Από τους τίτλους και τον τρόπο που υποδέχθηκε το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ την ήττα του Παναθηναϊκού στα Γιάννενα, καταλαβαίνει κάποιος με την πρώτη και το πραγματικό πρόβλημά του και αν θέλετε και την σε μεγάλο βαθμό βασική αιτία της ήττας στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Η λέξη "προσγείωση" κυριαρχεί παντού.

Απότομη προσγείωση, προσγείωση στην πραγματικότητα, οδυνηρή προσγείωση και πάει λέγοντας ήταν οι σχετικοί τίτλοι.

Και το λογικό ερώτημα προκύπτει σχεδόν αβίαστα.

Για να προσγειωθεί κάποιος ή κάτι, σημαίνει πως ήδη είχε... απογειωθεί ή ακόμα χειρότερα είχε εκτοξευτεί.

Από που λοιπόν... προσγειώθηκε ο Παναθηναϊκός;

Για... που είχε απογειωθεί ή ακόμα περισσότερο που είχε... εκτοξευθεί και δεν το πήραμε πρέφα;

Απογειώθηκε και εκτοξεύτηκε με το 4-0 επί του Απόλλωνα και την καλή εμφάνιση του Βιτάλ στο συγκεκριμένο παιχνίδι;

Γιατί... απογείωση και... εκτοξευση μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, το λες μόνο για ομάδες που ξεκινάνε την χρονιά τους με στόχο να αποφύγουν τον υποβιβασμό ή για πρωτάρες στην Σούπερ Λιγκ που κάνουν εντυπωσιακή πρεμιέρα.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι ακριβώς εκεί.

Ο Παναθηναϊκός ούτε εκτοξεύτηκε, ούτε απογειώθηκε για κάπου, ούτε άλλαξε επίπεδο και προοπτική επειδή κέρδισε τον Απόλλωνα και επειδή μετά από χρόνια είδαμε και ένα παικτη να κάνει ντρίπλα όποτε έβρισκε ανοιχτούς χώρους.

Τον Παναθηναϊκό επί της ουσίας, τον... απογείωσαν και τον... εκτόξευσαν με το ζόρι και όπως κάνουν συνεχώς εδώ και χρόνια μετά από ένα καλό αποτέλεσμα, όλοι αυτοί που από το Σάββατο το βράδυ έτρεχαν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Αυτοί... προσγειώθηκαν ανώμαλα και όχι ο Παναθηναϊκός.

​

Ο Παναθηναϊκός επί της ουσίας και στα Γιάννινα, ξεκίνησε όπως ακριβώς με τον Απόλλωνα, απλά εκεί δέχτηκε νωρίς το γκολ, δεν ήταν τυχερός να σκοράρει ή να κάνει φάση και δοκάρι στην πρώτη υποψία επίσκεψής του στα αντίπαλα καρέ και έτσι όλα τα υπόλοιπα πήραν τον δρόμο τον γνωστό, τον δρόμο τον χιλιοπερπατημένο.

Ο Παναθηναϊκός και στα Γιάννενα παρουσίασε τις ίδιες ακριβώς αδυναμίες και ανεπάρκειες που παρουσίασε και στο 4-0 με τον Απόλλωνα και τις οποίες κανένας δεν θέλησε να δει μην τυχόν και χαλάσει την απογείωση και την εκτόξευση της μέρας.

Μια ομάδα κυριολεκτικά χωρίς κέντρο, που στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα δεν μπορούσε να σταματήσει τους αντιπάλους της στο χώρο της και στα Γιάννενα δεν μπορούσε να δημιουργήσει στοιχειωδώς κάτι καλό μεσοεπιθετικά.

Με τον Μαουρίτσιο να είναι μούσκεμα στον ιδρώτα και κατάκοπος από το... 5΄ λεπτό λες και ήταν στο 115' της παράτασης , τον πολύ Πέρεθ που όλοι τον έχουν διακριθέντα κιόλας σε κάθε παιχνίδι να είναι παντού και πουθενά ταυτόχρονα και απλά να παίρνει την μπάλα από τα στόπερ και να την δίνει -χωρίς λάθος ομολογουμένως- στα... δύο μέτρα πλάγια και προς τα πίσω και με τον Λούντβιστ ακόμα να περιμένουμε να δούμε τον λόγο που αποκτήθηκε εκτός από τα καλά κόρνερ που εκτελεί.

Με τα πλάγια μπακ όχι μόνο να είναι διαρκώς πηγή κινδύνου και να μην... μας κάνουν την τιμή να ανεβαίνουν στην επίθεση -ήθελα νάξερα εκείνες τις ατελείωτες ώρες που διαβάζαμε ότι μάθαιναν το... οβερλαπ στην προετοιμασία τι ακριβώς μάθαιναν- και τελικά να καταλήγουν όλοι οι σοφοί του ποδοσφαίρου πως το μόνο πρόβλημα στην άμυνα είναι ο δυστυχής Σάρλια και πως αν εκεί έπαιζε ο Πούγγουρας ή ο Σένκεφελντ ή ο Κουρμπέλης όλα θα φτιάξουν και θα είναι καλά.

Πάλι καλά δηλαδή να λέτε, που πήραμε και αυτό το παιδί τον Σάρλια και βρήκαμε κάποιον να του φορτώσουμε όλες τις αμαρτίες.

