Μέσω ενός απλού βίντεο κάποιων δευτερολέπτων, η ομάδα που ιδρύθηκε το 1903 από τρεις Βάσκους φοιτητές, και οπαδούς της Μπιλμπάο έστειλε με τον δικό της τρόπο τις Χριστουγεννιάτικες ευχές, προς όλους, όσους δεν είχαν ή δεν έχουν την τύχη να βιώσουν την αποκαλούμενη «οικογενειακή θαλπωρή», παράλληλα υπογραμμίζοντας ότι «Ψηλότερα και από την Ατλέτικο, βρίσκονται μόνο οι πραγματικές αξίες της Ατλέτικο».

 Η σύντομη, συγκινησιακή ιστορία διαδραματίζεται νύχτα, στους έρημους δρόμους της ισπανικής πρωτεύουσας. Ένας οδηγός ταξί περιμένει υπομονετικά να βρει κάποιον πελάτη, όταν ξαφνικά μπροστά του βλέπει έναν καλοντυμένο, ηλικιωμένο κύριο. Ο οποίος όμως κοιτάζει αριστερά και δεξιά, με απλανές βλέμμα στριφογυρίζοντας, αλλά μάταια, γύρω από τον εαυτό του. Είναι σαφές ότι νιώθει χαμένος, ότι έχει χαθεί, ότι ψάχνει κάτι, αλλά δεν το βρίσκει. Ο οδηγός βγαίνει από το αυτοκίνητό του. Τον πλησιάζει, τον ρωτάει αν χρειάζεται βοήθεια, αλλά καμία απάντηση. Το όνομά του, επίσης καμία απάντηση. Τι ακριβώς ψάχνει, για να του βρει μία λύση. «Το σπίτι μου. Ψάχνω το σπίτι μου. Κάπου εδώ ήταν, αλλά δεν το βρίσκω πια».

 Ο οδηγός του ζητάει το πορτοφόλι, μήπως και καταφέρει να βγάλει κάποια άκρη. Ο ηλικιωμένος ψάχνεται και του το δίνει, αφού όμως πρώτα τον ρωτάει «…δεν φαντάζομαι να θες να με κλέψεις;». Μην ανησυχείτε, απαντάει ο οδηγός. Ψάχνοντας στο πορτοφόλι βρίσκει κάποιο στοιχείο, τον βάζει στο αυτοκίνητό του και ξεκινούν προς το άγνωστο.

 Κατά τη διάρκεια της διαδρομής, για να σπάσει τον πάγο, ο οδηγός του λέει «πολύ κρύο απόψε, ε;». Καμία απάντηση. «Πάει και ο φετινός χρόνος, ε;». Επίσης, καμία απάντηση. «Είδατε την Κυριακή το παιχνίδι;». Στην τρίτη ερώτηση, ο ηλικιωμένος είχε μία ξαφνική αναλαμπή. Και όλο χαρά του απάντησε «…και βέβαια το είδα. Καταπληκτικός ποδοσφαιριστής ο Ντι Στέφανο, τρία γκολ έβαλε!».

 Με έκπληκτη και απορημένη έκφραση ο οδηγός αντιλαμβάνεται και συνειδητοποιεί ότι το σήμερα του ηλικιωμένου έχει σταματήσει στο 1964, όταν η περίφημη «Saeta Rubia», το (ξανθό βέλος) ήταν το ίνδαλμα του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» και της Ρεάλ Μαδρίτης. Με τακτ και ευγενικό τρόπο, ο οδηγός ξεκρεμάει από τον καθρέφτη του το σημαιάκι της Ατλέτικο Μαδρίτης, δηλαδή της ομάδας του και απαντάει στον ηλικιωμένο πως «…ναι, πράγματι η Saeta Rubia είναι ένας καταπληκτικός παίκτης».

 Φτάνουν στο τέλος της διαδρομής, πιθανότατα στην άλλη άκρη της Μαδρίτης, το ταξί σταματάει έξω από ένα ξενοδοχείο όπου μία κοπέλα τρέχει στην αγκαλιά του ηλικιωμένου. «Μπαμπά, που ήσουν σε ψάχνω παντού!». Αγκαλιάζει και τον οδηγό, πάει να τον πληρώσει, εκείνος φυσικά αρνείται, ξανά μπαίνει στο αυτοκίνητό του και ξανά κρεμάει, με υπερηφάνεια, ανακούφιση και χαρά το ερυθρόλευκο σημαιάκι».

  Και το βιντεάκι κλείνει με το, «Ψηλότερα και από την Ατλέτικο, βρίσκονται μόνο οι πραγματικές αξίες της Ατλέτικο». Ένα μήνυμα απλό και αγνό, αλλά που άγγιξε την καρδιά και την ψυχή κάθε, «υγιούς» φιλάθλου για το πραγματικό ποδόσφαιρο που, κατά βάθος θα θέλαμε και ονειρευόμαστε.         

Ντι Στεφάνο Ατλέτικο Μαδρίτης