Παναθηναϊκός: Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη, έφερε για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια, ένα τεράστιο και ίσως το σημαντικότερο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει, ούτε με την εμφάνιση, ούτε με το αποτέλεσμα, ούτε καν με την κατάσταση της ομάδας και του συλλόγου αυτή την στιγμή.
Το τεράστιο πρόβλημα, το οποίο μάλιστα εμφανίστηκε και με ιδιαίτερα αποκαλυπτικό στα όρια του εξευτελιστικού για τον ιστορικό σύλλογο τρόπο, είναι αυτό της μετάλλαξής του και κυρίως της επιθετικής επανεμφάνισης των "μεταλλαγμένων Παναθηναϊκών" που δυστυχώς είναι και αυτοί που "εκφράζουν" τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια.
Σαν να μην έφταναν λοιπόν τα βάσανα και οι έγνοιες, έσκασαν μύτη και οι γιαλαντζί Παναθηναϊκοί, αυτή η τεράστια και ανοιχτή πληγή για τον σύλλογο.
Γιατί όλα μπορείς να τα ανεχτείς.
Ακόμα και την αμετροέπεια του Μπόλονι που μοίραζε συγχαρητήρια ατομικά και ομαδικά μετά τη λήξη του αγώνα για το... τεράστιο επίτευγμα της νίκης επί του Απόλλωνα και μάλιστα μιας νίκης έτσι όπως ήρθε και με όσα έγιναν στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Το να βλέπεις όμως "Παναθηναϊκούς" να... πανηγυρίζουν κιόλας ή έστω να θεωρούν και... επίτευγμα τον τρόπο με τον οποίο νίκησες και μάλιστα να χρησιμοποιούν χωρίς ντροπή και συναίσθηση το "επιχείρημα" πως "τόσα τραβάγαμε τόσα χρόνια από τις διαιτησίες ας ωφεληθούμε και εμείς μια φορά απ' αυτά" και να το χρησιμοποιούν κιόλας και σαν δείγμα "υπεροχής και δύναμης" του Παναθηναϊκού, αυτό ειλικρινά δεν αντέχεται.
Οι τύποι αυτοί δεν είναι Παναθηναϊκοί.
Κι αν είναι ή έστω αν δηλώνουν ότι είναι, κάτι έχουν μπερδέψει και προφανώς πέρασαν και δεν ακούμπησαν τίποτα από όσα έκαναν αυτόν τον σύλλογο να ξεχωρίζει τόσα χρόνια απ' όλους τους υπόλοιπους.
Οι τύποι αυτοί αποτελούν την σύγχρονη ντροπή του Παναθηναϊκού και μάλιστα ντροπή ακόμα μεγαλύτερη και απ αυτή που προκαλεί η γενικότερη κατάσταση στον σύλλογο και στην ομάδα.
Είναι ποτέ δυνατόν αλήθεια;
Είναι ποτέ δυνατόν να λες ότι είσαι Παναθηναϊκός και να... καμαρώνεις ότι τάπωσες τον... Απόλλωνα και μάλιστα καλά έκανες και τον τάπωσες με τη βοήθεια της διαιτησίας, γιατί, λέει, τόσα χρόνια τα ίδια τραβάγαμε και εμείς;
Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις αυτό το "αφήγημα";
Κατ' αρχήν "παλικάρια" αφήστε το δήθεν κλάμα για όσα τράβαγε ο Παναθηναϊκός "τότε" από τη διαιτησία και το παρασκήνιο.
Γιατί "τότε" ακριβώς που τα τράβαγε ο Παναθηναϊκός όλα αυτά, εσείς οι συγκεκριμένοι ήσασταν με την... άλλη πλευρά του φεγγαριού.
Δεν ήσασταν με τον Παναθηναϊκό, δεν ήσασταν στο πλευρό του Παναθηναϊκού.
Ήσασταν με τους "απέναντι" και αποθεώνατε αυτούς που έκαναν ότι έκαναν σε βάρος του Παναθηναϊκού, με την κρυφή ελπίδα πως όσα περισσότερα του έκαναν τόσο συντομότερα θα... λύγιζε και θα γινόταν εύκολη λεία για τα χεράκια και το μικρό σας μπόι.
Γιατί "τότε" που γινόντουσαν όλα αυτά σε βάρος του Παναθηναικου, αποτελούσατε ουσιαστικά την αιχμή του δόρατος των δραστών όλης αυτής της ιστορίας, με το επικό "επιχείρημα" που σήμερα καταδικάζετε μετά βδελυγμίας, "φτιάξε ομάδα που να κερδίζει και την διαιτησία αλλιώς... πούλα και φύγε".