Γιατί εγώ θυμάμαι πως και με όλους αυτούς που... θα μας λύσουν το πρόβλημα όταν επιστρέψουν, ο Παναθηναϊκός έχει να κάνει διπλό μακριά από την Λεωφόρο από τον περασμένο Φλεβάρη, ενώ αν ο ΠΑΣ Γιάννινα με ένα μαγικό τρόπο έπαιζε μόνο με τον Παναθηναϊκό αντίπαλο όλα τα παιχνίδια του, θα είχε πάρει το πρωτάθλημα.

Όσο για την επίθεση;

Κι εκεί οι αστειότητες παίρνουν τέλος σιγά-σιγά.

Καθώς η μόνη σταθερή αξία εκεί, παραμένει ο Βιτάλ κι ας μην μπόρεσε στα Γιάννενα να κάνει κάτι ουσιαστικό.

Από κει και πέρα ο...αναγεννημένος Καρλίτος μας θύμισε ποιον παίκτη προσπαθούσε εναγωνίως να ξεφορτωθεί ο Παναθηναϊκός όλο το καλοκαίρι και η μόνη του συνεισφορά ήταν και πάλι να κάνει συνεχώς φάουλ, όπως ανόητα έκανε και στην πρώτη φάση που συμμετείχε στο παιχνίδι και έδωσε δώρο την επίθεση και το γκολ στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Όσο για τον Αϊτόρ;

Εκεί πραγματικά ο Παναθηναϊκός ήταν άτυχος, καθώς παρ΄ ότι τον ζητούσε επίμονα το καλοκαίρι όλη η Ιβηρική χερσόνησος, δεν μπόρεσε να τον δώσει και να δοκιμάσει κάποια άλλη λύση, με αποτέλεσμα αυτό που όλοι είδαμε όχι μόνο στα Γιάννενα αλλά ΚΑΙ στο περιβόητο παιχνίδι με τον Απόλλωνα.

Τέλος κερασάκι στην τούρτα ο μάλλον πανικόβλητος τρόπος με τον οποίο ο Γιοβάνοβιτς προσπάθησε να αντιδράσει, με αποτέλεσμα να δούμε στα Γιάννενα σε διάστημα εικοσιπέντε λεπτών στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού τρία σέντερ-φορ και οκτώ μεσοεπιθετικούς εκ των οποίων τα τέσσερα ήταν... δεκάρια, το μόνο που προσέφερε ήταν να εμπεδώσουμε για μια ακόμα φορά πως ο Βιγιαφάνες παραμένει... παλαίμαχος ποδοσφαιριστής πριν μπει καν στα 30 του, ενώ οι υπόλοιπες λύσεις συνεχίζουν να κινούνται στους ρυθμούς και την ποιότητα που ξέραμε μέχρι τώρα και ταυτόχρονα επιπλέον και εμφανώς αδουλευτοι από πλευράς ομοιογένειας και φυσικής κατάστασης.

Εξαίρεση ο Παλάσιος, όχι γιατί μας έβγαλε τα μάτια, αλλά γιατί στις λίγες φορές που πήρε μπάλα, έδειξε πως... κάτι ξέρει, αλλά από πλευράς ετοιμότητας μάλλον δικαιολογεί τον Γιοβάνοβιτς που προς το παρόν τον κρατάει σαν αλλαγή και δεν τον ξεκινάει από την αρχή στα παιχνίδια, παρά την... απαίτηση του ρεπορτάζ, που από την Τρίτη μας έλεγε πως θα ξεκινήσει βασικός μαζί με τον... Πούγγουρα στα Γιάννενα.

Τέλος.

Σωστά διαβάζω από χθες τους ειδήμονες και αποκλειστικούς εκφραστές της Παναθηναϊκοφροσύνης στην σύγχρονη εκδοχή της, πως ούτε επειδή κέρδισε τον Απόλλωνα ο Παναθηναϊκός πήρε το πρωτάθλημα, ουτε επειδή έχασε σα Γιάννενα ήρθε η καταστροφή.

Μόνο που το πρώτο ο ίδιος ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν το είπε.

Αυτοί ήταν που μια βδομάδα τώρα μετά το ματς με τον Απολλωνα ξεσάλωσαν και έλεγαν ότι πιο απίθανο και αστείο έχουν δει τα ματάκια μας.

Σε ένα ριμέϊκ της ίδιας ακριβώς συμπεριφοράς και τακτικής τα τελευταία χρόνια, που μετά από κάτι τριάρες ή τεσσάρες στο Λεβαδειακό με τον Παναθηναϊκός τριάντα πόντους από την κορυφή και εκτός κυπέλλου από την Λαμία ή τον ΠΑΣ Γιάννινα, μας μιλούσαν για... αντίδραση μεγάλης ομάδας, για... κάστρα της Λεωφόρου και για Παναθηναϊκό που... φέτος είναι για μεγάλα γούστα και θα τρελάνει τον κόσμο του με αυτά που θα βλέπει.

Το κακό είναι πως και στο τελευταίο έχουν δίκιο.

Πραγματικά ο Παναθηναϊκός θα τρελάνει τον κόσμο του με αυτά που θα βλέπει απ' αυτόν.

Και ταυτόχρονα θα τον τρελάνει και με αυτά που θα διαβάζει και θα ακούει ότι βλέπει απ' αυτόν.

Κι αυτό είναι το πιο βασικό πρόβλημα.

Εδώ και χρόνια και απ' ότι φαίνεται και φέτος δυστυχώς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Έξαλλος Γιοβάνοβιτς, "κατσάδα" σε ξένο- Πρόβλημα με Βιτάλ, τι συμβαίνει με Παλάσιος- Μόνο Ιωαννίδης

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague