ακόμα για γέμισμα και εναλλακτικές λύσεις.