Είναι ντροπή αυτό που γίνεται στον Παναθηναϊκό - Χρόνια δεν καταλαβαίνει ο Αλαφούζος

Που να στρίψει αυτή η έρμη η ομάδα...

Που να στρίψει με όλους αυτούς τους "Παναθηναϊκάρες" που έχουν στριμωχτεί δίπλα της και κανουν και τους "προστάτες" της...

Που να στρίψει με ένα κόσμο που έχει φάει τόσο χάπατο εδώ και χρόνια που δεν ξέρει πια πως και πότε να αντιδράσει ποδοσφαιρικά σε κάθε αποτέλεσμα...

Τι έγινε δηλαδή χθες στην Λεωφόρο και έχει... σειστεί το σύμπαν;

Τι έγινε και τρέχουν όλοι οι Παναθηναϊκάρες και οι "προστάτες" της ομάδας να... πηδήξουν από το καράβι και να δείχνουν ο ένας τον άλλον σαν υπαίτιο για την "καταστροφή";

Τι έγινε και ξαφνικά οι φωνές της σούπερ-ντούπερ Παναθηναϊκοφροσύνης, από κει που μας αποθέωναν ακόμα και τα... δοκάρια και τις ευκαιρίες μετά από ένα κακό αποτέλεσμα, ξαφνικά μας λέμε φόρα-παρτίδα ότι αυτός ο Παναθηναϊκός "δεν μπορεί" να κάνει πρωταθλητισμό;

Τι έγινε και από εκεί που είχαμε σούπερ, πλήρες και ακαταμάχητο υλικό, ξαφνικά όλοι σχεδόν οι παίκτες μας έγιναν... αδιάφοροι, υποτονικοί, τα παρατάνε μόλις βάλουν ένα γκολ και φυσικά... δεν ξέρουν που παίζουν;

Τι έγινε λοιπόν;

Για πιο παιχνίδι μιλάμε που μάλίστα έγινε αφορμή και για ομαδικές αποδοκιμασίες σε Αλαφούζο, παίκτες και Τερίμ;

Για ένα παιχνίδι, ακριβώς σαν όλα τα προηγούμενα με τον Τερίμ στον πάγκο, με εξαίρεση ένα παιχνίδι στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ.

Για ένα παιχνίδι, που είναι τόσο της πλάκας όλοι αυτοί, που από τον πανικό τους να τρέξουν να φυλάξουν τον απ' αυτό τους, στο παιχνίδι που είναι να διαμαρτυρηθούν και να φωνάζουν, όχι μόνο κάνουν τουμπεκί αλλά θυμούνται και όλα τα ανάθεμα που υπάρχουν για παίκτες (κυρίως) και... ολίγον από προπονητή για να μην εκτεθούμε και πολύ κιόλας γιατί μέχρι και χθες το μεσημέρι τον λέγαμε αρχιστράτηγο, εκπορθητη και σουλτάνο.
Είναι πραγματικά ντροπή αυτό που γίνεται από χθες.

Και είναι ενδεικτικό του ποιους ανθρώπους έχει εμπιστευτεί ο Αλαφούζος για να κουμαντάρουν την ομάδα (και τον κόσμο) στη μάχη για να πιάσουν κάποια στιγμή τόπο τα λεφτά που βάζει.
Δεν το καταλαβαίνει χρόνια τώρα και μάλλον ούτε και τώρα θα το καταλάβει.

Μιλάμε λοιπόν για ένα παιχνίδι, στο οποίο ο Παναθηναϊκός παίζοντας ΑΚΡΙΒΩΣ ΙΔΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ με αυτό που παίζει επί Τερίμ, προηγείται 1-0 για λίγα εκατοστά δεν κάνει το 2-0 και να τελειώνει η ιστορία, χάνει τον Σένκεφελντ με μια αποβολή που όλως περιέργως κανένα από αυτά τα τσακάλια του ρεπορτάζ και της Παναθηναϊκοφροσύνης δεν βλέπει ότι ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΑΕΙ τον παίκτη της Κηφισιάς και απλά στο κατέβασμα του ποδιού του ίσα-ίσα που το πόδι αγγίζει ΤΟΝ ΩΜΟ του επιθετικού που πέφτει... ξερός και πιάνει το... κεφάλι του, που η Κηφισιά έπρεπε να παίζει ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΕ ΔΕΚΑ μετά το εσκεμμένο χτύπημα στον Ιωαννίδη, που ο Παναθηναϊκός χάνει δυο τουλάχιστον κλασικές ευκαιρίες και όχι σαν κι αυτές τις γιαλαντζί που μας πρήζουν τόσο καιρό τώρα μετά από κάθε μέτριο αποτέλεσμα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και τελικά μένει στο 1-1 και είναι ΜΟΛΙΣ ΤΡΕΙΣ ΒΑΘΜΟΥΣ πίσω από την κορυφή εν όψει των πλέι-οφ.

