Στην τύχη και χωρίς σχέδιο ο Παναθηναϊκός! Άφαντος ο... ηγέτης ο Μπακασέτας

Μπορεί η ξαφνική απομάκρυνση του διευθυντή επικοινωνίας Νικόλα Βασιλαρά από τον Αλαφούζο και μάλιστα με όχι και ιδιαίτερα... βελούδινο τρόπο καθώς και οι «διαρροές» για... αναδιαρθρώσεις ευρείας έκτασης σε αθλητικό ραδιόφωνο, να έκαναν το "ρεπορτάζ" του Παναθηναϊκού να είναι «προσεκτικό» στα όρια του «μουδιασμένου» μετά την λήξη του αγώνα με την ΑΕΚ.

Και έτσι να προτίμησε σύσσωμο σχεδόν να στραφεί σε γενικές και αόριστες αναφορές περί «του χειρότερου παιχνιδιού του Παναθηναϊκού» για «Παναθηναϊκό που ποτέ δεν κατέβηκε στην Φιλαδέλφεια» με ολίγον από διαμαρτυρίες για την διαιτησία, αποφεύγοντας σαν ο διάολος το λιβάνι να καταλογίσουν συγκεκριμένες ευθύνες για την συντριβή και την διαφαινόμενη απώλεια του τίτλου, όμως η ουσία δεν αλλάζει.

Και η ουσία ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ, είναι ακριβώς αυτό που λέγαμε εδώ πριν λίγες μέρες και μάλιστα μετά από νίκη του Παναθηναϊκού, την ώρα που όλοι παραληρούσαν για μια ακόμα "επιβλητική και φοβερή εμφάνιση" και για παικταράδες που τους... θύμωσαν και τώρα που είναι και θυμωμένοι ποιος τους πιάνει.

Με λίγα λόγια, είναι η απάντηση σ'΄αυτό που αναρωτιόμασταν τότε και συγκεκριμένα στο εξής.

Θα μπορέσει ο Παναθηναϊκός να φτάσει μέχρι τέλους και να πάρει το πρωτάθλημα, με αυτό το "κάτι σαν... και λίγο απ όλα" που παρουσιάζει σε κάθε σχεδόν παιχνίδι του στα πλέι οφ αλλά και στην κανονική διάρκεια της σεζόν;

Η απάντηση είναι προφανώς και ναι, αλλά αυτό το "ναι" έχει πολλές προϋποθέσεις, ιδιαιτερότητες και αστάθμητους παράγοντες, όσο ο Παναθηναϊκός συνεχίζει αυτό το ιδιόμορφο κρυφτούλι με το αποτέλεσμα σε κάθε σχεδόν παιχνίδι του.

Δεν έκανε λοιπόν το "χειρότερο παιχνίδι του" ο Παναθηναϊκός κόντρα στην ΑΕΚ, όπως είπε και ο Τερίμ και το «ρεπορτάζ» του Παναθηναϊκού.
Απλά προσπάθησε για μια ακόμα φορά να κάνει ένα ίδιο με τα προηγούμενα παιχνίδια, απλά αυτή την φορά η τύχη δεν ήταν με το μέρος του.

Και λέω η «τύχη» γιατί σ' αυτό ακριβώς εμπεριέχεται και η προσπάθεια του Παναθηναϊκού και στην ΟΠΑΠ ΑΡΕΝΑ και στα προηγούμενα νικηφόρα παιχνίδια του.

Πάμε δηλαδή να παίξουμε, φτιάχνουμε και μια ενδεκάδα με τις "εμπνεύσεις" της ημέρας και... όπου βγει.

Χωρίς σχέδιο, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία και βασισμένο κυρίως στις στιγμές των παικτών μας και στις λεπτομέρειες που.., ελπίζουμε η "τύχη" να είναι με το μέρος μας και να είναι υπέρ μας.

Και για να είμαστε πιο ειλικρινείς, αν εξαιρέσουμε το εντυπωσιακό πέρασμα του Παναθηναϊκού από το Καραϊσκάκης στην πρεμιέρα των πλέΙ-οφ, έτσι ακριβώς αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός ΟΛΑ του τα παιχνίδια στα πλέϊ-οφ, για να μην πως και τα περισσότερα στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και ιδιαίτερα προς το τέλος της.

Κι αυτό ήταν γνωστό εδώ και καιρό.

Ο Τερίμ έτσι παίζει, έτσι αντιμετωπίζει τα παιχνίδια του, εμπιστεύεται κάποιους παίκτες και τους ρίχνει στην μάχη για να κάνουν ό,τι μπορούν από κει και μετά και να πάρουν το αποτέλεσμα.

Κι απο κει και περα, δεν κάνει και κάποιες ιδιαίτερες παρεμβάσεις στην διάρκεια του αγώνα, ή έστω παρεμβάσεις που να έχουν κάποια λογική και συνάφεια με βάση όσα βλέπουμε στο χορτάρι μέχρι εκείνη την στιγμή.

Απλά δοκιμάζει... και κάποιους άλλους σαν αλλαγές και από κει και πέρα... όπου βγει.

Κάποιες φορές τα καταφέρνουν, κάποιες όχι.λοιπόν οι παίκτες που αναλαμβάνουν την διεκπεραίωση της αποστολής που αναλαμβάνουν σε κάθε παιχνίδι.

Και σ γι' αυτό συνήθως, ο Παναθηναϊκός έγινε μια ομάδα, που το αποτέλεσμά της εξαρτάται περισσότερο από τον αντίπαλο, την δυναμικότητα και την μέρα που θα βρεθεί αυτός και όχι από τον ίδιο τον Παναθηναϊκό.

Στο κρίσιμο ντέρμπι της Φιλαδέλφειας, έτυχε μαζί με όλα αυτά να πέσει και σε μια καταιγιστική και με απίστευτη ενέργεια μετά από καιρό ΑΕΚ, στην οποία απλά και λογικά, δεν μπόρεσε ούτε μια στιγμή να αντισταθεί και να την κοντράρει.
Τώρα, αν σ' αυτό το παιχνίδι μέτρησε το ότι 'έπαιξε για παράδειγμα ο Λημνιός και όχι ο Μαντσίνι ή ο Βέρμπιτς, όπως διαβάζω κατά κόρον από χθες, ή ότι επανεμφανίστηκε στην ενδεκάδα ο Παλάσιος που ήταν εκτός αποστολής στο προηγούμενο παιχνίδι, ή ότι μπήκε αλλαγή ο ξεχασμένος Βιλένα αντί του Πέρεθ που όλοι περίμεναν, μπορεί και να έπαιξαν κάποιο ρόλο, όμως δεν νομίζω πως αυτά ακριβώς, ένα-ένα και όλα μαζί έφταιξαν για την συντριβή.

Βέβαια κάποια στιγμή αξίζει να μάθουμε ή να ρωτήσει κάποιος τον Τερίμ, με ποια ακριβώς φιλοσοφία βλέπει τα παιχνίδια του, εκτός φυσικά από' αυτό το κλασσικό "ο Τερίμ θέλει πάντα να παίζει για την νίκη και δεν παίζει αμυντικά" γιατί αυτή το έρμο το απόφθεγμα έχει διασυρθεί παντελώς σε κάτι παιχνίδια, όπως τα δύο προηγούμενα με την ΑΕΚ για παράδειγμα, στα οποία άσχετα με την εξέλιξή τους -στο ένα μάλιστα κέρδισε ο Παναθηναϊκός- η ομάδα του Τερίμ έπαιζε ΌΛΗ μέσα στην περιοχή της και λίγο έξω απ' αυτήν από το 60' περίπου και μετα.

