Το προσπάθησε πολλές φορές είναι η αλήθεια ο Παναθηναϊκός στα τελευταία του παιχνίδια, αλλά τελικά το... πέτυχε.

Να παίζει όπως έπαιζε και κάποια στιγμή να... μην κερδίσει.

Γιατί περί αυτού ουσιαστικά πρόκειται.

Ο Παναθηναϊκός έπαιζε στα τελευταία του παιχνίδια, σαν να ήθελε να διαπιστώσει πόσο μπορεί να κερδίζει παίζοντας όχι απλά μέτριο έως κακό ποδόσφαιρο, αλλά προκαλώντας την ίδια του την τύχη παραχωρώντας γήπεδο, πρωτοβουλία και ευκαιρίες, σε όποιον αντίπαλο κι αν έβρισκε μπροστά του ανεξαρτήτως δυναμικότητας, έδρας και βαθμού δυσκολία του παιχνιδιού.

Δεν μπόρεσε να... μην κερδίσει με την Λάρισα, με τα Γιάννινα, με τον Βόλο, με τον Άρη και λοιπά, το... κατάφερε όμως με την Λαμία.

Καθώς επί της ουσίας, η γκέλα με την Λαμία στην Λεωφόρο -ναι εκεί όπου... δεν γλιτώνει κανένας- ουσιαστικά... δεν έτυχε αλλά πέτυχε.

Τώρα, το ότι από την ώρα που τελείωσε το παιχνίδι, άρχισε το γνωστό και καθιερωμένο πλέον θάψιμο και πέσιμο σε παίκτες και προπονητή, από τους ίδιους που μέχρι χθες στεκόντουσαν μόνο στο αποτέλεσμα και δεν έβγαζαν τσιμουδιά για τον... τρόπο με τον οποίο έπαιρνε τα αποτελέσματα ο Παναθηναϊκός, δεν προκαλεί και καμιά έκπληξη.

Είναι η συνέχεια του ίδιου έργου στο οποίο είμαστε θεατές σ' αυτόν τον σύλλογο όλα τα τελευταία χρόνια.

Επί της ουσίας λοιπόν, ο Παναθηναϊκός με την Λαμία δεν έκανε το... χειρότερο παιχνίδι του το τελευταίο διάστημα, όπως όλοι σχεδόν είπαν μετά την λήξη του αγώνα.

Έκανε ένα παιχνίδι σχεδόν πανομοιότυπο σε "τακτική", απόδοση και εμφάνιση, με αυτά που έκανε όλο το τελευταίο διάστημα.

Μόνο που αυτή τη φορά, οι συγκυρίες δεν ήταν με το μέρος του.

Δεν μπόρεσε να προηγηθεί ενώ έπαιζε όλος σχεδόν πίσω και κοίταζε να κάνει που και που καμιά ευκαιρία, περνούσε ο χρόνος και από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να συνεχίσει με το ίδιο "σύστημα" και όταν "αναγκάστηκε" να παίξει διαφορετικά, εκεί έβγαλε όλες του τις αδυναμίες και πάνω απ' όλα την έλλειψη οποιουδήποτε διαφορετικού πλάνου, εκτός από το "όλοι πίσω και κάποια στιγμή θα βάλουμε κι ένα γκολ".

Θα μπορούσε και αυτή τη φορά βέβαια, να του βγει του Παναθηναϊκού αυτή η ιστορία, με τις δυο τρεις καλούτσικες ευκαιρίες που έχασε κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο.

Όμως δεν γίνεται η μπάλα να σου κάνει πάντα τα χατίρια.

Κάποια στιγμή θα σου ζητήσει και με το δίκιο της, να της κάνεις και συ το... χατίρι και να ασχοληθείς λίγο μαζί της παίζοντας στοιχειωδώς ορθολογικό και σωστό ποδόσφαιρο.

Από κει και πέρα, δεν έγινε και κάτι φοβερό και τρομερό στον αγώνα με την Λαμία.

Αν σε όλα τα προηγούμενα, προσθέσεις και το γεγονός, ότι το κέντρο του Παναθηναϊκού αυτή τη φορά, ουσιαστικά δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι, καθώς ο Βιγιαφάνες είναι εμφανώς ανέτοιμος, ο Μαουρίτσιο έδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν έχει τις αντοχές να κάνει δεύτερο σερί καλό παιχνίδι μέσα σε τρεις μέρες και ο Αλεξανδρόπουλος δεν μπόρεσε να σηκώσεις στις πλάτες του τον... απόηχο από τον θόρυβο που έγινε δικαιολογημένα για τις προηγούμενες εμφανίσεις του, καταλαβαίνεις εύκολα το γιατί ο Παναθηναϊκός αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να... πετύχει το ίδιο σκηνικό και αποτέλεσμα με τα προηγούμενα παιχνίδια του.

