Η κατάντια με Λαμία - Τα έχουμε πει χίλιες φορές - Έμπνευση με Μακέντα

Παναθηναϊκός: Θα γινόταν και αυτό. Δεν γινόταν να μην... γινόταν.

Είπαμε, στα μαύρα του τα χάλια από την αρχή της σεζόν ο Παναθηναϊκός, εντάξει με χίλια μύρια προβλήματα και ποδοσφαιρικές ανορθογραφίες, αλλά να μην νικούσε και ποτέ δεν γινόταν.

Άργησε βέβαια είναι η αλήθεια να έρθει η νίκη, αλλά... επιτέλους ήρθε.

Και μάλιστα κόντρα στον.,.. κακό του δαίμονα τα τελευταία χρόνια, όπως λένε όλοι την Λαμία.

Τώρα το ότι ο Παναθηναϊκός κατάντησε να είναι κακός του δαίμονας η... Λαμία, μιλάει από μόνο του για το τι είδους χρόνια περνάει ο σύλλογος εδώ και καιρό και χωρίς καμμιά διάθεση για υποτίμηση ή για προσβολή απέναντι στην συμπαθέστατη ομάδα της ηρωϊκής πόλης.

Όμως αυτή είναι η αλήθεια και αυτή η αλήθεια δεν αλλάζει επειδή ο Παναθηναϊκός κέρδισε στην Λαμία.

Ούτε αλλάζει επειδή -πραγματικά- ήταν καλύτερος και σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με τα παιχνίδια του από την αρχή της σεζόν.

Τα είπαμε και τα έχουμε καναπεί χίλιες φορές.

Ήταν πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο και να συνεχίσει να μην κερδίζει ο Παναθηναϊκός, αλλά και το σημαντικότερο να... καταφέρει να είναι χειρότερος απ' ότι ήταν ,μέχρι τώρα.

Ήταν λοιπόν καλύτερος και γι' αυτό και κέρδισε, ή αν προτιμάτε, κέρδισε και γι΄αυτό ήταν... καλύτερος.

Το ίδιο είναι και τα δυο.

Καθώς στο στάτους που έχει περιέλθει ο Παναθηναϊκός, τόχουμε πει πολλές φορές, πως οι νίκες ή οι ισοπαλίες και οι αποτυχίες με ομάδες του βεληνεκούς της Λαμίας, δεν απέχουν και πολύ κι ούτε επηρεάζονται στο μεγαλύτερο βαθμό τους από την απόδοση του Παναθηναϊκού, αλλά από τις λεπτομέρειες.

Οι λεπτομέρειες και οι συγκυρίες, που αυτή την φορά ήταν με το μέρος του και του επέτρεψαν να πάρει την νίκη από την μια, ενώ από την άλλη ταυτόχρονα "άφησαν" να φανεί η βελτίωσή του, που με διαφορετικό αποτέλεσμα θα πέρναγε απαρατήρητη ακόμα και από το πιο ψύχραιμο μάτι.

Γκολ στην πρώτη επίθεση και μάλιστα νωρίς-νωρίς μόλις στο 8' λεπτό.

Οπισθοχώρηση αμέσως μετά όπως... μέχρι τώρα, αλλά ο αντίπαλος χάνει το πέναλτι και έτσι το ματς και η ψυχολογία του Παναθηναϊκού και κυρίως το τέμπο του Παναθηναϊκού παραμένει ανεπηρέαστο, μέχρι που ήρθε το δεύτερο γκολ και εκεί τέλειωσαν όλα ή πιο σωστά... άρχισαν όλα και συγκεκριμένα άρχισε ο Παναθηναϊκός να παίζει πιο ελεύθερα και να δημιουργεί με μεγαλύτερη άνεση καταστάσεις και ευκαιρίες.

Κομβικό ρόλο στην νίκη του Παναθηναϊκού έπαιξαν για μένα δύο πράγματα.

Το πρώτο ήταν η πολύ καλή δουλειά από τα πλάγια δίδυμα που βοήθησαν όσο τίποτα να απλωθεί από την μια το παιχνίδι του Παναθηναϊκού και να αναγκαστεί η Λαμία από την άλλη να ανοίξει το δικό της.

Την ίδια στιγμή παρ' ότι το κέντρο του Παναθηναϊκού και πάλι δεν ήταν καλό τουλάχιστον στο δημιουργικό του κομμάτι καθώς Μαουρίτσιο και Κουρμπέλης έμοιαζε να κάνουν την ίδια δουλειά μέσα στο γήπεδο, εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο ένα "δεκάρι" από το πουθενά και συγκεκριμένα ο Μακέντα.

Ο Ιταλός εντελώς μεταμορφωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια του, λειτούργησε άψογα σχεδόν μέσα στο γήπεδο και παρ' ότι αρχικά στον σχεδιασμό ήταν αυτός προωθημένος φορ και ο Καρλίτος σε ρόλο δεύτερου φορ πίσω του, έκανε όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού δημιουργικά.

Κρατούσε μπάλα, τραβιόταν στα πλάγια κι έβγαζε όμορφες και γλυκές πάσες στους πλάγιους πάνω στην κίνησή τους, ενώ με καθε ευκαιρία τροφοδοτούσε με ακρίβεια, όποιον από τους συμπαίκτες του έβλεπε σε θέση βολής.

Στην ουσία ο Μακέντα λειτούργησε σαν ένα "δεκάρι" λίγο πιο... μπροστά απ' ότι έχουμε συνηθίσει να παίζει το κλασικό δεκάρι.

Κι αν θέλετε, αυτό που χρειάζεται άμεσα ο Παναθηναϊκός στο χώρο του κέντρου, ένα "σημερινό Μακέντα" στην φυσιολογική του θέση και στον φυσιολογικό του ρόλο μέσα στο γήπεδο.

Το αν θα μπορέσει να παίξει επιτέλους αυτόν τον ρόλο ο Βιγιαφάνες, είναι ένα ερωτηματικό καθώς ο Αργεντίνος έρχεται από πέντε μήνες τουλάχιστον απουσία, αλλά θεωρητικά ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρει "πρόσωπο" στο συγκεκριμένο ρόλο, εκτός από τον Βιαγιαφάνες και στον Μπουζούκη αν ο νεαρός ξεπεράσει οριστικά τα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν και βελτιώσει την σωματοδομή του.

Από κει και πέρα και σε ότι έχει να κάνει με την επόμενη μέρα.

Στον Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων, συνήθως αυτές οι "επόμενες μέρες" τέτοιων "θριάμβων" είναι και οι πιο επικίνδυνες και καταστροφικές.

Γιατί αρχίζει το ξεσάλωμα, αρχίζουν τα ξέσπασε και βρήκε τον εαυτό του, αρχίζουν τα... βρήκε κίλερ για πέντε χρόνια και δεν συμμαζεύεται, μέχρι νάρθει η επόμενη σφαλιάρα και άντε φτου κι απ' την αρχή.

Χρειάζεται λοιπόν να μείνει χαμηλά, μα πολύ χαμηλά η μπάλα και η συνειδητοπο΄θση απ' όλους στον Παναθηναϊκό πως η ιστορία έχει και μπόλικη ανηφόρα και κυρίως και μετρημένο ταβάνι και... εξαγγελίες πάσης φύσεως.

Αν αυτό δεν τον καταλάβουν και αρχίσουν πάλι τον χορό της... επιστροφής και των... μεγάλων στόχων, η "επόμενη μέρα| που θασυζητ΄μαε ξανά αυτά που συζητάγαμε μέχρι τώρα δεν θα αργήσει.