Την Κυριακή στο Σπα-Φρανκοσάν, μία από τις γοητευτικότερες πίστες της Φόρμουλα 1, βυθισμένη στα δάση των Αρδεννών, ο Βέλγος- Ολλανδός «κανίβαλος», οδηγός μπορεί να πλησιάσει ακόμη περισσότερο δύο από τα ιστορικά ρεκόρ του μεγάλου Σουμάχερ: μία ζωή «θείου» για τον ίδιο, έχοντας μεγαλώσει κυριολεκτικά στα γόνατά του.

Ο Γερμανός, 7 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (όσες και ο Λούις Χάμιλτον) και ο μπαμπάς Τζος υπήρξαν για χρόνια, όχι μόνο team- mates στη Μπενετόν, αλλά και στενοί φίλοι. Στα μεταξύ τους, κοντινά ευρωπαϊκά γκραν- πρι μετακινούνταν με τις οικογένειές τους με Camper. Και τα τρία παιδάκια της παρέας, ο Μαξ, ο Μικ και η Τζίνα Μαρία πέρασαν τόσο ανέμελες στιγμές και διακοπές που παραμένουν ακόμη και σήμερα ιδιαιτέρως αγαπημένα και δεμένα.

Ο μπαμπάς Τζος, μπορεί να μην είχε το άστρο του Σουμάχερ: μηδέν νίκες σε 117 γκραν- πρι, μία χούφτα 17 όλων κι όλων βαθμών στην καριέρα του, ανώνυμες παρουσίες σε Μπενετόν, Σίμτεκ, Άροουζ, Τίρελ,Φούτγουορκ, Στιούαρτ ή Μινάρντι πριν δοκιμάσει, με μεγαλύτερη επιτυχία τον κόσμο του μηχανοκίνητου GT, του λεγόμενου Gran Turismo. Στα paddock της Φόρμουλα 1 είχε όμως την μόνιμη παρέα του μικρού Μαξ ο οποίος, με την εύλογη περιέργεια και αθωότητα ενός παιδιού πιθανότατα ν’ αναρωτιόταν μέσα του, το γιατί δεν κερδίζει ποτέ ο μπαμπάς μου, αλλά κερδίζει μονίμως ο «θείος»;

Ίσως αυτός, ασυνείδητα εννοείται να ήταν κι ένας λόγος που ερωτεύτηκε από πολύ νωρίς τον κόσμο της ταχύτητας. Που απορούσε, στο μικρόκοσμό του για τη μία νίκη, μετά την άλλη του «θείου», συνειδητοποιώντας σύντομα πως όταν θα μεγάλωνε ήξερε ήδη σε ποιόν θα ήθελε να μοιάσει.

Στα 25 του σήμερα, ο άλλοτε μπόμπιρας, που με πάνες και πιπίλα γυρνούσε από το ένα box στο άλλο, παρατηρώντας μέχρι και την τελευταία βίδα του μαγευτικού κόσμου της Φόρμουλα 1 έχει ήδη στην πλάτη του δύο παγκόσμιους τίτλους, του ’21 και του ’22, 174 γκραν- πρι, 44 νίκες, 88 φορές σε μία από τις τρεις θέσεις του βάθρου, 27 pole- positions και 27 ταχύτερους γύρους.

Αριθμοί ιλιγγιώδεις για την ηλικία του, που δικαιολογημένα του χάρισαν το παρατσούκλι «κανίβαλος», αλλά είναι καταδικασμένοι ν’ αυξηθούν ακόμη περισσότερο εκτοξεύοντάς τον, αναπόφευκτα στο Πάνθεων των (πολύ) μεγάλων του αθλήματος. Πέρα από το αναμφισβήτητο, φυσικό του ταλέντο όμως, ένα μεγάλο κομμάτι δόξας πηγαίνει δικαιωματικά και στον «μάγο» της αεροδυναμικής, Άντριαν Νιούι που μετέτρεψε τη Ρεντ Μπουλ σε «διαστημόπλοιο» με τέσσερις ρόδες σβήνοντας από τον χάρτη τις απογοητευτικές, τα τελευταία χρόνια Φερράρι, Μερτσέντες ή Μακ Λάρεν.

