ΑΕΚ: Η κλισέ απάντηση – που αποτελεί και πραγματικότητα όμως – είναι πως κάθε μεταγραφή κρίνεται μέσα στο γήπεδο. Αλήθεια είναι. Οσα χρήματα και εάν ξοδέψει μια ομάδα, όσο βαρύ βιογραφικό και αν κουβαλά κάθε παίκτης, αν δεν «κολλήσει» με τους υπόλοιπους και δεν ενταχθεί στο σύστημα, τότε δεν μπορεί να πετύχει. Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, εμείς μπορούμε να ψηλαφήσουμε πως διαμορφώνεται η πραγματικότητα μέχρι τώρα.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν η ΑEΚ ενισχύθηκε ουσιαστικά σε σχέση με την περυσινή – κάκιστη – περίοδο. Ο πιο απλοϊκός τρόπος, είναι να αντιπαραβάλεις όσους ήρθαν στην Ενωση με όσους έφυγαν. Με αυτήν τη λογική, η ΑΕΚ έχει τις εξής αλλαγές
· Την αποχώρηση Μπάρκα, που καλύφθηκε εκ των έσω
· Τον Χνιντ στη θέση του Βράνιες
· Τον Νεντελτσεάρου αντί του Οικονόμου
· Τον Ανσαριφάρντ στη θέση που πέρυσι βρισκόταν ο Γιακουμάκης και έπειτα ο Αραούχο
· Τον Λιβάι αντί του Βέρντε
· Τον Καρακλάγιτς αντί του Ντέλετιτς
· Τον Ινσούα στο πόστο που κάλυπτε ο Χουλτ
· Τον Τάνκοβιτς που κάλυψε τη θέση του Κλωναρίδη και έπειτα προσωρινά ο Ενομπακάρε
Σε αυτές τις προσθαφαιρέσεις, πρέπει να προσθέσετε πως η ΑΕΚ ενέταξε ακόμα στο ρόστερ τον Σάκχοφ για τη μεσαία γραμμή, τον πιτσιρικά Ραντόνια για δεξιά, ανέδειξε τον Μαχαίρα σε κομμάτι της πρώτης ομάδας, ενώ βέβαια επέστρεψε από δανεισμό και μπήκε στο σχεδιασμό και ο Βασιλαντωνόπουλος.
Γίνεται σαφές, πως η ΑEΚ επιχείρησε να κάνει βήματα προόδου. Υπάρχουν ακόμα ερωτηματικά, καθώς ελάχιστοι έχουν γνώση των πραγματικών δυνατοτήτων της πλειοψηφίας των νεοαποκτηθέντων, αλλά εκτιμώ πως το πρόσημο είναι θετικό. Η ΑEΚ προσέθεσε δύο παίκτες στο κέντρο της άμυνας, πήρε καλύτερο αριστερό μπακ, έβαλε έναν παίκτη με εμπειρία και ποιότητα στη μεσαία γραμμή, έβαλε ακραίους που δεν υπήρχαν καν και σχημάτισε δίδυμο φορ που προκαλεί θαυμασμό.
Ηταν το καλοκαίρι της μεγάλης αλλαγής. Το διάστημα που φαίνεται πως η ΑEΚ επιτέλους αλλάζει προφίλ. Εκμοντερνίζεται και βγάζει από πάνω της προβλήματα και δυσλειτουργίες που την κρατούσαν στα ρηχά επί χρόνια. Μόνο και μόνο που η ΑEΚ αυτό το καλοκαίρι σταμάτησε να λειτουργεί στη λογική της ανακύκλωσης ονομάτων για μένα ήταν θετικό σημάδι. Το μέγιστο ζητούμενο, που αφορά την εξέλιξη και την πρόοδο μιας ομάδας δεν μπορούσε πια να εξυπηρετηθεί με τις συγκεκριμένες επιλογές.
Η ΑEΚ όφειλε να περάσει σε μία νέα λογική, να ανοίξει αγορές, να βρει παίκτες που δεν μπορούν να δουν οι άλλοι, να βρει τις ευκαιρίες ακόμα και εκεί που οι άλλοι βλέπουν πρόβλημα. Η ΑΕΚ έπρεπε να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη της και να αποφασίσει αν θα πήγαινε με πασαλείμματα ή αν θα προχωρούσε σε τομές. Κατά τη δική μου κρίση, όταν μία σεζόν για την ΑΕΚ τελειώνει με χαοτική απόσταση από την κορυφή, εκτός Ευρώπης και με κερασάκι στην τούρτα της αποτυχίας την απώλεια του κυπέλλου, είναι μονόδρομος η ριζική αλλαγή.
Δεν με ενδιαφέρει καν να μπω στη λογική της πληρότητας. Μου αρκεί, ότι η ΑEΚ γέμισε και πλέον έχει πολλές επιλογές σε όλες τις θέσεις και είναι στη διακριτική ευχέρεια του Καρέρα το κατά πόσον θα μπορέσει να αξιοποιήσει αυτό το υλικό. Το σημαντικό είναι πως η ΑEΚ προχώρησε για πρώτη φορά μέσα από συνθήκες ποδοσφαιρικής λογικής, αυτή που είχε ξεχάσει την τελευταία διετία, ειδικά σε ότι αφορά τις μεταγραφές και το χειρισμό της ομάδας Πιστεύω πως όλα αυτά είναι για καλό και επειδή υπάρχει αυτός ο άνεμος αισιοδοξίας που κυριαρχεί σε όλους μας πιστεύω πως όλο αυτό θα μας βγει σε πολύ καλό στο τέλος
Εκτιμώ, ότι όλα αυτά δίνουν μία καλή αρχή για μένα. Ετσι κι αλλιώς τώρα το ζήτημα είναι πως θα μπορέσει η ΑEΚ να πάρει το πρωτάθλημα, το κύπελλο, να πάει πολύ μακριά στην Ευρώπη. Πολύ πιο μακριά από ό,τι μπορεί να φανταστεί ο καθένας μας. Τώρα φαίνεται υπάρχουν οι προϋποθέσεις, έχουν γίνει κινήσεις που φαίνονται σωστές στα χαρτιά. Δυσκαμψίες προφανώς και υπάρχουν ακόμη. Δεν είναι τυχαίο, ότι η ΑEΚ τελικώς επέλεξε τον τρίτο δρόμο στις υποθέσεις των Λιβάγια και Ολιβέιρα. Δεν κατάφερε να φτάσει σε συμφωνία για ανανέωση των συμβολαίων, ούτε από την άλλη κατάφερε να βρει ομάδα για να τους πουλήσει και να αποκομίσει οικονομικό όφελος. Η ΑEΚ προχώρησε για πρώτη φορά μέσα από συνθήκες ποδοσφαιρικής λογικής, αυτή που είχε ξεχάσει την τελευταία διετία, ειδικά σε ότι αφορά τις μεταγραφές και το χειρισμό της ομάδας.