Τέλειωσαν για... φέτος Μπόλονι-Ντρεοσί - Νέα πατέντα με Βιγιαφάνιες- Αυτό είναι το χειρότερο για ΠΑΟ

Από που να αρχίσεις και που αν τελειώσεις με αυτόν τον Παναθηναϊκό...

Κανονικά αφού για ποδόσφαιρο έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον σ' αυτή την ομάδα, να στείλουμε ένα... δάσκαλο και να βάλει προπονητή και παίκτες να γράψουν εκατό φορές σαν... τιμωρία, τι δεν πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο.

Αλλά κι εκεί... χάος.

Τι να τους πρωτοβάλλει δηλαδή κι ο δάσκαλος να γράψουν;

Νάταν ένα το κουσούρι, πάει στο καλό.

Εδώ όμως μιλάμε για πολλαπλά ποδοσφαιρικά εγκλήματα και κατά συρροήν ταυτόχρονα.

Να ξεκινήσει για παράδειγμα από το "δεν θα γυρίζουμε όλοι πίσω με το που βάζουμε ένα γκολ";

Να συνεχίσει με το "παίζουμε αμυντικά δεν σημαίνει παίζουμε απλά πίσω κι από κει και πέρα ότι λάχει και όπου λάχει";

Ή να τους βάλει τώρα στα τελειώματα να μάθουν ότι "στις προπονήσεις εκτός από τρεξιματάκι και διπλό, που και που δουλεύουμε και κανά σύστημα και ετοιμάζουμε και κανά πλάνο για αν και όποτε μας στραβώσει κάποιο παιχνίδι ποικιλοτρόπως";

Όλα αυτά κι άλλα τόσα και βάλε, προφανώς και δεν έχουν απασχολήσει ουδόλως τον Παναθηναϊκό και όσους ασχολούνται με αυτόν ή έχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το κουμάντο σ' αυτόν.

Προφανώς επίσης, θιασώτες εδώ και χρόνια του "όταν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει τόσο το χειρότερο... γι' αυτήν" και του "δεν έχει σημασία τι κάνεις μέσα στο γήπεδο και τι αποτελέσματα φέρνεις αλλά το πως τα παρουσιάζεις όλα αυτά", αυτήν την στιγμή έχουν την προσοχή τους περισσότερο σε άλλα πράγματα και όχι στην υπαρκτή προοπτική του να μην βγει καν στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός.

Για παράδειγμα η προσοχή μας εστιάζεται, στο πως θα μεταδώσει το συνδρομητικό το παιχνίδι και αν θα μας πει ο σπορτκάστερ εκπληκτικό δεξί μπακ τον Μολό, διαμάντι τον Σανκαρέ, απόρθητο κάστρο την Λεωφόρο και ομάδα με σιδερένια άμυνα τον Παναθηναϊκό του Μπόλονι, στο τι θα γράψουν και τι θα πουν στα σάιτ και στα φόρουμ οι δημοσιογράφοι και οι "επώνυμοι οπαδοί" για τα όσα έγιναν και όχι αυτά που έγιναν.
Γιατί αν μας απασχολούσαν όχι απλά μόνο αυτά, αλλά έστω... και αυτά, αν μη τι άλλο δεν θα βλέπαμε κι από πάνω ότι Ντρεοσί και Μπόλονι φτιάχνουν τα πλάνα για την νέα χρονιά.
Προφανώς και οι δυο τους, για φέτος... τέλειωσαν ό,τι είχαν να κάνουν με πλάνα και τέτοιες... βαρετές ασχολίες και έπιασαν δουλειά και για του χρόνου.

Σ' αυτό το κλίμα, σ΄' αυτό το περιβάλλον, να αποπειραθείς να μιλήσεις για μια ακόμα φορά, για μια ομάδα χωρίς κανένα πλάνο και σχέδιο μέσα στο γήπεδο που ξεκινάει με πανομοιότυπο τρόπο όλα της τα παιχνίδια και αν της κάτσει το τυχερό και βάλει γκολ στην πρώτη της επίθεση εκεί γύρω στο 30', μετά γυρίζει εντελώς άναρχα και χωρίς κανένα πλάνο όλη πίσω και πάει ξανά στο... ότι κάτσει μέχρι τέλους του παιχνιδιού, μάλλον από ένα σημείο και μετά είναι μάταιος κόπος.

Όπως επίσης, μάλλον μάταιος κόπος είναι να επισημάνεις για ένα ακόμα παιχνίδι, πως δεν γίνεται και δεν συμβαίνει με καμία ομάδα του κόσμου, να παρουσιάζει τέτοια εικόνα διάλυσης, να αποσυντίθεται εντελώς, να μην ξέρει τι να κάνει μέσα στο γήπεδο και να παραδίνεται ψυχή τε και σώματι, αν της στραβώσει κάτι στο παιχνίδι ή αν μείνει με δέκα παίκτες.

Όλα αυτά για να πεις, να τα κουβεντιάσεις και να τα κρίνεις ή να κριθείς για όσα λες, προϋποθέτουν ότι μιλάμε λογικά και με βάση τα πραγματικά δεδομένα που βλέπουμε κάθε αγωνιστική μέσα στο γήπεδο.

