Για τη βρετανική εφημερίδα «The Times», όχι όμως μόνο για εκείνη, ο 67χρονος σήμερα Βάσκος «μακελάρης» βρίσκεται, δικαιωματικά στην κορυφή της λίστας των πλέον επικίνδυνων αμυντικών στην Ιστορία του ποδοσφαίρου κάνοντας τα επίσης «καλόπαιδα», Βίνι Τζόουντ, Ρόι Κιν, Τόνι Άνταμς, Γιαπ Σταμ ή Κλάουντιο Τζεντίλε να μοιάζουν μπροστά του με… γατάκια. Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι για εκείνο το βίαιο, και εντελώς ανούσιο, γιατί η Μπαρτσελόνα έτσι κι αλλιώς ήδη κέρδιζε 3-0, φάουλ σε βάρος του Αργεντινού, ο Γκοϊκοετσέα δεν είχε τιμωρηθεί ούτε με κίτρινη κάρτα.
Ο τότε προπονητής των Blaugrana, Λουϊς Σεζάρ Μενότι, παγκόσμιος πρωταθλητής το ’78 με την Albiceleste μίλησε για σκάνδαλο και εντεταλμένη διαταγή εξολόθρευσης του Μαραντόνα. Ενώ ο πρόεδρος Χοσέ Λουϊς Νούνιες, που είχε ξοδέψει, σε σημερινή αξία 360εκ. ευρώ για να τον φέρει στη Βαρκελώνη, από τη Μπόκα Τζούνιορς απείλησε ευθέως την ισπανική Ομοσπονδία με απόσυρση από το πρωτάθλημα. Υπό τον κίνδυνο οριστικής διάλυσης η αθλητική δικαιοσύνη επανεξέτασε το «έγκλημα», τιμώρησε μ’ ένα χρόνο αποκλεισμού τον διαιτητή και με 18 αγωνιστικές τον Γκοϊκοετσέα, οι οποίες μετά μειώθηκαν πρώτα σε 10, ύστερα σε 8 γιατί δικαιολογώντας το σκεπτικό της και βλέποντας τον θηριώδη «μακελάρη» να κλαίει σαν μικρό παιδί, πείστηκε ότι, κατά βάθος δεν το’ θελε.
Και όμως, το’ θελε και το παρά ήθελε, αφενός γιατί το είχε ξανά κάνει και με τον Μπερντ Σούστερ στέλνοντας τον Γερμανό εννέα μήνες σε νοσοκομεία και κέντρα αποκατάστασης. Αφετέρου γιατί, όταν τον Μάιο του ’84 ξανά συνάντησε τον Μαραντόνα στον τελικό του Copa del Rey (1-0 για τη Μπιλμπάο) και πάλι μεταμορφώθηκε σε ταύρο, όχι μόνο προκαλώντας μέγα- σύρραξη αλλά πλακώνοντας τον Αργεντινό, πάντα με άψογο kung- fu στυλ με μπουνιές και κλωτσιές. Είναι προφανές πως κάτι, το προσωπικό έτρεχε με τον Μαραντόνα, αλλά και γενικώς τη Μπαρτσελόνα που είχε να κατακτήσει έναν τίτλο δέκα ολόκληρα χρόνια, από την περίοδο ’73-’74, δηλαδή επί εποχές ακόμη Γιόχαν Κρόιφ, αλλά τελικά είδε τη Μπιλμπάο να της παίρνει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, το κύπελλο, συν δύο από τους καλύτερους (και κυρίως ακριβότερους) παίκτες.
Εκείνη την 24η Σεπτεμβρίου του ’83, το εγκληματικό, για ποινικό κώδικα τάκλιν του Γκοϊκοετσέα, που θύμισε τον εκκωφαντικό ήχο, στην Ισπανία, την Ευρώπη, αλλά και τον Κόσμο μίας τζαμαρίας που σκορπάει τα γυαλιά της σε χίλια κομμάτια, πήγε να κοπεί, μία για πάντα, όχι απλά η καριέρα του Μαραντόνα, αλλά του Μεγαλύτερου των Μεγαλύτερων. Ο οποίος στάθηκε τυχερός, αφενός γιατί χειρουργήθηκε αμέσως από τον καθηγητή ορθοπεδικής της… Ρεάλ Μαδρίτης, Ραφαέλ Γκονθάλες Άντριο, αφετέρου γιατί ήταν τέτοιος ο οργανισμός του, που αντί για τους 6 μήνες αποθεραπείας που συνήθως χρειάζονται ένα ολικό κάταγμα κνήμης, περόνης και χιαστών, ο Αργεντινός επέστρεψε στους 3.5 χάνοντας στην ουσία «μόνο» 13 παιχνίδια. Το τελευταίο του, με τη φανέλα των Blaugrana ήταν ο τελικός του κυπέλλου, και το νέο ξύλο από τον Γκοϊκοετσέα που απλά επίσπευσε την απόφασή του να φύγει από την Ισπανία για τη Νάπολι με 345εκ. ευρώ, σημερινή αξία.
Όσον αφορά τον «μακελάρη του Μπιλμπάο», ύστερα από 14 χρόνια στην Αθλέτικο, ολοκλήρωσε την καριέρα του το ΄89 σε μία άλλη Ατλέτικο (Μαδρίτης) και μετά το έριξε στην προπονητική, από δω και από κει, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία: Σαλαμάνκα, Κομποστέλα, Νουμάνθια, Ράγιο Βαγιεκάνο, Σανταντέρ, Χέρκουλες, Θέουτα και στην Ισημερινή Γουιάνα, το ’15, από τότε δηλαδή που μπορεί να αγνοείται η τύχη του, ουδείς όμως θα ξεχάσει ποτέ ότι πήγε να καταστρέψει την καριέρα του D1OS…