Η αλλαγή που δεν έγινε, το εύκολο θύμα, ο "βάλτε με μέσα" και η 3άδα… φωτιά

Δίχως προλόγους ας αρχίσουμε να συζητάμε για το χθεσινό Λιόν-Ολυμπιακός. Πρώτον, αυτή η ήττα ανήκει σ' αυτές απ' αυτές που λες «εντός προγράμματος» όταν βγαίνει το ευρωπαϊκό σου πρόγραμμα και καλείσαι να παίξεις στην έδρα μιας σημαντικής και ποιοτικής ομάδας όπως οι Λιονέ. Από την άλλη, κουβαλώντας πλέον στο πέτο του ο Ολυμπιακός το παράσημο κατάκτησης ευρωτροπαίου, έστω και του υποδεέστερου σε σχέση με Champions και Europa League, του Conference League δεν «πρέπει» να χρησιμοποιεί τη φάση «ήττα εντός προγράμματος» για οποιοδήποτε ματς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Δεύτερον ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει πια και ψυχολογικό πρόβλημα κι αυτό νομίζω είναι μεγαλύτερο βαρίδι από την όποια έλλειψη στο ρόστερ (συζητήσιμο είναι το τι πιστεύει ο καθένας) ή συγκυριακή απουσία (π.χ. Μασούρας, Ζέλσον) πριν από ένα ματς. Αν θυμηθεί κανείς με τι αέρα και νοοτροπία έμπαινε ο Ολυμπιακός ακόμα και στα πιο δύσκολα ματς του -πιο χαρακτηριστικό απ' αυτό με την Άστον Βίλα στην Αγγλία δεν υπάρχει- στο φινάλε της περυσινής σεζόν και πως μπαίνει τώρα θα το καταλάβει.
Χθες για παράδειγμα στην αρχή των ημιχρόνων μπήκε δείχνοντας φοβισμένος, διστακτικός. Και στο α' ημίχρονο το πρώτο κακό του 15λεπτο - 20λεπτο δεν το πλήρωσε με γκολ, στο β' το δέχθηκε και επί της ουσίας κατέρρευσε.
Επαναλαμβάνω, δεν έπαθε και τίποτα σοβαρό ο Ολυμπιακός που ηττήθηκε στην ευρωπαϊκή του πρεμιέρα από τη Λιόν. Απλά φαίνεται πιο... βαρύ συνυπολογιζόμενο με την έως τώρα εικόνα του και τις δύο πρωταθληματικές απώλειες βαθμών με Παναιτωλικό και Άρη. Και φυσικά τον οδηγεί σ' ένα εντός έδρας ματς πρωταθλήματος, αυτό με τον Ατρόμητο την Κυριακή (29/9 - 18:00) όπου υπάρχει το ΠΡΕΠΕΙ της νίκης και, αν είναι δυνατόν, μιας καλής εμφάνισης. Ένα ματς που λογικά θα χρειαστεί και ροτέισον αφού κάποιοι παίζουν διαρκώς και το ματς στη Γαλλία έγινε αργά το βράδυ και ακολούθησε ταξίδι επιστροφής αμέσως μετά για την Ελλάδα.
Αναφορικά με τις επιλογές του κόουτς και με δεδομένο ότι δεν έχει χρησιμοποιήσει ξανά τριάδα στόπερ, δούλεψε. Τηρουμένων πάντα των αναλογιών. Και οι τρεις στόπερ, για μία ώρα αγώνα τουλάχιστον, τα πήγαν πολύ καλά με κορυφαίο εξ' αυτών (και πιθανώς γενικώς του Ολυμπιακού) τον Ρέτσο. Φαινομενικά έμοιαζε με ένα μεγάλο ρίσκο του Μεντιλίμπαρ αλλά του βγήκε. Παρότι είχε να παίξει πάνω από μήνα, ήταν απών απ' όλα τα προηγούμενα επίσημα ματς, ο αρχηγός των ερυθρόλευκων στάθηκε πολύ καλά.

Διαβάστε επίσης...

Χαμός με τα εργομετρικά Ουνάς μόλις ήρθε Ελλάδα - Γιατί χάλασε η μεταγραφή!

Ούτε εξτρέμ, ούτε 10αρι! Μεγάλο λάθος Μεντιλίμπαρ - Αναλαμβάνει ο Μαρινάκης

Ζήτησε αλλαγή όταν, λογικά, ξέμεινε από δυνάμεις. Βγαίνοντας από το -ουσιαστικά τελειωμένο- ματς στο 82' είχε (σύμφωνα με την επίσημη στατιστική της ΟΥΕΦΑ) 2 τάκλιν, 11 ανακτήσεις μπάλας, 3 καθαρίσματα, 28/34 πάσες, και 1 μπλοκ σε τελική αντιπάλου. Ήταν καλύτερος και από τον Κάρμο και από τον Πιρόλα με τον Νταβίντ να είναι ίσως ο λιγότερο καλός απ' όλους...

Το κακό για την τριάδα των στόπερ ήταν ότι δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα (για τα στάνταρ τους και τις απαιτήσεις που έχεις από δύο βασικότατους παίκτες που ήταν στην ομάδα από πέρυσι) οι Έσε και Τσικίνιο. Είδα / άκουσα / διάβασα πολύ κόσμο να λέει ότι ο Ολυμπιακός έπαιζε με 10 λόγω... Ντάνι Γκαρθία και γι' αυτό, «έπρεπε» σύμφωνα με τις συγκεκριμένες απόψεις, να αντικατασταθεί στο ημίχρονο. Προσωπικά αισθάνομαι ότι είδα κάτι άλλο και χαζεύοντας τα επίσημα στατιστικά στο ημίχρονο είδα και την ΟΥΕΦΑ να συμφωνεί μαζί μου.  

Στο ημίχρονο ο Ισπανός μετρούσε 2 τάκλιν, 4 ανακτήσεις μπάλας, 3 αμυντικά καθαρίσματα, 2 φάουλ κατά, 1 κίτρινη, 15/20 πάσες ενώ ήρθε 27 φορές σε επαφή με τη μπάλα.

Ο Έσε που είχε έρθει 17 φορές σε επαφή με τη μπάλα μετρούσε 7/10 πάσες, 1 φάουλ κατά, 1 τάκλιν, 1 ανάκτηση και 1 αμυντικό καθάρισμα. Ο Τσικίνιο (με την υποσημείωση ότι μπορεί να μην αισθάνεται άνετα στο ρόλο του αν και πέρυσι έκανε σπουδαίες εμφανίσεις σε ματς τύπου Λιόν...) που είχε έρθει 24 φορές σε επαφή με τη μπάλα μετρούσε 12/18 πάσες, 1 φάουλ κατά, 1 τάκλιν, 1 αμυντικό καθάρισμα ενώ είχε εκτελέσει και 1 φάουλ και 1 κόρνερ. Δεν ξέρω τι είδε / κατάλαβε κάποιος, εδώ μιλάω για ό,τι είδα / κατάλαβα εγώ (και προφανώς λαβαίνοντας υπόψιν ότι ο ένας παίκτης είναι νέος στην ομάδα και έχασε και την προετοιμασία ενώ οι άλλοι δύο βασικοί από πέρυσι) κι αυτό δεν ήταν ότι υστέρησε ο Γκαρθία. Σίγουρα όχι συγκρινόμενος με τους άλλους δύο.

Μέχρι το 68' που έγινε αλλαγή πρόλαβε να κάνει άλλες δύο ανακτήσεις, είχε 6 συνολικά, άλλα τρία αμυντικά καθαρίσματα, έφτασε τα 6 συνολικά σε 38 φορές που ήρθε σε επαφή με τη μπάλα. Και μην ξεχνάμε ότι από δική του έξοχη μπαλιά-τρύπα στον Ορτέγκα δημιουργήθηκε η κορυφαία ευκαιρία του Ολυμπιακού, του Γιάρεμτσουκ. Αν ωστόσο το θέμα είναι να «πρέπει» κάθε φορά να βρίσκουμε ένα εύκολο... θύμα και να το κοπανάμε κατηγορώντας το και για την... κλιματική αλλαγή (πέρυσι τέτοια εποχή σ' αυτή τη θέση ήταν ο Ιμπόρα και στο φινάλε της σεζόν όλοι έλεγαν: συγνώμη θείε Βιθέντε, δεν ήξερα), ΟΚ, πάω πάσο. 

Ότι ο Γκαρθία είναι πιο αργό σώμα από Έσε και Τσικίνιο το ξέρουμε και δεν χρειαζόμασταν αυτό το ματς να το μάθουμε. Ούτε ο Ιμπόρα ήταν γρήγορος στο σώμα αλλά το μυαλό του ήταν 2-3 κλικ πιο μπροστά στη φάση και νομίζω μοιάζει σ' αυτό και ο Γκαρθία ο οποίος, προφανώς, δεν είναι τόσο μεγάλη κλάση όσο ο Βιθέντε. 

Πόσο έξυπνος και διορατικός παίκτης είναι ο Ντάνι το έδειξε στη φάση του 32', όταν μετά από κερδισμένο κόρνερ του Ολυμπιακού η Λιόν προσπάθησε να βγάλει αντεπίθεση (έδειχνε υποσχόμενη) και ο Ισπανός δίχως δεύτερη σκέψη έπιασε αγκαλιά αντίπαλο (όλα αυτά στο όριο της περιοχής της Λιόν έτσι;) και «έσβησε» τη φάση αναλαμβάνοντας παράλληλα το προσωπικό φορτίο / τίμημα της κίτρινης κάρτας.

Προσωπικά μία αλλαγή περίμενα από τον Μεντιλίμπαρ στο ημίχρονο με βάση την εικόνα του α' μέρους. Να μείνει στα αποδυτήρια ο Γιάρεμτσουκ και να μπει είτε ο Ολιβέιρα (ως υποστηρικτικός κοντά στον Ελ Καμπί) είτε ο Κωστούλας που εν τέλει μπήκε. Τον Ουκρανό δεν τον κακίζω (διάβασα χαρακτηρισμούς από την ποδοσφαιρική αργκό περί... παλτού και... κρέατος, ναι τον «ακυρώσαμε» ήδη κι αυτόν) που δεν μπορούσε να τρέξει και να πιέσει τρελά στο α' ημίχρονο ψηλά γιατί απ' όσο καταλαβαίνω ΔΕΝ μπορεί να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Δεν έχει τα πνευμόνια και την ταχύτητα του Ελ Καμπί.

Υπήρχαν στιγμές που έτρεχε να πιέσει ο Μαροκινός και βλέποντας τον Ουκρανό να μην ακολουθεί έκανε χειρονομίες απογοήτευσης και προτροπής στον συμπαίκτη του να ακολουθήσει. Δεν το έκανε ο Γιάρεμτσουκ γιατί απ' όσο καταλαβαίνω δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι τέτοιο. Είναι διαφορετικού τύπου παίκτης και προφανώς θα είναι πιο χρήσιμος για ματς μικρότερης έντασης και πιο κλειστά, δίχως τρελά τρεξίματα. Τη σκέψη μου καταθέτω δίχως να είμαι προπονητής, μπορεί να κάνω και μεγάλο λάθος. Παρεμπιπτόντως, ο Κωστούλας δείχνει ΕΤΟΙΜΟΣ. Κανονικά έτοιμος ακόμα και για βασικός. Έτοιμος αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά. Μπαίνει μέσα και όλο του το είναι «φωνάζει»: βάλτε με να παίξω, και θέλω και μπορώ, δεν θα σας εκθέσω! Προσωπικά με πείθει.

Στο διά ταύτα, το ματς με τη Λιόν πέρασε στην ιστορία. Δεν μπορεί να... μείνει εκεί ο Ολυμπιακός αφού έχει μια τριάδα ματς μπροστά του... φωτιά. Θεωρητικά το κυριακάτικο εντός έδρας με τον Ατρόμητο είναι το πιο εύκολο αφού ακολουθεί μετά το εντός έδρας με τη Μπράγκα για το Europa και το εκτός έδρας με τον Παναθηναϊκό πριν από τη νέα διακοπή αγώνων.