Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ ήταν να πάει με τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες στη διακοπή. Το πέτυχε αλλά αυτό δεν είναι το μοναδικό κέρδος για την ομάδα του Λουτσέσκου από την συγκεκριμένη αναμέτρηση. Είναι ο τρόπος που πήρε αυτή τη νίκη ανεξάρτητα του αν κανείς φίλος του Δικεφάλου δεν είχε τη διάθεση να το ζήσει αυτό. Αλλά όταν έρχεται το δεύτερο γκολ στο τέλος και ειδικά λίγα λεπτά μετά από μια ισοφάριση είναι η καλύτερη ψυχολογική ντόπα για την ομάδα που βρίσκεται ακόμη στο «χτίσιμο» και είχε έναν στόχο: να πάει με τρεις νίκες στην διακοπή και ως πρωτοπόρος.

Ο ΠΑΟΚ στην αρχή του αγώνα αιφνιδιάστηκε από τον τρόπο που προσέγγισε το παιχνίδι η ομάδα του  Γκαρσία. Πίεση ψηλά, τρέξιμο και αυτό σε αντιπαραβολή με το κακό ξεκίνημα των περισσοτέρων παικτών του ΠΑΟΚ δημιούργησε πρόβλημα που ευτυχώς για την ομάδα του Λουτσέσκου δεν συνδυάστηκε με κάποιο γκολ. Και φάνηκε για μια ακόμη φορά πόσο σημαντικό είναι μια ομάδα να έχει παίκτες κλάσης και με προσωπικότητα. Γιατί ακόμη και στην μέτρια ή κακή μέρα είναι σημαντικό να έχεις τέτοιους παίκτες που με μια και μόνο φάση μπορούν να σου αλλάξουν το παιχνίδι. Ηρθε το γκολ του Ζίβκοβιτς στο κατάλληλο  χρονικό σημείο, που και ψυχολογικά δημιουργεί πρόβλημα στον αντίπαλο. Φάνηκε αυτό με τον τρόπο που διαχειρίστηκε η ομάδα το δεύτερο ημίχρονο μέχρι  να έρθει το δεύτερο γκολ που ακυρώθηκε από τον Ζαμπαλά με παρέμβαση του Σιδηρόπουλου θεωρώντας πως προηγήθηκε επιθετικό φάουλ. Αυτή η ακύρωση του γκολ έδωσε στον Ατρόμητο μια δεύτερη ευκαιρία και το χέρι του Οττο οδήγησε τον Ουάρντα στην άσπρη βούλα και έγινε το 1-1. Το τι προηγήθηκε σε αυτή τη φάση περιμένω να την αναλύσουν οι… ειδικοί. Στα αλήθεια δεν την προσπερνώ γιατί δεν μου προκαλεί ουδεμία έκπληξη. Απλά την περασμένη εβδομάδα προσπεράσαμε με ευκολία το… χέρι στήριξης. Σήμερα σε αυτό το ματς θα προσπεράσουμε με ευκολία όλες αυτές τις φάσεις γιατί ο ΠΑΟΚ τελικά κέρδισε. Δεν είναι όμως αυτή η σωστή προσέγγιση. Ειδικά αν δούμε ΚΑΙ σε αυτή την αγωνιστική τις ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ σε άλλα ματς.

Πάμε τώρα και στα άλλα και εξίσου σημαντικά. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καλός. Το γνωρίζαμε πως ακόμη δεν είναι έτοιμος. Πήρε όμως τη νίκη, γνωρίζει  τις αδυναμίες του, έχει μπροστά του δεκαπέντε μέρες στη διακοπή χωρίς πλέον πίεση ψυχολογική και χρονική (από τα συνεχόμενα ματς) να δουλέψει και παράλληλα οι νεοαποκτηθέντες να μπουν στο κλίμα. Αλλά στα αλήθεια περιμένω με αγωνία και τον  Σορετίτε με επιπλέον δέκα προπονήσεις στα πόδια του, πόσο καλύτερος θα είναι. Γιατί ήταν από τους παίκτες που διακρίθηκαν στο διάστημα που ο ΠΑΟΚ «ψαχνόταν» και αυτό φάνηκε και στη φάση του πρώτου γκολ. Νομίζω επίσης πως αυτό  το διάστημα είναι διάστημα αποφόρτισης ψυχολογικά του Τσάλοφ που έχει πέσει στην παγίδα του «δεν σκοράρω, πάω να τρελαθώ». Για αυτό και χωρίς να θέλω να επαναλαμβάνομαι, τονίζω και πάλι πως και η νίκη αλλά και ο τρόπος που ήρθε είναι το καλύτερο δυνατό σενάριο με το οποίο πάει ο ΠΑΟΚ στη διακοπή. Και κλείνοντας να σημειώσω και κάτι ακόμη. Ο κόσμος του Δικεφάλου ήταν υποδειγματικός. Και  ΕΞΥΠΝΟΣ. Δεν πετάχθηκε κανένα  αντικείμενο στον αγωνιστικό χώρο και διασφάλισε πως σε δυο εβδομάδες από  τώρα απέναντι στον Παναθηναϊκό η Τούμπα θα είναι κατάμεστη. Δεν το προσπερνώ, το θεωρώ τεράστιο κέρδος όπως και η νίκη που πήρε η ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Πλέον κα μέχρι την Τετάρτη όπου η ομάδα θα πρέπει να δηλώσει την λίστα στην UEFA περιμένουμε έναν ακόμη παίκτη και αναφέρομαι σε δεξί  κεντρικό αμυντικό. Θα πάρει χαφ, θα είναι τεράστια έκπληξη αν προλάβει να  το κάνει άμεσα ή θα πάει μέχρι τις 11 Σεπτεμβρίου για την καλύτερη δυνατή επιλογή γνωρίζοντας πως θα παίξει μόνο στην Ελλάδα. Και εδώ πρέπει να σημειώσω κάτι: πολύ δύσκολος ο καταρτισμός της λίστας από τον Λουτσέσκου. Ο ΠΑΟΚ έχει αυτή τη στιγμή (χωρίς Σαμάτα και Ράφα Σοάρες) περισσότερους από 22 παίκτες και πρέπει να δηλώσει 17 σε ότι αφορά ξένους και κοινοτικούς. Επομένως πρέπει να πάρει δύσκολες αποφάσεις. Αλλά αυτό θα το αναλύσουμε τις επόμενες μέρες.

Super League Ατρόμητος ΠΑΟΚ