Αν πριν αρχίσει το πρωτάθλημα μας έλεγε κανείς ότι ο Ολυμπιακός θα είχε 15 βαθμούς μετά από τις 9 πρώτες αγωνιστικές της Super League πιθανότατα θα συνέβαιναν δύο πράγματα. 1) Δεν θα το πιστεύαμε. 2) Αν το πιστεύαμε θα θεωρούσαμε δεδομένο ότι έχει μείνει πολλούς βαθμούς μακριά από την κορυφή και ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης τίτλους. Κι όμως και συμβαίνει και ΔΕΝ είναι εκτός διεκδίκησης τίτλου ο Ολυμπιακός γιατί βρίσκεται μόλις, ναι μόλις είναι γι' αυτή τη βαθμολογική συγκομιδή, 3β. μακριά από την κορυφή και τον Άρη (άλλη έκπληξη αυτή).
Προχωρώντας παρακάτω, και με δεδομένα ότι σιχαίνομαι τα τσουβαλιάσματα, δεν είχαν όλες οι πρωταθληματικές βαθμολογικές απώλειες του Ολυμπιακού ως τώρα ίδια «γεύση» και εικόνα. Π.χ. το σοκαριστικό, για τον τρόπο που ήρθε, 2-2 με τον Λεβαδειακό την περασμένη αγωνιστική δεν έχει καμία σχέση με το χθεσινό επί του Αστέρα στην Τρίπολη. Εκεί ο Μεντιλίμπαρ έβαλε τους βασικούς. Εξαίρεση ήταν ο Ντόη (που έπαιξε ρόλο εν τέλει στη διαμόρφωση της γκέλας) αντί του Ρέτσου που είχε ένα μικροπρόβλημα. Και ο Βέλντε αντί του Ζέλσον που προφυλάχθηκε αλλά με τον Νορβηγό ως τώρα να είναι πιο... βασικός αφού ο Πορτογάλος είχε απουσίες λόγω τραυματισμού. Κόντρα στη Λιβαδειά λοιπόν ο Ολυμπιακός ήταν υπέροχος για τα πρώτα 25 λεπτά όπου και ευκαιρίες έκανε και ωραίο στρωτό ποδόσφαιρο έπαιξε και 2-0 προηγήθηκε.
Το πρόβλημα άρχισε όταν οι παίκτες του... κατέβασαν τον γενικό διακόπτη θεωρώντας ότι με το 2-0 εξασφάλισαν τη νίκη και άρχισαν να σκέφτονται το ματς που ακολουθούσε με τη Μάλμε. Από... κοντά και ο προπονητής που έδειχνε να κάνει αλλαγές τις οποίες είχε προ-αποφασίσει και όχι προσπαθώντας να διαχειριστεί τα δεδομένα που προέκυπταν στο ματς με τις αλλαγές και την άνοδο στην απόδοση του φιλοξενούμενου.
Χθες στην Τρίπολη το ένα βασικό πρόβλημα αφορούσε στην απόφαση του Μεντιλίμπαρ να προχωρήσει σε μεγάλο ροτέισον. Ο Αστέρας δεν είναι στα καλύτερά του αλλά είναι πάντα μαχητική ομάδα και στο γήπεδό της γίνεται μεγαλύτερος κακός μπελάς. Αισθάνθηκε έκπληξη κανείς βλέποντας τους ερυθρόλευκους να προσπαθούν μεν αλλά να μη βγάζουν όλα όσα θα ήθελαν στο χορτάρι με δίδυμο Γκαρθία-Στάμενιτς στα χαφ και τον Κωστούλα συνδετικό κρίκο μπροστά τους με τον φορ Γιάρεμτσουκ;
Ή μήπως ήταν εύκολο ο χωρίς ρυθμό Μασούρας έξω αριστερά να τα πάει περίφημα με τον άπειρο (και προφανώς χωρίς ρυθμό) Αποστολόπουλο που κλήθηκε να παίξει αντί του τραυματία Ορτέγκα; Ακόμα κι έτσι πάντως, με μια πολύ φρεσκαρισμένη 11άδα, ο Ολυμπιακός δεν ήταν κακός (όχι ότι ήταν και καλός) και βρέθηκε πίσω στο σκορ από το... πουθενά, με μια... στεκιά μπιλιάρδου.
Το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο όταν οι ερυθρόλευκοι, όπως σωστά επεσήμανε ο Μεντιλίμπαρ μετά το ματς, άρχισαν να παίζουν με βιασύνη, με πανικό για να το πούμε πιο σωστά. Λες και κάποιος πάτησε το panic button και χάθηκε κάθε λογική και καθαρή σκέψη. Και άρχισαν τα ατελείωτα γεμίσματα. Ακριβώς αυτό το στοιχείο ήταν που με κάνει να βάζω το ματς της Τρίπολης στην ίδια κατηγορία με αυτό κόντρα στον Παναιτωλικό. Και τότε ο Ολυμπιακός κυριεύτηκε από μεγάλο άγχος (κι εκείνο τότε ήταν χειρότερο γιατί και εντός έδρας έπαιζε και δεν ήταν πίσω στο σκορ, ένα γκολ έψαχνε όχι δύο όπως χθες...) κι άρχισε να γεμίζει από παντού στην περιοχή.
Σύμφωνα με την επίσημη στατιστική υπηρεσία του πρωταθλήματος με τον Παναιτωλικό ο Ολυμπιακός έκανε 70 γεμίσματα (!) με τον Ρόντινεϊ να έχει τα 17 απ' αυτά, περισσότερα από κάθε άλλον. Χθες με τον Αστέρα η ομάδα του Μεντιλίμπαρ είχε 60 γεμίσματα με τον Ρόντινεϊ να έχει πάλι τα περισσότερα, 18 και τον Κοστίνια να τον ακολουθεί με 13! Τα μισά γεμίσματα στην Τρίπολη δηλαδή έγιναν από μόλις 2 παίκτες!!! Τον πανικό που είχε ο Ολυμπιακός ειδικά στο β' ημίχρονο της Τρίπολης αφενός μαρτυρά ο αριθμός των γεμισμάτων και αφετέρου ότι ανέβαιναν άπαντες προς την περιοχή των γηπεδούχων αφήνοντας τρομερά κενά πίσω και σε κάθε αντεπίθεση οι Αρκάδες απειλούσαν και λίγο έλειψε με τον Μακέντα να κάνουν το 2-0 και να τελειώσουν νωρίτερα το ματς.
Όσον αφορά στις μεταγραφές, δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός παίρνει αρκετά πράγματα από τους Κοστίνια και Πιρόλα κάθε φορά που αγωνίζονται και δικαιολογούν την επιλογή τους. Κατ' εμέ και ο Ντάνι Γκαρθία είναι θετικός κάθε φορά που αγωνίζεται κι αυτό ισχύει και για το ματς της Τρίπολης. Το ίδιο συνέβη και με τη Λιόν που ήταν βασικός σε ένα πολύ απαιτητικό ματς. Το δυστύχημα για τον Ισπανό είναι ότι οι συμμετοχές του είναι... σκόρπιες, άρα δύσκολο να βρει ρυθμό, και φυσικά ότι σε ματς όπως της Τρίπολης είναι αδύνατο να υπάρξει και συνοχή όταν το ροτέισον είναι εκτεταμένο. Οι νέοι παίκτες θέλουν και μια ασφάλεια, δηλαδή να μπαίνουν ένας ένας ή δύο δύο στην 11άδα, όχι όλοι μαζί.
Ο Στάμενιτς όντως απογοητεύει ως τώρα αφού έχει παίξει αρκετά, 352 λεπτά. Ο Γιάρεμτσουκ π.χ. έχει 206 λεπτά. Ο Ολιβέιρα 197. Ο Γουΐλιαν 218. Ο Ντάνι Γκαρθία 286, ουσιαστικά τον έχουν ανεβάσει σε χρόνο το ματς τώρα κόντρα στον Αστέρα και η συμμετοχή, ως βασικός, στη Λιόν. Και φυσικά ο Βέλντε έχει παίξει με διαφορά περισσότερο απ' όλους, 554 λεπτά, όντας παρών και στην προετοιμασία. Γι' αυτό και οι δικαιολογίες για 'κείνον είναι ελάχιστες πια αφού ήταν και στην προετοιμασία.
Προσωπικά, ΑΚΟΜΑ, δεν θα «κάψω» / διαγράψω τις μεταγραφές του Ολυμπιακού από τώρα. Ναι, είναι από προβληματική έως απογοητευτική η εικόνα των δύο που έχουν παίξει περισσότερο, δηλαδή Βέλντε και Στάμενιτς. Θέλουν χρόνο αλλά με πιο συμπαγή και με χημεία ομάδα, οι υπόλοιποι κατ' εμέ. Να θυμίσω ότι πέρυσι τέτοια εποχή ήταν που μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης έλεγε ότι δεν... κάνει για τον Ολυμπιακό ο Ελ Καμπί και πρόπερσι τέτοια εποχή που «δεν έκανε» και ο Μπακαμπού... Τη συνέχεια των ιστοριών την ξέρουμε...
Όσον αφορά στην ουσία, αν δεχθούμε / συμφωνήσουμε ότι η ουσία είναι αν θα κατακτήσει ή όχι το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός, μετά και τα αποτελέσματα όλων των άλλων, δεν είναι εκτός τίτλου. Αλίμονο να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Προφανώς οι 3β. απόσταση από την κορυφή μετά από 9 αγωνιστικές (και ειδικά όταν εκεί είναι ο Άρης, δίχως διάθεση υποτίμησης προς την ομάδα της Θεσσαλονίκης αλλά ο πρωταθλητισμός είναι κάτι «βαρύ» και δύσκολο) είναι κάτι διαχειρίσιμο ΑΝ ο Ολυμπιακός βρει τη «συνταγή» και στις εγχώριες υποχρεώσεις του και σταματήσει να «πετάει» βαθμούς.