Δεν νιώθει ασφαλής ο Αλόνσο, πειθάρχησε στις… υποδείξεις - 11αδα με Ουναχί!

Δεν έπαθε αυτό που φοβόταν στην Τούμπα ο Παναθηναϊκός, αλλά δεν πήρε και αυτό που ήθελε.
Με λίγα λόγια ούτε κρύο ούτε ζέστη μετά την αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ καθώς όλα όσα περίμεναν να λύσει ή να... δέσει αυτό το παιχνίδι, παραμένουν ανοιχτά για τον Παναθηναϊκό και τους ανθρώπους του και παραπέμπονται για τα επόμενα παιχνίδια.

Η διαφορά με τους πρωτοπόρους παραμένει στους πέντε βαθμούς.
Ο Αλόνσο εξακολουθεί να μην νοιώθει ότι εργάζεται σε ασφαλές περιβάλλον αλλά ούτε και ότι ήρθε η... χαριστική βολή που περίμεναν σαν μάνα εξ ουρανού κάποιοι εντός και πέριξ του Παναθηναϊκού.
Η απόδοση της ομάδας προφανώς και ήταν καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα καθώς αν μη τι άλλο ήταν κομματάκι δύσκολο να είναι... ακόμα χειρότερη.
Μια σειρά παίκτες εξακολουθούν με την απόδοσή τους να προκαλούν απορίες για την χρησιμοποίησή τους και μια σειρά άλλοι έδειξαν ξανά ότι μπορούν και να βοηθήσουν και να ανεβάσουν επίπεδο τον Παναθηναϊκό.

Κάπως έτσι είναι τα πράγματα μετά το παιχνίδι στην Τούμπα, το οποίο σε γενικές γραμμές τελείωσε σχεδόν καλά για τον Παναθηναϊκό με βάση την εικόνα του ματς, την απόδοση των δύο ομάδων και τις ευκαιρίες που έφτιαξε η κάθε μια από' αυτές.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε όχι απλά άσχημα αλλά απελπιστικά άσχημα τον αγώνα και για ένα μισάωρο μάλλον έβλεπε συνεχώς τους εφιάλτες των τελευταίων αγωνιστικών στο πρωτάθλημα να έρχονται και να ξανάρχονται.
Με ένα κέντρο ΞΑΝΑ εντελώς ανύπαρκτο, παρ' ότι ο Αλόνσο... πειθάρχησε ξανά στις... υποδείξεις που έπεφταν κατά ριπάς από το "ρεπορτάζ" από την αρχή της εβδομάδας και έβαλε βασικό τον Μαξίμοβιτς ενώ διατήρησε τον Μπακασέτα σε ρόλο δημιουργικό στο τρίο των χαφ.
Απόντες και οι δύο εντελώς από το παιχνίδι, έκαναν εύκολη υπόθεση την απόλυτη κυριαρχία του ΠΑΟΚ στο παιχνίδι και έκαναν τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού να βρίσκονται συνεχώς μπροστά σε αντιπάλους που έφταναν εντελώς ελεύθεροι και ανενόχλητοι μπροστά τους.
Ειδικά από την πλευρά που ο Τετέ υποτίθεται ότι θα έπρεπε να καλύπτει τον Βαγιανίδη, ο τελευταίος δεινοπαθούσε σε κάθε επίθεση του ΠΑΟΚ καθώς βρισκόταν συνεχώς ανάμεσα από δυο και τρεις αντιπάλους που δοκίμαζαν ο ένας μετά τον άλλον τις ικαν΄ποτητές τους για καλές σέντρες και πάσες από τα αριστερά της επ΄θθεσής τους.

Όχι ότι έφτιαξαν ιδιαίτερα τα πράγματα στην συνέχεια και ειδικά στην επανάληψη, αλλά είτε γιατί ο ΠΑΟΚ κάπου ανέστειλε το κρεσέντο του, είτε γιατί λειτούργησε απλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των παικτών του Παναθηναϊκού και τίποτα παραπάνω, τα πράγματα έγιναν λίγο δυσκολότερα για τον ΠΑΟΚ και λίγο καλύτερα για τον Παναθηναϊκό.

Και πάλι όμως εξακολουθούσε να είναι ευάλωτος καθώς το κέντρο του ήταν σταθερά έξω από το παιχνίδι, ενώ δημιουργικά είχαμε και πάλι μια από τα ίδια των προηγούμενων αγώνων του.

Δηλαδή είτε κανά δυο ατομικές ενέργειες του Πελίστρι που κάτι δοκίμαζε συνεχώς αλλά δεν του έπιανε, είτε από κάποια ωραία μακρινά σουτ του Τετέ που έδειξε και πάλι ότι αυτό το έχει και μπορεί έτσι να δώσει λύσεις στο σκοράρισμα για τον Παναθηναϊκό, είτε τέλος κλασικά από τις ατομικές προσπάθειες του Ιωαννίδη που για ένα ακόμα παιχνίδι πάλευε και ξαναπάλευε και πάλι πάλευε κάπου εκεί μπροστά στην επίθεση του Παναθηναϊκού, αλλά για μια ακόμα φορά ήταν πολύ μονος.

Στα καλά της ιστορίας για τον Παναθηναϊκό, η εμφάνιση για λίγα λεπτά του Ουαχί, Ουναχί... (ας αποφασίσουμε κάποια στιγμή πως θα τον λέμε όλοι), ο οποίος με δυο ενέργειες και μόνο, έδειξε ότι είτε ξεκούραστος, είτε κουρασμένος, είτε προπονημένος, είτε απροπόνητος, είτε δεν ξέρω γω τι, απαγορεύεται να μην ξεκινάει στην κορυφή των χαφ του Παναθηναϊκού και από κει και πέρα για το τίνος την θέση θα πάρει, ας τα βρει ο Αλόνσο με τους συνεργάτες του, τους... υπόλοιπους έχουν λόγο σχετικά εκεί στον πάγκο και το... ρεπορτάζ με τις "προτιμήσεις" του.

Πάντως ο Μαροκινός, δεν γίνεται να μην παίζει σ' αυτόν τον Παναθηναϊκό.
Κάπως έτσι είναι η επόμενη μέρα για τον Παναθηναϊκό μετά το παιχνίδι στην Τούμπα, οπότε επανερχόμενοι σ' αυτά που λέγαμε στην αρχή, στα... επόμενα τα σπουδαία για όλους και για όλα.