Τελικός ντροπή - Χτίζει από την αρχή ο ΠΑΟ, θλιβερό σόου Καρυπίδη

Ο 82ος ήταν αδιαμφισβήτητα ένας άθλιος Τελικός! Ο χειρότερος Τελικός των τελευταίων ετών, πιθανότατα μέσα στο top 3 των χειρότερων Τελικών όλων των εποχών!! Για να πω την πάσα αλήθεια κι αγωνιστικά και... συμπεριφορικά και τελετουργικά αποδείχθηκε Τελικός... αντάξιος του πως έχει καταντήσει η διοργάνωση, που μόνο γιορτή του ποδοσφαίρου δεν είναι στην Ελλάδα. Ήταν ΝΤΡΟΠΗ από πριν με όλα όσα προηγήθηκαν (και τον 5ο κεκλεισμένων των θυρών στους 6 τελευταίους) αποδείχθηκε τόσο στην διάρκεια όσο και στο φινάλε του... ΤΕΛΙΚΟΣ ΝΤΡΟΠΗ!!!

Χωρίς θεατές, σε ένα ακατάλληλο Πανθεσσαλικό, με αγωνιστικό χώρο ...χωράφι τοπικού, με δυο φιναλίστ που έπαιζαν ποδόσφαιρο... Γ Εθνικής (το Αμαρυνθιακός - Λουτράκι καλύτερο θα ήταν) και με την πρώτη γυναίκα διαιτητή στην ιστορία του θεσμού, την Γαλλίδα Στεφανί Φραπάρ, που κάνει για ... φράπα (αλλιώς πόμελο, αειθαλής καρποφόρο δένδρο που ανήκει στα εσπεριδοειδή) αλλά δεν κάνει για Elite με τίποτα. Σφύριζε λες και προερχόταν από... ερωτική απογοήτευση, δίνοντας το τελειωτικό κτύπημα σε έναν... κατεστραμμένο Τελικό. Κερασάκι στην πικρή/ντροπιαστική τούρτα φυσικά η (απαράδεκτη) συμπεριφορά... "ματσό άντρα" του Καρυπίδη μετά το τελευταίο της σφύριγμα!!!!

Ο χθεσινός Τελικός είχε έναν και μόνο θετικό πρωταγωνιστή, τον Γιώργο Βαγιαννίδη, που με buzzer bitter στο τέλος του χρόνου έδωσε το Κύπελλο στην αγαπημένη του ομάδα. Ο "Βάγια" είναι απο οικογένεια δηλωμένων Παναθηναϊκών, ο ίδιος από πιτσιρίκι ήταν "Παναθηναικάκι", προέρχεται από την πράσινη Ακαδημία, επέστρεψε από την Ίντερ στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό παρότι τον ήθελαν ΑΕΚ και ΠΑΟΚ (δεν είναι απλά αστικός μύθος πως είχε τηλεφωνήσει τότε προσωπικά ο Αλαφούζος στον Μελισσανίδη για να μην εμπλακεί στην μεταγραφή του) και ήταν ένα γκολ που ονειρευόταν από μικρός και θα το θυμάται (μπήκε... σφραγίδα που λένε) σε όλη την ποδοσφαιρική του ζωή, ακόμη κι αν... αύριο (το καλοκαίρι) ξαναφύγει από τον Παναθηναϊκό (που λέει ο λόγος)! Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είχε (ξανά)... Άγιο χθες, στον Τελικό. Τον... Άγιο Βαγιαννίδη! Είναι μάλιστα ένας από τους τέσσερις, την λεγόμενη "Αγία Τετράδα" του Παναθηναϊκού, σε αυτή την πορεία κατάκτησης του 20ου Κυπέλλου της ιστορίας του. Κανένας μάλιστα από τους 4 παίκτες αυτής της πράσινης "Άγιας 4άδας" δεν είναι από τους προβεβλημένους παίκτες του: Βαγιαννίδης/Ντραγκλοφσκι/Μλαντένοβιτς/Λοντίγκιν! Δυο μπακ και δυο τερματοφύλακες!!!