Και κατά δεύτερον και πιο σημαντικό, πόσο μικρό θεωρείτε πια τον Παναθηναϊκό σαν μέγεθος στο μυαλουδάκι σας;
Αφήστε λοιπόν τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Άρη να μαλώνουν για το πρωτάθλημα, για το κύπελλο, για τις θέσεις στην Ευρώπη και εσείς αναλωθείτε στο πως θα επικρατήσετε στο παρασκήνιο επί του... Απόλλωνα, της Λαμίας, του ΠΑΣ Γιάννινα και πάει λέγοντας.
Εκεί είναι τα κυβικά σας και εκεί τον καταντήσατε τον Παναθηναϊκό.
Ακόμα και η αντιπαράθεσή του για τη διαιτησία και το παρασκήνιο, να έχει σαν αντικείμενο και... στόχο, το αν θα επικρατήσει ο Παναθηναϊκός όχι επί των αιωνίων του αντιπάλων στην διεκδίκηση ενός στόχου στο πρωτάθλημα, αλλά το πόσο... επιτυχημένα θα "ανταγωνιστεί" και αγωνιστικά και σε επίπεδο παρασκηνίου, ομάδες της δυναμικής του Απόλλωνα και δεν συμαζεύεται.
Είστε πραγματικό όνειδος για τον Παναθηναϊκό και όσο επιμένετε ακόμα να μιλάτε υποτίθεται εξ ονόματός του ή να καμώνεστε πως αγωνιάτε και προσπαθείτε να τον "προστατεύσετε" ή να τον "οδηγήσετε" σε επιτυχίες, τότο περισσότερο ντροπιάζετε αυτόν τον σύλλογο.
Και ταυτόχρονα τόσο περισσότερο ξευτιλίζεστε και δείχνετε το πραγματικό σας πρόσωπο, που καμιά σχέση δεν έχει -και δεν είχε ποτέ άλλωστε- με όσα πρεσβεύει εδώ και πάνω από εκατό χρόνια αυτή η ομάδα.
Αποτελείτε το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της μετάλλαξης του Παναθηναϊκού και των "μεταλλαγμένων Παναθηναϊκών" ταυτόχρονα.
Των "Παναθηναϊκών" που έχουν κάνει στον σύλλογο τόσα, όσα δεν του έχουν κάνει ποτέ ούτε οι χειρότεροι αντίπαλοι και ανταγωνιστές του.
Από κει και πέρα και σε ότι έχει να κάνει με αυτό καθ΄ αυτό το αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα με τον Απόλλωνα.
Δυστυχώς και παρά τηννίκη -έστω και΄έτσι όπως ήρθε με τον Απόλλωνα να έχει δικαιολογημένα παράπονα απ' όσα έγιναν- και το συγκεκριμένο παιχνίδι επιβεβαίωσε αυτό που είναι εμφανές εδώ και αρκετό καιρό.
Ότι ο Παναθηναϊκός σαν "κυβικά" και μέγεθος, κινείται με "συνέπεια και σταθερότητα" πλέον σ' αυτά τα επίπεδα.
Της αγχωτικής νίκης με Απόλλωνες ή σε αποτυχίες με Αστέρες Τρίπολης αν δεν είναι με το μέρος του οι λεπτομέρειες και το χειρότερο σε κατάσταση που όχι απλά να... ανακουφίζεται, αλλά να πανηγυρίζει κιόλας και μάλιστα με επικές δηλώσεις του προπονητή του, για το μέγα κατόρθωμα, με τέτοιου είδους και επιπέδου αποτελέσματα.
Αλλά το ξαναλέω για να μην ξεχνιόμαστε.
Αυτό είναι το λιγότερο.
Το πιο σοβαρό και αυτό που σηματοδοτεί με χαρακτηριστικό τρόπο, την κατάσταση στον σύγχρονο Παναθηναϊκό, είναι η συνεχιζόμενη εμφάνιση και μάλιστα σε πρώτο χρόνο και ρόλο στον Παναθηναϊκό, αυτού του ιδιόμορφου είδους των "μεταλλαγμένων Παναθηναϊκών", που δεν τον... άντεχαν έτσι όπως ήταν κάποτε και ήταν πολύ μεγάλος για το μπόϊ τους και βαρύς για τις πλατούλες τους κι έτσι τον έφεραν τελικά στα μέτρα τους και στην σημερινή "δικιά τους" πραγματικότητα και κατάσταση.
Γιατί αποτελέσματα ο Παναθηναϊκός μπορεί να ξαναπάρει.
Ακόμα και να ξαναγίνει ανταγωνιστική και κανονική ομάδα αν κάποια στιγμή αποφασίσει να λειτουργήσει με ποδοσφαιρική λογική και με άξιους ανθρώπους σε όλα τα πόστα.
Η ζημιά της μετάλλαξης όμως των χαρακτηριστικών του και της αποκλειστικής εκπροσώπησής του σε όλα τα επίπεδα από τους "μεταλλαγμένους Παναθηναϊκούς" πολύ φοβάμαι, πως πια είναι μη αναστρέψιμη.