Μόνο φέτος, ύστερα από 11 γκραν- πρι (κανονικά 12, εάν δεν είχε ακυρωθεί του Σαν Μαρίνο λόγω των φονικών πλημμύρων στην Ίμολα), ο Φερστάπεν μετράει ήδη 9 νίκες, από τις οποίες τις 7 τελευταίες, συνεχόμενες κι αν συνεχίσει έτσι ή εάν ο team- mate του Σέρχιο Πέρεθ (νικητής των υπόλοιπων δύο) εξακολουθήσει ν’ αφήνει στον δρόμο πολύτιμους βαθμούς αναμένεται να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής, για 3η συνεχόμενη χρονιά ακόμη και 6 γκραν- πρι, πριν τη λήξη, είτε στις 24/9 στη Ιαπωνία, είτε στις 8/10 στο Κατάρ, όπως είχε κάνει και ο «θείος» Μίχαελ το 2002 με Φερράρι. Παράλληλα η Ρεντ Μπουλ, υπολογίζοντας και το τελευταίο γκραν- πρι του Αμπού Ντάμπι ’22 έφτασε τις 12 συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα, ξεπερνώντας τις 11 των Αϊρτον Σένα και Αλέν Προστ με τις Μακ Λάρεν του ’88.

Πέρυσι, ο Βέλγος (γιατί γεννήθηκε στο Χάσελτ), αλλά και Ολλανδός λόγω πατέρα στέφθηκε πρωταθλητής 4 γκραν- πρι, πριν το τέλος, όπως και ο Φέτελ το ’11, ο Σουμάχερ το 2001 και ’04. Πέντε από το τέλος τα είχε καταφέρει ο Νάιτζελ Μάνσελ, το ’92 με Ουϊλιαμς. Έξι όμως γκραν- πρι, από το τέλος τα είχε καταφέρει μόνο ο «θείος» Μίχαελ, το 2002 με Φερράρι.

Κομβικό ρόλο, για τους όποιους υπολογισμούς θα παίξει το Κυριακάτικο, βελγικό γκραν- πρι του Σπα- Φρανκοσάν, τελευταίου πριν τις διακοπές του Αυγούστου γιατί ακόμη κι ένα τέτοιο κίνημα, όχι απλά δικαιούται, αλλά και επιβάλλεται να βγάλει την πρίζα και να ξεκουραστεί.

Είναι από τις παλαιότερες, αλλά και μακρύτερες (7.004 μέτρα), πίστες της Φόρμουλα 1, που φιλοξένησε ένα γκραν- πρι 55 από τις 67 χρονιές (τα υπόλοιπα είχαν γίνει σε Ζόλντερ και Νιβέλ). Είναι κυρίως η πίστα όπου ο «θείος» Μίχαελ κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων, έξι, νικών: το ’92, ’95, ’96, ’97, 2001 και 2002. Με 5 ακολουθούν ο Αϊρτον Σένα (’85, ’88, ’89, ’90, ’91), με 4 ο Χάμιλτον (’10,’15,’17,’20), ο Κίμι Ραϊκόνεν (’04,’05,’07,’09) και ο Τζίμι Κλαρκ (’62,’63,’64,’65), με 3 οι Φέτελ (’11,’13,’18), Ντέιμον Χιλ (’93,’94,’98) και Χουάν Μανουέλ Φάντζο, το ’50, το ’54 και το ’55. Τις τρεις νίκες στο Σπα στοχεύει και ο Φερστάπεν, νικητής το ’21,  ύστερα από τη «φαρσοκωμωδία» τριών μόλις γύρων πίσω από το Safety Car, αλλά και πέρυσι, αντίθετα με αφοπλιστική άνεση.

«Εάν έφτασα μέχρι εδώ το οφείλω αποκλειστικά σε τέσσερις ανθρώπους: στον πατέρα μου, στον «θείο» Μίχαελ, τον Άντριαν Νιούι, αλλά και την ηρεμία της Κέλι». Της πανέμορφης Βραζιλιάνας συντρόφου του, κόρης του 3 φορές παγκόσμιου πρωταθλητή Νέλσον Πικέ. Κατά εννέα χρόνια μεγαλύτερή του, πρώην μοντέλο και μητέρα ενός 5χρονου κοριτσιού που είχε από τον Ρώσο οδηγό της Φόρμουλα 1, Ντανίλ Κβιάτ.

Η «Εποχή Φερστάπεν» μόλις ξεκίνησε. Και με τέτοιους ρυθμούς είναι βέβαιο πως θα καταφέρει να ξεπεράσει τις Εποχές- Φάντζο, Φιτιπάλντι, Λάουντα, Πικέ, Σένα, Προστ, Χάκινεν, Φέτελ, Χάμιλτον, κυρίως του «θείου» Μίχαελ…       

Ρεντ Μπουλ Μαξ Φερστάπεν Μίκαελ Σουμάχερ Φόρμουλα 1 Αυτοκίνητο