Απέκλεισε τον Ολυμπιακό στην διαδικασία των πέναλτι με τον Λοντίγκιν ήρωα. Έβγαλε νοκ άουτ τον Ατρόμητο με epic γκολ του Μλαντένοβιτς στο 90+2’ στο Περιστέρι. Στον γκραγκινιολικό ημιτελικό της Λεωφόρου προκρίθηκε επί του ΠΑΟΚ στα πέναλτι με αλησμόνητο τρόπο και τον Ντραγκόφσκι όντως ... Superman ενώ χθες σήκωσε την κούπα στο 90+7’ από γκολάρα του Βαγιαννίδη! Το λες και... κάρμα του Αλαφούζου να πάρει η ομάδα του αυτό το Κύπελλο και να κάνει... καλό καλοκαίρι αντί να καταστραφεί μένοντας εκτός Ευρώπης. Γιατί πιθανότατα ο χρυσός σκόρερ Βαγιαννίδης να μην έπαιζε αν δεν είχε προηγηθεί η αποβολή του Κότσιρα. Και επειδή ούτε στον χθεσινό Τελικό το "τριφύλλι" ήταν καλύτερο από τον Άρη, ο οποίος είχε τρεις «καθαρές» φάσεις για να προηγηθεί, αλλά «αυτοκτόνησε», ειδικά με τον Ζούλ να "εγκληματεί" στην αποβολή του.

Στο τέλος της σεζόν μένει η... χαρμολύπη στον Παναθηναϊκό. Πήρε το Κύπελλο Ελλάδας στο φινάλε και είναι ένας τίτλος, αυτό πάντα μετράει. Πήρε και το δεύτερο (θεωρητικά) καλύτερο ευρωπαϊκό εισιτήριο, για το Γιουρόπα Λίγκ. Αλλά η σεζόν δεν μπορεί να θεωρηθεί πετυχημένη επειδή δεν πήρε το πρωτάθλημα (έφτασε τα 14... πέτρινα χρόνια) και κυρίως επειδή διαλύθηκε η ομάδα που υπήρχε και το καλοκαίρι θα πρέπει να ξανακτίσει από την αρχή, από τα θεμέλια, μια νέα ομάδα, με νέο προπονητή, νέους παίκτες, νέο γκρουπ, ξεκινώντας συγχρόνως με το ΠΡΕΠΕΙ να κατακτήσει (επιτέλους) τον πρωταθληματικό τίτλο. Κάτι πάρα πολύ δύσκολο όταν θα έχεις τρεις ανταγωνιστές και τους τρείς με έτοιμες ομάδες και με τους ίδιους πολύ καλούς προπονητές τους (Λουτσέσκου/Αλμέιδα/Μεντιλίμπαρ).

Το να κερδίζεις χθες τον λουζερ Άρη (έφτασε τους 5+1 χαμένους τελικούς από το 1980 και μετά, με σκορ 0-10 τέρματα σε αυτούς), τον Άρη των 9 παικτών στον Τελικό, με γκολ στις βαθιές καθυστερήσεις, μετά από μια άκρως προβληματική εμφάνιση και να πανηγυρίζεις έξαλλα το Κύπελλο, μου προκαλεί ... θυμηδία. Δείχνει βεβαίως και το ... status του σημερινού Παναθηναϊκού.

Από την άλλη δεν υπάρχει... "ΚΡΙΜΑ για τον Άρη" αλλά ... "ας πρόσεχε" για την τεράστια χαμένη του ευκαιρία, που δεν ξέρω πότε θα του ξαναδοθεί (λογικά όχι σύντομα). Αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του κι αν κάπου στάθηκε άτυχος ήταν στο ότι έπαιξε τον Τελικό χωρίς τον Τερίμ στον αντίπαλο πάγκο. Όσον αφορά στο θλιβερό ... show off του Θόδωρου Καρυπίδη, κάπου πρέπει να βρει δικαιολογίες για να σταθεί στην "επόμενη ημέρα" . Ο Άρης είναι μεγάλος σύλλογος, με πολύ κόσμο και ιστορία, δεν μπορεί να αντέξει μέσα σε μια εβδομάδα να βλέπει τον συμπολίτη του ΠΑΟΚ να σηκώνει το πρωτάθλημα στο Χαριλάου και να χάνει το Κύπελλο από τον χειρότερο (αγωνιστικά) Παναθηναϊκό που θα μπορούσε να του τύχει. Και 54 χρόνια άτιτλοι είναι πολλά για τον Άρη, στον οποίο αξίζει να βρει έναν μεγάλο επενδυτή και μια ανεξάρτητη διοίκηση, που δεν θα... κλείνει το μάτι μια στον έναν μεγάλο της Αθήνας και μια στον άλλον...