Ομόνοια - Ολυμπιακός: Παρατηρούσα πάλι την μπαλαδόρικη συμπεριφορά του, τις περίτεχνες κινήσεις του Μαντί Καμαρά στον αγωνιστικό χώρο του ΓΣΠ και αναλογιζόμουν, πώς ήταν όταν πρωτοφόρεσε τα ερυθρόλευκα και πώς έχει εξελιχθεί! Εντυπωσιακή η μεταμόρφωση αυτού του παιδιού!

Τον θυμάμαι το καλοκαίρι του '18 όταν ήρθε στον Ολυμπιακό… Γυάλιζε είναι αλήθεια για "διαμαντάκι", μονάχα που ήταν κομματάκι… ακατέργαστο. Πολέμαγε να βρει ισορροπία στα πατήματά του, περιοριζόταν πιο πολύ σε καταστροφική δουλειά στο κέντρο, τη "βρωμο-δουλειά" που λέμε, αναχαιτίζοντας όπου μπορούσε τον αντίπαλο, με κινήσεις σε περιορισμένη ακτίνα, σαν το… κλωσόπουλο που σκάει μύτη από το αυγό και το τυφλώνουν οι ακτίνες του ήλιου. Αυτό το… κλωσόπουλο παρα-μεγάλωσε τώρα, με άνοιγμα φτερών λες και έγινε αετός πια!

Ο αναθρεμμένος στη Γαλλία, Μοχάμεντ, με ρίζες από τη Νέα Γουινέα, διακρίνεται για τα ακαταπόνητα τρεχαλητά του αφρικανικού ποδοσφαίρου, αλλά συνδυασμένα με την απαράμιλλη γαλλική φινέτσα της μπάλας.

Στην Κύπρο έκανε ένα ακόμα σπουδαίο παιχνίδι. Ήταν η κεντρική φυσιογνωμία του "ερυθρόλευκου" άξονα.

Ο Εμβιλά, στην καλύτερη ως τώρα παρουσία του ως νέα μεταγραφή ήταν ο κόφτης, ο Μπουχαλάκης έβαζε πλάτη στην ανασταλτική αντίδραση της ομάδας και συμπαραστεκόταν στον οργανωτικό τομέα, άξια η προσφορά αμφοτέρων, αλλά ο Καμαρά ήταν χάρμα ιδέσθαι.

Κινούμενος σε ελεύθερο ρόλο, κάτι ανάλογο με αυτόν του Βαλμπουενά, ο Γαλλοαφρικανός βρισκόταν όπου έπεφτε το μάτι σου! Εδώ, εκεί και παραπέρα… Μαντί. Παντού Καμαρά έβλεπες.

Αρμένιζε σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, έκοβε, μοίραζε, έβγαζε μεγάλες μπαλιές, σούταρε όταν έβρισκε πεδίο προς την εστία της Ομόνοιας.

Γενικά έκανε πάλι στη Λευκωσία όλα όσα εντοπίζουμε συνεχώς στην αλματώδη εξέλιξή του. Θα επαναλάβω ότι ο Oλυμπιακός καλά κάνει και δεν βιάζεται να τον "μοσχοπουλήσει" γιατί το 20άρικο αν δεν το πιάσει σ’ αυτή τη μεταγραφική περίοδο, την υγεία του να έχει το παιδί, πεδίον δόξης λαμπρό (ακόμα λαμπρότερο) προμηνύεται και αναμένεται για εκείνον, οπότε είναι θέμα χρόνου να φύγει για το εξωτερικό έναντι πολύ μεγάλου οικονομικού deal.

Ο Καμαρά είναι μια ανάλογη περίπτωση με τον Κώστα Τσιμίκα. Και γιατί όχι και με τον Παναγιώτη Ρέτσο. Αναφέρομαι στις πιο "καραμπινάτες" περιπτώσεις, που ένα ταλέντο εκτοξεύθηκε χρηματιστηριακά, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κι αυτό οφείλεται στον Ολυμπιακό.

Στον τρόπο που αντιμετωπίζεται ένας νέος ποδοσφαιριστής, στο "χτίσιμό" του, μέσα στο Ρέντη, αλλά και τριγύρω στον υπόλοιπο "κόσμο του", η διαχείριση από τη διοίκηση ώστε να αυγατίζουν οι μετοχές του στο σωστό timing.

Άλλωστε το Champions League είναι πια πασίγνωστο το πόσο ευεργετικά και άμεσα, σε αλματώδη ανέλιξη της καριέρας του παίκτη λειτουργεί.

