Από το επικό, "Ο Ντε Μπερ δίνει τη μπάλα στον δίδυμο αδελφό του… Ντε Μπουρ", στον Ντε Μπρόινε ή Ντε Μπρούινε;

 Όλα ξεκινούν, και είναι απόλυτα ακριβές από το γεγονός ότι η ορθή προφορά αντιστοιχεί στη μισή γλώσσα. Το επαναλάμβανε συχνά και ένας σπουδαίος καθηγητής αγγλικών που ήδη ροδοκοκκινισμένος από το μεσημεριανό του ουίσκι δεν ήθελε και πολύ να πάθει εγκεφαλικό εάν δεν πρόφερες σωστά το Λίβερπουλ, ως Λίβερπ-ου- ου- λ, με τραβηγμένο και, κυρίως διπλό το «ου». Μετά μπήκε στα σπίτια μας ο θρυλικός «Μανόλο», κατά κόσμο Μανώλης Μαυρομάτης με το επικό του «…και γκολ!», και το πράγμα ξέφυγε. Πέταξε σε άλλη διάσταση.

 Ντε Μπερ, λοιπόν ή Ντε Μπουρ, αφού ήταν αδέλφια και μάλιστα δίδυμα; Τίποτα από τα δύο: προς το Ντε Μπόερ το πλέον κοντινό στα ολλανδό- φλαμανδικά, μία γλώσσα δύστροπη, δυσκολότερη και από… γλωσσοδέτη γιατί εάν βρεθείς στο Άμστερνταμ και ρωτήσεις, για παράδειγμα πως πάμε στο Μουσείο του Βαν Γκογκ θα σου απαντήσουν μόνο αν τους δείξεις σε φωτογραφία τα «Ηλιοτρόπια». Α, τον Φαν Χόοκ εννοούσες; Έτσι και στην Ιταλία: κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο Μπάτζιο, ξέρουν όμως τον Μπάτζο. Τον Λουτσιάνο Παβαρότι, αλλά τον Λουτσάνο. Την πόλη Φότζια, αλλά τη Φότζα. Ιδιοτροπίες και ιδιαιτερότητες, σύμφωνοι, αλλά έτσι προφέρονται. Δεν είναι κακό να το μάθουμε κι εμείς σωστά.

 Έτσι συνέβη και με τον Ντε Μπρόινε ή Ντε Μπρούινε; Τίποτα από τα δύο: Ντε Μπρούχνερ το πρόφερε ο ίδιος on camera προκαλώντας ένα μίνι σοκ σε όσους, από δω και πέρα θα πρέπει να συνηθίσουν να τον προσφωνήσουν διαφορετικά, αλλά  σωστότερα. Αν και την πραγματική «μαχαιριά» στην καρδιά, τη δέχτηκαν οι φίλαθλοι της άλλης Μάντσεστερ, της κόκκινης, με τον Μπρούνο Φερνάντες που κατά τον ίδιο, πράγμα αδιαπραγμάτευτο και που δεν σηκώνει την παραμικρή αμφιβολία, κανονικά προφέρεται Φερνάνι. Υπήρξαν κι άλλες εκπλήξεις: ο Ουκρανός Μιχαίλο Μούντρικ είναι κανονικά Μεκίλεο Μόοντρικ, ο Ράσμους Χόιλουντ είναι Ράζμους Χόιλουν. Ο Ντομινίκ Σζομποζλάι, Σομποσλίε ή ο Μπόσκο Γκουαρντιόλ είναι κανονικά Γιόσκο Βαρντιόλ. Περί ορέξεως, δηλαδή, κολοκυθόπιτα. Αλλά σαν τον «Μανόλο», κανείς. Την χροιά της φωνής του, τα σαρδάμ του, το πάθος με τα οποία βίωνε και ζούσε την κάθε του περιγραφή.

 

 Επικές θα μείνουν στην Ιστορία, μερικές από τις ατάκες του. Ο Ρόναλντ Ντε Μπουρ, που δίνει τη μπάλα στον δίδυμο αδελφό του Φρανκ Ντε Μπερ… Η έξοχη ντρίμπλα από τον Ζινεντίν Ζινεντάν… Το κόρνερ από καλή θέση… Το Πατίκας τη σέντρα, Πατίκας την κεφαλιά και γκολ… Το θαυμάσια ευκαιρία για δύο γκολ… Το Μαραντόνα με τη μπάλα στα πόδια, μπαίνει στην περιοχή ο Μαραντόνα, μπαίνει μέσα στη μπάλα ο Μαραντόνα… Το Σαραβάκος στο φάουλ, Σαραβάκος κοφτή κεφαλιά και γκολ… Το 49^ο λεπτό, τώρα 48^ο, όταν τα’ χασε από ένα γκολ, με ανάποδο ψαλίδι του Φαν Μπάστεν. Η’ το δεξί ντιρέκτ, αριστερό κροσέ και γκολ (!), γιατί μετέδιδε από την Ατλάντα αγώνα μποξ, αλλά παράλληλα έριχνε μία ματιά και στο Νιγηρία- Αργεντινή, τελικό του ποδοσφαιρικού, ολυμπιακού τουρνουά. Απίθανος. Μοναδικός. Ας έδινε, ο Ντε Μπερ, τη μπάλα στον δίδυμο αδελφό του Ντε Μπουρ…