Όμως αυτή η προϋπόθεση, έχει εγκαταλειφθεί και έχει χαθεί εντελώς στον Παναθηναϊκό του Μπόλονι, αλλά και γενικότερα -για να μην το αδικούμε κιόλας τον Ρουμάνο γιατί δεν γίνεται να είναι αυτό που εμφανίζεται προπονητικά- τα τελευταία χρόνια σ' αυτό το σύλλογο.

Αν υπήρχε έστω και στο ελάχιστο αυτή η προϋπόθεση, θα μπορούσαμε ίσως να συζητήσουμε κάποια πράγματα.

Όπως για παράδειγμα, αυτή τη νέα πατέντα να παίζουμε χωρίς κανένα ποδοσφαιριστή στα αριστερά μεσοεπιθετικά, να μας πουν σε ποιο προπονητικό σεμινάριο διδάσκεται.

Και μην μου πει κάποιος, μα εκεί παίζει ο Βιγιαφάνες, γιατί όποιος είδε τον Αργεντινό να παίζει αριστερά στην μεσοεπιθετική γραμμή, να μας φέρει και τα... στιγμιότυπα να τα βγάλουμε σε χάϊ-λάιτς.

Ή επίσης, πως γίνεται όταν μένεις με δέκα παίκτες και σου λείπει πλέον ο Μαουρίτσιο, να βγάζεις τον μοναδικό που έχει απομείνει να μπορεί να κρατήσει μπάλα τον Βιγιαφάνιες και να κρατάς μέσα ολόκληρο το παιχνίδι τον εμφανώς ταλαιπωρημένο Σανκαρέ που από ένα σημείο και μετά όχι να μαρκάρει δεν μπορούσε, αλλά ούτε καν να τρέξει μέσα στο γήπεδο.

Πως γίνεται επίσης και με ποια λογική όχι απλά να αλλάζεις τον πιο φορμαρισμένο παίκτη και πρώτο σκόρερ σου τον Μακέντα, την στιγμή που είσαι ήδη πίσω στο σκορ και θέλει οπωσδήποτε γκολ, για να βάλεις μέσα τον Καρλίτος και να κάνεις τελικά και τον Βιγιαφάνες και τον Μακέντα να χτυπιούνται απ' το κακό τους και με το δίκιο τους όταν κάθισαν στον πάγκο.

Και να μας πει κάποιος επίσης, αυτή την επίσης νέα πατέντα, μετά το 70' είτε νικάμε, είτε χάνουμε να αλλάζουμε μέσα σε δέκα λεπτά ΟΛΟΚΛΗΡΗ την μεσοεπιθετική μας γραμμή και να περιμένουμε από πέντε παίκτες που μπαίνουν σταδιακά στα τελευταία λεπτά ενός αγώνα, να βρουν την συνοχή τους και τους ρόλους τους μέσα; στο γήπεδο και να κρατήσουν ή να αλλάξουν την μορφή του παιχνιδιού ανάλογα με το αποτέλεσμα, σε ποια σύγχρονη βίβλο της προπονητικής διδάσκεται.

Φυσικά, όπως είδα να λέγεται κατά κόρον χθες στα πράσινα φόρουμ, υπάρχει και το "μα τι να κάνει και ο Μπόλονι όταν γυρίζει στον πάγκο και βλέπει τον... Καμπετσή για αλλαγή".

Μόνο που θα θυμίσω, ότι με τον Καμπετσή, τον Ιωαννίδη και τους άλλους που... γυρίζει και είναι... απελπισμένος πλέον τώρα που τους βλέπει ο Μπόλονι στον πάγκο, έχτισε ο Ρουμάνος εκείνο το περιβόητο σερί που υποτίθεται τον... καθιέρωσε σαν αναμορφωτή και εγγυητή ενός νέου σιδερένιου Παναθηναϊκού που μπορεί να μην... προσφέρει θέαμα αλλά παίρνει αποτελέσματα.

Καθώς αυτή την κουτουράδα, αυτή την ευκαιριακή και βασισμένη εντελώς σε τυχαία γεγονότα και σε ευνοϊκές συγκυρίες, πληρώνει από κει και πέρα ο Παναθηναϊκός, ο οποίος πίστεψε και ο ίδιος τις επικοινωνιακές σαχλαμάρες που σέρβιραν οι πάσης φύσεως... υπερασπιστές και προστάτες του.

Και νόμισε ότι μπορεί να συνεχίσει να πηγαίνει χωρίς την παραμικρή δουλειά στις προπονήσεις, χωρίς το παραμικρό ποδοσφαιρικό πλάνο μέσα στα παιχνίδια του και όχι μόνο αυτό θα θεωρηθεί επιτυχία, αλλά θα δώσει και τα διαπιστευτήρια για να οικοδομήσει με τον ίδιο τρόπο, με τα ίδια πρόσωπα και με την ίδια τακτική και την νέα του χρονιά.

Κι αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα.

Ειδικά αν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει να βλέπει έτσι τα πράγματα.