«Ο Ρατσισμός θεραπεύεται ταξιδεύοντας. Ο Φασισμός, διαβάζοντας» (Μιγκέλ Ντε Ουναμούνο, Βάσκος διανοούμενος).

…Αυτή τη φορά, τα «Μπούουουου», τα «Σ@ατόμαυρος», τα «Νέγρο» και τα «Μαϊμού» που ακούστηκαν από τις εξέδρες του «Μεστάγια», στη Βαλένθια προς τον 22χρονο Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή της Ρεάλ Μαδρίτης «Βινίσιους» ντε Ολιβέιρα Ζούνιορ, όχι μόνο δεν πέρασαν απαρατήρητα, αλλά έκαναν αναπόφευκτα τον γύρω του κόσμου.

 Μέχρι και «Ο Χριστός ο Λυτρωτής», σύμβολο της Βραζιλίας και του Ρίο ντε Ζανέιρο, το γλυπτό αριστούργημα της Art-Deco που από το 1931 διακοσμεί , σε υψόμετρο 710 την κορυφή του Κορκοβάντο, έσβησε με εντολή μάλιστα του προέδρου Λούλα, συμβολικά τα φώτα του για μία ώρα σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας, οργής, αλλά και συμπαράστασης στον Βινίσιους. Και στον όποιον άνθρωπο γίνεται βλακωδώς στόχος ενός κοινωνικού φαινομένου, ενός καρκινώματος, μίας γάγγραινας που επιτέλους θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί, να κοπεί μαχαίρι και να εξαφανιστεί δια παντός με δραστικότερα μέτρα.

 Δεν έχουν περάσει εξάλλου, περισσότεροι από τρεις μήνες από τότε που, ενόψει του ντέρμπι κυπέλλου ανάμεσα στην Ατλέτικο και τη Ρεάλ Μαδρίτης, σε μία από τις γέφυρες του μαδριλένικου ποταμού Μανθανάρες βρέθηκε κρεμασμένο το ομοίωμα του διεθνούς Βραζιλιάνου. Η ισπανική αστυνομία προχώρησε τότε στη σύλληψη έξι οργανωμένων οπαδών της Ατλέτικο, οι «Colchoneros» και η Liga ζήτησαν επισήμως συγγνώμη από τη Ρεάλ, μετά όμως, ξανά, μανά από την αρχή. «Δεν πάει άλλο», υπογράμμισε ο προπονητής των «Merengues», Κάρλο Αντσελόττι. «Από δω και πέρα, θα σταματήσουμε εμείς το παιχνίδι, κάθε φορά που θ’ ακούσουμε το ό,τιδήποτε δεν πρέπει ν’ ακουστεί μέσα σε ένα γήπεδο», συμφώνησε κι ο ομόλογός του στη Μπαρτσελόνα, Τσάβι.

 Για τον πρόεδρο της Fifa, Ελβετό Τζάννι Ινφαντίνο ο κανονισμός που προβλέπει ότι μία ομάδα θα τιμωρείται στη 2η παρατήρηση, θα πρέπει επειγόντως να αλλάξει στη μία: και μετά, ο σύλλογος, που φέρει και την αποκλειστική ευθύνη των όποιων φιλάθλων του να τιμωρηθεί με αυτόματο 0-3 στα χαρτιά. Είναι μία λύση. Είναι όμως η σωστή;

  «Ο Ρατσισμός θεραπεύεται ταξιδεύοντας. Ο Φασισμός, διαβάζοντας», είχε προειδοποιήσει από τη δεκαετία του ’30 ο Μιγκέλ Ντε Ουναμούνο, Βάσκος διανοούμενος, ποιητής, συγγραφέας, φιλόσοφος, αλλά και καθηγητής Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα. Ένα απόφθεγμα επίκαιρο όσο ποτέ, από μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, που τον ρατσισμό τον είχε βιώσει στο πετσί του περνώντας και κάποια χρόνια στη φυλακή απλά γιατί τόλμησε να διαφωνήσει με το καθεστώς Φράνκο.

 Η περίπτωση Βινίσιους δεν είναι ούτε η πρώτη, δυστυχώς ούτε και η τελευταία. Ανέκαθεν, οι εξέδρες ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου ήταν και θα είναι γεμάτες από αμόρφωτους, ανιστόρητους, απαίδευτους, ακαλλιέργητους και κομπλεξικούς που θεωρούν ότι το λευκό υπερτερεί του μαύρου ή αντίστροφα.

 Τα «Μπούουοουυ» και τα «Νέγρο» τα είχε ακούσει κι ο Πελέ, σ’ ένα επειδοσιακό Ίντερ- Σάντος. Το «Κόκα! Κόκα!» και ο Μαραντόνα, την ώρα που ετοιμαζόταν να εκτελέσει ένα κόρνερ στο Αργεντινή- Ελλάδα (4-0) του Μουντιάλ ’94. Αξέχαστο θα μείνει και το «Καυσόξυλο!», που ακούστηκε κάποτε από τις εξέδρες του «Καραϊσκάκης» προς τον ποδοσφαιριστή του Εθνικού, Ιλούνγκα. Και κάποια στιγμή, όλη αυτή η ηλιθιότητα θα πρέπει, επιτέλους να σταματήσει. Και οι ομάδες να αναλάβουν τις ευθύνες τους πληρώνοντας, όσο υψηλό και να είναι το τίμημα, και το ανάλογο κόστος…     

Βινίσιους Τζούνιορ Ρατσισμός Ρεάλ Μαδρίτης