Και όλα αυτά, αθροιστικά, η ομάδα και ο οργανισμός Ολυμπιακός τα εξασφαλίζουν σε έναν ποδοσφαιριστή. Γι’ αυτό και βλέπουμε μέχρι και αθλητές παγκόσμιου επιπέδου, να τώρα, σ’ αυτή την ομάδα, σαν τον Βαλμπουενά και τον Ραφίνια, έκαναν "κρα" να γίνουν κάτοικοι Πειραιά, εξασφαλίζοντας έτσι, στο σχόλασμα της σταδιοδρομίας τους, ένα ακόμα εισιτήριο για τα "αστέρια".

Ασυζητητί είναι θέμα παίκτη σε πολύ μεγάλο βαθμό, το πώς και το πόσο θα αξιοποιήσει, εργαζόμενος σκληρά, το ταλέντο που διαθέτει. Τι προσδοκίες γεννά ο χαρακτήρας του, τι φιλοδοξίες σχεδιάζουν το μυαλό και η ψυχή του.

Όμως ο Oλυμπιακός είναι αυτός που χαρίζει σπάνιες, μοναδικές, πολυτελείς ευκαιρίες σε ένα νέο παιδί ιδιαίτερα, να… ξεφύγει σε χρόνο ρεκόρ, να εκτιναχθεί στα ύψη από τη μια μέρα στην άλλη.

Μία ακόμα αναφορά που θέλω να κάνω, στον απόηχο της άνετης πρόκρισης του Ολυμπιακού στους oμίλους, ύστερα από μια "επαγγελματική" όπως συνηθίζουμε να την αποκαλούμε, εμφάνιση στη ρεβάνς της Λευκωσίας, είναι ότι ο Πέδρο Μαρτίνς κερδίζει διαρκώς πόντους σεβασμού και αναγνώρισης ανάμεσα στον κόσμο της ομάδας.

Σε τέτοιο βαθμό που είναι σίγουρο πως αν κάνουμε ένα πρόχειρο γκάλοπ, ο Πορτογάλος -ανεξάρτητα από αριθμούς και στατιστική- έχει υπερπηδήσει το "γκελ" που έκανε τα περασμένα χρόνια ακόμα κι αυτός ο Ερνέστο Βαλβέρδε στις τάξεις του συλλόγου.

Ο Μαρτίνς την Τρίτη το βράδυ πέρασε με απόλυτη επιτυχία άλλο ένα δύσκολο τεστ. Μπορεί μετά το 2-0 του Καραϊσκάκη και τη μεγάλη ψαλίδα στην κλάση που χωρίζει την ομάδα του από την Oμόνοια να μην έχανε με τίποτα την πρόκριση, όμως είχε πολύ μεγάλη σημασία να βλέπαμε πώς θα παρουσιαζόταν ο Oλυμπιακός στο ΓΣΠ.

Και ναι μεν δεν ήταν -όπως και στα προηγούμενα ως τώρα επίσημα παιχνίδια του σε Ελλάδα και Ευρώπη- κανένας… φοβερός και τρομερός σε απόδοση, διέθετε όμως τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό που απαιτούν οι συνθήκες.

Το μυαλό, η προσοχή των παικτών ήταν εκεί, δεν ήταν παρατημένο το πράγμα, το αντίθετο, παρά το γερό πλεονέκτημα του σκορ του 1ου αγώνα, οι πρωταθλητές Ελλάδας βρέθηκαν στην Κύπρο με τη σοβαρότητα που υπαγορεύει το κύρος τους, αλλά και το επίπεδο αυτών των αγώνων.

Και μάλιστα, αν ήταν προσεκτικότεροι στην τελική προσπάθεια ο Ραντζέλοβιτς ιδίως και ο Ελ Αραμπί, θα έφευγαν νικητές και από τη δεύτερη αναμέτρηση.

Κάτι που δικαιούνταν αναμφίβολα με τις τεράστιες διαφορές που αποδείχτηκαν ότι υπήρχαν στο ζευγάρι.

* ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙ τέλος πάντων ο Σεμέδο τι θέλει; Γιατί αν είναι να πάει στην Μπενφίκα εν τέλει, ας πάει να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα. Ειδάλλως, ας κάνει κάτι ώστε να παρουσιάζεται λιγάκι πιο σοβαρός. Ειδάλλως, αδικεί τον εαυτό του, τον εκθέτει και χωρίς ιδιαίτερη αιτία εκθέτει και την αμυντική γραμμή του κάνοντας χαζά λάθη. Σαν εκείνα στο ξεκίνημα κυρίως του πρώτου ημιχρόνου!     

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Και τώρα, Ολυμπιακοί, ετοιμαστείτε για αεροδρόμιο! Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο ΜΠΑΜ του Μαρινάκη

 

 

Μαντί Καμαρά Ρούμπεν Σεμέδο Πέδρο Μαρτίνς Ομόνοια Ολυμπιακός