Αποκομμένοι και αβοήθητοι μπροστά οι δύο βασικότεροι συντελεστές των θετικών αποτελεσμάτων που πήρε στα προηγούμενα παιχνίδια του, δηλαδή ο Καμπετσής με τον Ιωαννίδη που συχνά πυκνά οι έρημοι έφταναν μέχρι και πίσω από την σέντρα για να πάρουν την μπάλα και να κάνουν κάποια ενέργεια, δεν μπόρεσαν αυτή τη φορά να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά.

Κι επειδή όλο αυτό το διάστημα δεν τους βάζαμε από... πλάνο ή από πεποίθηση, αλλά γιατί απλά μας... κάθισε μια φορά αυτό το σκηνικό και μετά τους βάζαμε συνέχεια, αυτή τη φορά καταλάβαμε ότι... αυτοί έφταιγαν και τους κάναμε αλλαγή για να αλλάξουμε το παιχνίδι.

Μόνο που αυτή τη φορά δεν μας έφτασε αυτό.

Καθώς σε ένα ρεσιτάλ παραλογισμού από τον πάγκο, ξαφνικά αλλάξαμε μέσα σε δεκαπέντε λεπτά όλη την μεσοεπιθετική μας γραμμή, ξεθάβοντας ακόμα και τον... Αγιούμπ που πρόλαβε μέσα στην... φιλοτιμία του, να κάνει τέσσερα πέντε... φάουλ όσες φορές ήρθε σε επαφή με την μπάλα στο διάστημα που χρησιμοποιήθηκε.

Σουμάροντας λοιπόν.

Αν ο Παναθηναϊκός απ' αυτή την γκέλα με την Λαμία, καταλάβει ότι αυτό έγινε γιατί... δεν έπαιξε καλά ή γιατί ο Ιωαννίδης με τον Καμπετσή δεν μπόρεσαν να σκοράρουν, τότε κλάφτα Χαράλαμπε.

Το πιθανότερο είναι να αντιδράσει σπασμωδικά και ξαφνικά να δούμε στο επόμενο παιχνίδι μια ενδεκάδα απ' τα παλιά, ή δεν ξέρω γω τι άλλο θα σκαρφιστούν εκεί στο Κορωπί.

Αν αντίθετα συνειδητοποιήσει επιτέλους, πως δεν γίνεται να  μην παίζεις καλά και ορθολογικά και να κερδίζεις παρ' όλα αυτά συνεχώς, τότε όντως μπορεί και να του χρησιμεύσει σε κάτι αυτή η γκέλα με την Λαμία.

Για το τι από τα δύο θα γίνει, δεν είμαι και ιδιαίτερα αισιόδοξος.

Κι αυτό όχι από... πεποίθηση, αλλά γιατί δεν μας επιτρέπουν τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής από τον Παναθηναϊκό να λειτουργήσουμε διαφορετικά.

Και κάτι τελευταίο.

Στον Παναθηναϊκό, όσοι τουλάχιστον τον ζήσαμε και... αλλιώς, έχουμε μάθει κάπως διαφορετικά.

Το να υπάρχει σε δεύτερο σερί παιχνίδι δηλαδή, φάση σε βάρος του που εμφανώς είναι περίεργο έως και πρόκληση το ότι -τουλάχιστον- δεν ασχολήθηκε μαζί της το VAR και να το προσπερνάμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα, την ίδια στιγμή που έχουμε υψωμένη την ρομφαία της κάθαρσης στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν περιποιεί και ιδιαίτερης τιμής.

Δεν ξέρω λοιπόν αν ήταν ή όχι πέναλτι σε βάρος του Παναθηναϊκού και η φάση στο τέλος του αγώνα με την Λαμία και η παρόμοια στις αρχές του αγώνα με τον Βόλο.

Και οι δύο φάσεις όμως, έπρεπε να οδηγηθούν στο VAR αν μη τι άλλο και να το να μην το λέμε δεν σημαίνει ότι είμαστε πιο... Παναθηναϊκοί από τους υπόλοιπους, αλλά απλά ότι για πολλοστή φορά αποδεικνύουμε ότι κάτι λάθος έχουμε μετρήσει το τι σημαίνει να λέμε ότι είμαστε με την συγκεκριμένη ομάδα και πολύ περισσότερο ότι την... εκπροσωπούμε έμμεσα ή άμεσα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Στα "χαρακώματα" ΠΑΟΚ και ΑΕΚ - Έβαλαν στο μάτι πρώην Έλληνα του ΠΑΟ - Ταλεντάρα!

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

Λαμία Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague