Σε μία προσπάθεια πάταξης του ανησυχητικού κι εξαιρετικά επικίνδυνου φαινομένου ρατσιστικής και αντισημιτικής υστερίας, κυρίως σε τρία γήπεδα του Campionato, στη Ρώμη, τη Βερόνα και το Μπέργκαμο, ο Ιταλός Υπουργός Εσωτερικών, Ματτέο Πιαντεντόζι απαγόρευσε το «88» γιατί στη γλώσσα των ακροδεξιών συμβολίζει τον διασημότερο χαιρετισμό του «Τρίτου Ράιχ».

 Η απόφασή του ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, αφενός γιατί η όποια απαγόρευση κινδυνεύει να δώσει αξία, αλλά και γοητεία σ’ έναν συμβολισμό που μόνο μία μερίδα, συγκεκριμένων ανθρώπων αναγνωρίζει. Αφετέρου γιατί ο Πιαντεντόζι, ελάχιστες ώρες αφού είχε αναλάβει το Υπουργείο στην (ακροδεξιά) Κυβέρνηση Μελόνι διέταξε τα ανθρωπιστικά πλοία Ocean Viking και Humanity One, που από τους χιλιάδες, στοιβαγμένους μετανάστες θύμιζαν περισσότερο τσαμπιά από σταφύλι, παρά καράβια να μην κάνουν το λάθος και πλησιάζουν τα ιταλικά ύδατα για να μην επαναληφθεί το «ατύχημα» της δεκαετίας του ’90. Ατύχημα, τρόπος του λέγειν, όταν με εντολή του τότε πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι βυθίστηκαν (τάχαμου δήθεν, κατά… λάθος) δύο παρόμοια.

 Το θέμα μας όμως είναι ο αθλητισμός και το πώς φτάσαμε στην απαγόρευση του 88 το οποίο, στο παρελθόν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους είχε ήδη επιλέξει. Για παράδειγμα ο Τζανλουϊτζι Μπουφόν, ένας από τους μεγαλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών, το είχε διαλέξει την πρώτη του χρονιά στην Πάρμα γιατί λέει τα τέσσερα κυκλάκια του θύμιζαν κάποιον, σαν τον εαυτό του, με πολλά, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε… προσόντα. Η εβραϊκή κοινότητα ξεσηκώθηκε, ο Μπουφόν ζήτησε συγγνώμη για την άγνοιά του και συμβιβάστηκε μία χαρά με το 77. Το φόρεσαν επίσης οι Πάσαλιτς (Αταλάντα), Μποριέλλο (τόσο στη Μίλαν, όσο στη Ρόμα), Ερνάνες (Λάτσιο), Ντουμπιά (Ρόμα), Περότι (Σαλερνιτάνα), Μπάσιτς (Λάτσιο), Πράσζελικ (Βερόνα) και Ρινκόν (Σαμπντόρια), πιθανότατα οι περισσότεροι χωρίς να γνωρίζουν τον ακριβή συμβολισμό της ναζιστικής αριθμολογίας. Μέχρι που…

 Μέχρι που, σ’ ένα από τα τελευταία ντέρμπι Λάτσιο- Ρόμα ένας οπαδός των «Azzurri» είχε τη φαεινή ιδέα να μπει στο «Ολύμπικο» με φανέλα της Λάτσιο, το Νο 88 στο πίσω μέρος κι ακριβώς από πάνω το όνομα «Hitlerson» θέλοντας να δώσει, όπως είπε αργότερα κατά τη διάρκεια της σύλληψης, μία… βραζιλιάνικη νότα στο όνομα του Φιούρερ. Την εξυπνάδα του ο συγκεκριμένος οπαδός την πλήρωσε με ισόβια απαγόρευση εισόδου σε κάθε ιταλικό γήπεδο. Δυστυχώς όμως οι ιταλικές Αρχές ακόμη αναζητούν τον ή τους οπαδούς της Λάτσιο (της πλέον ακροδεξιάς ομάδας στην Ιταλία), που την ημέρα εκείνου του ντέρμπι πέταξε στις εξέδρες του «Ολύμπικο» δεκάδες φέιγ βολάν με τη φωτογραφία της άμοιρης Άννα Φρανκ ντυμένη με φανέλα της Ρόμα.

 

 Παραδόξως, σε Γερμανία και Αυστρία το 88 δεν έχει (ακόμη, τουλάχιστον) απαγορευτεί, από το 2015 όμως οι οδηγοί απαγορεύεται να επιλέξουν πινακίδες με τα γράμματα ΒΗ (Blood and Honor), WAW (Whyte Aryan War) γιατί συνδέονται άμεσα με τη ναζιστική ιδεολογία ή το 1919 που, στη γλώσσα τους συμβολίζει τη δράση των περιβόητων «Ες Ες».  

 Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για εντελώς διαφορετικούς λόγους το μπέιζμπολ απαγόρευσε τη χρήση του αριθμού 42, επί 364 μέρες το χρόνο, άπαντες όμως είναι υποχρεωμένοι να το φορέσουν στις 15 Απριλίου, κάθε χρόνου, για να τιμήσουν τη μνήμη του Τζάκι Ρόμπινσον, του θρυλικού, πρώτου μαύρου παίκτη που στις 15 Απριλίου του 1947 έκανε το ντεμπούτο του με τους (λευκούς) των Μπρούκλιν Ντόντζερς.  

 Υπάρχουν βέβαια και οι αριθμοί που αποσύρθηκαν για πάντα, όπως το 6 στο ΝΒΑ, προς τιμήν του Μπιλ Ράσελ, το 10 στη Νάπολι λόγω Μαραντόνα. Υπάρχουν κι εκείνοι που δεν απαγορεύονται ακριβώς, αλλά καλό είναι να μην επιλεγούν. Όπως το 69 που διάλεξε ο Ντένις Ρόντμαν για να κλείσει την καριέρα του στη γενέτειρά του Ντάλας. Δέχτηκε επίπληξη από τον τότε Commissioner, Ντέιβιντ Στερν και εμφανίστηκε ύστερα μ’ ένα περισσότερο κομψό 70. «Δεν αντέχω άλλο τόσο πουριτανισμό, είχε σχολιάσει τότε ο πλέον εκκεντρικός παίκτης που πάτησε ποτέ σε αμερικανικό παρκέ. Δεν μου’ παν ποτέ τίποτα για τα χρώματα των μαλλιών μου, το πίρσινγκ ή τις φούστες, το 69 τους πείραξε;»…     

Νο 88 Νεοναζί Λάτσιο