Για εξηγήστε μου λοιπόν, πρώτο την τραγικότητα της ιστορίας και δεύτερον το... μην αναστρέψιμο επισης της ιστορίας;

Αλλά ξέρετε τι γίνεται εδώ πέρα;

Αυτό που γίνεται πάντα.

Όλα αυτά τα καρτάλια της δήθεν Παναθηναϊκφροσύνης και οι "προστάτες" στους οποίους ο Αλαφούζος έχει αναθέσει την... προστασία της ομάδας, ταίζουν φούμαρα τον κόσμο για φοβερά και τρομερά πράγματα, κάνουν την τρίχα τριχιά μετά από ένα καλό αποτέλεσμα και όταν έρχεται η στιγμή που φαίνεται γυμνη η αλήθεια, τότε αντί να πούνε "σας λέγαμε μούφε τόσο καιρό", τα φορτώνουν όλα σε παίκτες και προπονητή γιατί, λέει, δεν ήταν... τι ακριβώς δεν ήταν;

Αυτό που οι ίδιοι έλεγαν ψέματα στον κόσμο τόσο καιρό ότι... ήταν.

Τόσο απλά και τόσο ξεδιάντροπα.

Από κει και πέρα τι ακριβώς ψάχνουμε;

Ο Παναθηναϊκός αυτός είναι, αυτόν βλέπουμε τόσο καιρό με εξαίρεση ένα ματς και κάτι δεκάλεπτα-εικοσάλεπτα, αυτοί είναι οι παίκτες του, αυτές είναι οι μεταγραφές που τις πήραμε για να παίξουν στην θέση αυτών που... δεν έκαναν (Μπερνάρ, Γεβντάϊ, Πέρεθ, Τζούρισιτς κ.λ.π) και τώρα αγωνιούμε πότε θα επιστρέψουν αυτοί που... δεν έκαναν και γλιτώσουμε από τις... μεταγραφές, αυτή είναι η κατάσταση με τους εννιά και δέκα τραυματίες κάθε ματς και για το οποίο κανείς δεν δίνει μια εξήγηση και γιατί συμβαίνει και αν είναι φυσιολογικό να συμβαίνει για τόσο καιρό και ο Τερίμ στο τέλος, αυτός είναι και αυτά τα περίεργα κάνει από την πρώτη μέρα που ήρθε και έτσι πάει το καράβι κι όπου βγει.

Αυτή είναι όλη η ιστορία και αυτή είναι και η ουσία.

Απλά 'ήρθαν λίγο μαζεμένες οι στραβές και τώρα που πρέπει όλοι να σταθούν δίπλα στην ομάδα και κάποιοι αν μη τι άλλο να ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ για να "στέκονται δίπλα στην ομάδα, να βγάζουν τον κόσμο χαζό και να τη... προστατεύουν", στρίβουν δια του αρραβώνος και την αφήνουν μόνη, έκθετη και γυμνή στις διαθέσεις ενός κόσμου που ναι μεν έχει κουραστεί από τα ψέματα και την χρόνια ανεπάρκεια, αλλά χρόνια μπολιασμένος από την λοβοτομή των μυαλοπώληδων της Παναθηναϊκφροσύνης, δεν ξέρει πια που πατά και που βρίσκεται, τι βλέπει και τι δεν βλέπει, τι να περιμένει και να μην περιμένει, πότε και σε ποιον πρέπει να φωνάξει και πότε όχι και να στηρίξει.

Αυτή την στιγμή λοιπόν, ένα πράγμα έχει μόνο νόημα.

Να μείνουν όλοι κοντά στην ομάδα, να κάνουν στη γωνιά τους πάσης φύσεως "προστάτες" και Παναθηναϊκάρες που και πάλι στα δύσκολα τους πουλάνε και βγάζουν την ουρά τους απ' έξω και από κει και πέρα με την ελπίδα ότι και ο Τερίμ κάποια στιγμή θα σταματήσει τις ταρζανιές και τα περίεργα, θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, με όσες δυνάμεις, δυνατότητες και συσπείρωση διαθέτει.

Αυτό και τίποτα άλλο.