Από κει και πέρα, το «Head To Head» των δύο ομάδων μιλάει αποκλειστικά και μόνο… ελληνικά, με το αφοπλιστικό 7-2-0. Που σημαίνει ότι, σε έξι επίσημα παιχνίδια από το 1996, είτε για τα προκριματικά ενός Euro, είτε ενός Μουντιάλ η Ελλάδα δεν έχει ηττηθεί ποτέ, μετρώντας 4 νίκες και 2 ισοπαλίες. Απ’ αυτές τις νίκες, μάλιστα τις τρεις τις πέτυχε μες στη Γεωργία (μία φορά με 0-2, μία με 1-2, μία 1-3) και μία στην Αθήνα (1-0). Ενώ εάν προσθέσουμε και τα μεταξύ τους φιλικά, η Ελλάδα μετράει τρεις ακόμη νίκες, με μηδέν ήττες.

Ανάλογα, λοιπόν με την οπτική γωνία από την οποία θελήσει κάποιος ν’ αναλύσει το συγκεκριμένο παιχνίδι, στα χαρτιά τουλάχιστον η Ελλάδα είναι εξ’ αρχής το μεγάλο φαβορί για να αλώσει για μία ακόμη φορά το «Boris Paichadze Dinamo Arena». Και να κόψει, για 5η φορά στην Ιστορία της ένα εισιτήριο για την τελική φάση ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Σε αντίθεση όμως με άλλες συναντήσεις μες στην Τιφλίδα, η συγκεκριμένη της ερχόμενης Τρίτης κρύβει την εξής, μεγάλη και άκρως επικίνδυνη παγίδα. Η Γεωργία δεν έχει βρεθεί ποτέ σε τελική φάση ενός Euro, πόσο μάλλον ενός Μουντιάλ και θα περάσει δια πυρός και σιδήρου προκειμένου να πετύχει τον στόχο της.

 

Ας μην κρυβόμαστε: δεν θα είναι εύκολο το έργο για την ομάδα του Πογιέτ. Ειδικά στο πρώτο τέταρτο, 20λεπτο, μισάωρο, όπου οι γηπεδούχοι θα κυνηγήσουν το γκολ σαν «δαιμονισμένοι». Χρειάζονται προσοχή και ψυχραιμία. Υποκειμενικά γούστα είναι αυτά, αλλά χρειάζεται η μεγαλειώδης, αμυντική εμφάνιση που είχε πετύχει η Ελλάδα στο «Σταντ ντε Φρανς» με τη Γαλλία, όπου τελικά μπορεί να ηττήθηκε, όχι όμως γιατί το άξιζε, αλλά γιατί έτσι είχε αποφασίσει τότε ο διαιτητής διατάσσοντας την επανάληψη ενός πέναλτι που ο Βλαχοδήμος είχε ήδη αποκρούσει σε ολόκληρο Εμπαπέ. Χωρίς εκείνο το λάθος, εκτίμησης η Ελλάδα θα είχε φύγει από το Παρίσι με μία πανάξια ισοπαλία και μετά θ’ αντιμετώπιζε τα υπόλοιπα παιχνίδια με άλλον αέρα, ίσως γλιτώνοντας και το διπλό «repechage» (κάτι σαν «επαναψάρεμα», στα play- offs), με Καζακστάν πρώτα και τη Γεωργία ύστερα.

Με εμφάνιση, λοιπόν… Παρισιού και με υποτακτική ανάγκη να μην δεχτεί γκολ στο ημίχρονο, η συγκεκριμένη Εθνική δεν έχει να φοβάται απολύτως τίποτα και κανέναν. Το Καζακστάν μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος αντίπαλος για να το αποδείξει, αν και στην προκριματική φάση είχε αιφνιδιάσει αρκετούς κερδίζοντας Δανία, Φινλανδία ή, δύο φορές τη Βόρειο Ιρλανδία.

Ήταν όμως ένας καλός λόγος για να τεστάρει την πραγματική της δυναμική, κυρίως το πόσο κυνική και, ανά πάσα στιγμή επικίνδυνη μπορεί να γίνει από τη μέση και κάτω. Το τελικό 5-0 δεν ήταν τίποτα μπροστά από την καταιγίδα χαμένων γκολ που ακολούθησε, και που θα έστελνε το 8-0 με τη Συρία στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Ήταν μία πρόβα τζενεράλε πριν την τιτανομαχία της Τιφλίδας, όπου η Γεωργία μπορεί να έχει με το μέρος της τους παράγοντες έδρας, κόσμου, πάθους ή φανατισμού, με μία σωστή διαχείριση όμως η Ελλάδα έχει πλέον αποκτήσει την πείρα, αλλά και τον τρόπο για να διεκδικήσει όποιο αποτέλεσμα θελήσει.    

Euro 2024 Γεωργία Ελλάδα