Και μαζί με αυτά να μάθουμε κιόλας με ποια κριτήρια έχουν εμφανιστεί κάποιοι ξεχασμένοι σαν κομήτες ξαφνικά στην ενδεκάδα και γενικά στο προσκήνιο ενώ ήταν να φεύγουν και έχουν... ξεχαστεί κάπου στα αζήτητα οι Σένκεφελντ, Μαντσίνι, Πέρεθ, Τζούρισιτς, Αϊτόρ και δεν ξέρω αν ξεχνάω και κανένα.

Δεν λέω ότι αυτοί μας έχουν θαμπώσει,. άσχετα από τους υμνους που έχουν ακούσει κατά καιρούς από το "ρεπορτάζ" και γενικότερα.
Αλλά δεν είδαμε και κανένα από αυτούς που παίζουν να μας έχουν βγάλει τα μάτια με πρώτο και καλύτερο τον Μπακασέτα που ήρθε μετά βαΐων και κλάδων, μας είπαν ότι είναι η μεταγραφή του αιώνα, αποφασίσαμε δια... επικοινωνιακού διατάγματος ότι είναι ο "ηγέτης μας" και έγινε από την πρώτη μέρα βασικός και αναντικατάστατος, αλλά σε ΚΑΝΕΝΑ κρίσιμο και όχι μόνο παιχνίδι, δεν τον είδαμε μέσα στο γήπεδο, μηδέ εξαιρουμένου φυσικά και του κρίσιμου ντέρμπι με την ΑΕΚ στην Φιλαδέλφεια, με μοναδική εξαίρεση ίσως το... φοβερό και τρομερό πέρασμα από την... Λαμία, μετά το οποίο κουραστήκαμε και τρεις μέρες να διαβάζουμε για τον... Μπακασέταρο.

Για να το τελειώνουμε λοιπόν και το κομμάτι αλλά και γενικότερα το "έργο" που και φέτος παρακολουθούμε και κυρίως... διαβάζουμε και ακούμε, γιατί όπως κάθε χρόνο στον Παναθηναϊκό εδώ και πολύ-πολύ καιρό, μονίμως άλλα βλέπουμε μέσα στο γήπεδο και άλλα ακούμε και διαβάζουμε.

Ο Παναθηναϊκός αυτός είναι και αυτός ήταν εδώ και καιρό.

Το ότι ήρθε η συντριβή από την ΑΕΚ που βρέθηκε σε τρομερή όντως μέρα, δεν είναι και κάτι το... απίθανο, εκπληκτικό και μη αναμενόμενο, ούτε η συγκυρία κάποιων πλανητών που βρέθηκαν αυτή την βραδιά σε... λάθος θέση, ούτε καν αυτός ο απίστευτος διαιτητής που απλά επιβεβαίωσε αυτό που όλοι ξέρουμε εδώ και χρόνια -εκτός φυσικά από τα τέως γραφεία επικοινωνίας και την πλειοψηφία του ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού που έδινε κάθε χρόνο εξετάσεις... συνεπούς αντι-Ολυμπιακισμού και αντι-Μαρινακισμού αντί να ασχολούνται με το τι γίνεται σε ΕΠΟ, διαιτησία και λοιπα- για το τι γίνεται και ποιος ελέγχει το παρασκήνιο.

Από κει και πέρα έτσι θα πάει το πράγμα μέχρι τέλους, ελπίζοντας για μια ακόμα φορά στην... τύχη, ότι η ΑΕΚ δηλαδή κάπως θα χάσει τους βαθμούς που πρέπει και εμείς... με κάποιον τρόπο θα πάρουμε όλα τα παιχνίδια που απομένουν.

Δύσκολο βέβαια πράγμα, στα όρια του απίθανου με αυτά που έχουμε δει ως τώρα, αλλά δεν έχει και καμιά σημασία.

Έτσι κι αλλιώς στην... τύχη και στο όπου βγει βάδιζε ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα, ας το συνεχίσει και για λίγο ακόμα, ποτέ δεν ξέρεις.