Ήττα ντροπή. Έτσι είδε ο κόσμος της ΑΕΚ το 4-1 από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη για τη 12η αγωνιστική της Super League. Δεν είναι μόνο το μέγεθος της ήττας, η οποία είναι η πρώτη απώλεια με τρία γκολ διαφορά επί εποχής Αλμέιδα. Είναι ο τρόπος με τον οποίο έρχεται αυτή η απώλεια για την Ένωση. Είναι μια πανωλεθρία στην κυριολεξία, η οποία επιβεβαιώνει, ότι αυτό που είδε ο κόσμος δεν είχε καμία σχέση με ΑΕΚ.

Η εξέλιξη του παιχνιδιού το αποδεικνύει. Η ΑΕΚ μένει πίσω στο σκορ, από ένα πέναλτι που κάνει ο Ρότα στα πρώτα λεπτά. Ίσως υπάρχει υποψία οφσάιντ στη φάση, σημασία έχει ότι με το 1-0 παρουσιάζεται σαν να μην έχει μπει στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός σφυροκοπά με μανία και η Ένωση με καθοριστικές επεμβάσεις του Στρακόσια, καταφέρνει να μείνει όρθια και να διατηρήσει τις ελπίδες της. Έχει κάποιες μικρές ευκαιρίες με Μαρσιάλ και Φερνάντες. Στην ουσία όμως εκμεταλλεύεται το μομέντουμ, ότι ο Ολυμπιακός λαβώνεται με δύο αναγκαστικές αλλαγές του Κάρμο και του Τσικίνιο. Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλο ντέρμπι με Αλμέιδα να είναι πίσω στο σκορ και να εκμεταλλεύεται τέτοια συγκυρία. 

Η Ένωση βρίσκει αντίδραση στο τέλος του ημιχρόνου και όλοι θα περίμεναν, ότι θα βλέπαμε ένα διαφορετικό δεύτερο μέρος, μια δυναμική επιστροφή, μια επανεκκίνηση για ένα σπουδαίο διπλό. Ναι. Υπολογίζαμε ξανά χωρίς τον Ρότα, τον Γιόνσον και γενικά την τραγική άμυνα της ομάδας του «Δικέφαλου» αετού, για να μην το προσωποποιούμε το πρόβλημα, αλλά δυστυχώς αυτό έδειξε η εικόνα του παιχνιδιού, ότι οι δύο συγκεκριμένοι παίκτες, ήταν οι αδύναμοι κρίκοι, χωρίς να ευθύνονται για τη μεγάλη εικόνα της ομάδας, η οποία προβληματίζει. Όχι τώρα. Αλλά από την αρχή της σεζόν.

Γιατί τέτοια ενδεκάδα;

Το κακό ξεκινά από το στήσιμο. Όλος ο κόσμος αναρωτήθηκε με την ενδεκάδα του Ματίας Αλμέιδα στο ντέρμπι. Κρατά το σχήμα που νίκησε τον Αστέρα. Η ομάδα της Τρίπολης όμως δεν είναι Ολυμπιακός. Γιατί κράτησε Ελίασον στον πάγκο και έπαιξε ο Φερνάντες δεξί εξτρέμ; Γιατί επέμεινε με Μάνταλο στα χαφ; Το ότι δεν ξεκίνησε Πινέδα το καταλαβαίνω, γιατί το είχε εξηγήσει και ο ίδιος σε προηγούμενες συνεντεύξεις Τύπου, ότι μετά από ταξίδια με την Εθνική Μεξικό, ο οργανισμός του ποδοσφαιριστή είναι διαλυμένος. Το παραδέχτηκε και μετά την ήττα όμως, ότι κάποιοι παίκτες δεν ήταν στο 100%. Γιατί όμως έβαλε Κάλενς στην άμυνα αφού προερχόταν από ματς με την εθνική του; Χάθηκε να παίξει ο Μήτογλου; Κακά τα ψέματα, η εξίσωση στην άμυνα δεν βγήκε με τον Περουβιανό.

Τα πιο καραμπινάτα λάθη στην άμυνα έγιναν από τον Ρότα, ο οποίος ομολογουμένως πέτυχε... χατ τρικ από γκάφες, πράγμα ανεξήγητο, γιατί φέτος μέχρι το Καραϊσκάκη ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ΑΕΚ. Τεράστια παραπτώματα στο κέντρο από Γιόνσον αλλά και Μάνταλο, ενώ ο Περέιρα δεν βοήθησε ιδιαίτερα.

Καθυστέρησε τις αλλαγές

Οι αλλαγές του Αλμέιδα άργησαν στο δεύτερο μέρος. Το φυσιολογικό θα ήταν να γίνουν άμεσα στο ημίχρονο και να αλλάξει η στρατηγική. Έπρεπε να φάει δύο γκολ η ομάδα του για να ξυπνήσει στον πάγκο και να κάνει τις κινήσεις του. Και όμως, ακόμα και αυτές οι αλλαγές δεν λειτούργησαν υπέρ της ΑΕΚ, η οποία δέχεται πάλι τέταρτο γκολ από λάθος. Και δεν είναι η πρώτη φορά που δεν μπορούν να πιάσουν οι αλλαγές.

Η Ένωση δεν μπορούσε να χτίσει επιθέσεις, να βγάλει ορμή στο παιχνίδι της, να δείξει τα στοιχεία της ομάδας που έχουμε συνηθίσει επί ημερών του Αργεντινού τεχνικού. Θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι δεν φταίει ο Αλμέιδα, που κάνει λάθος ο Ρότα και ο Γιόνσον. Δεν θα μάθει στον διεθνή Έλληνα μπακ να πασάρει και στον Δανό να κάνει κοντρόλ, ούτε θα δώσει το ελιξίριο της νιότης στον Βίντα και τον Χατζισαφί, στου οποίου την πλευρά έκανε πάρτη ο Ζέλσον Μάρτινς, αλλά έχουμε φάει ένα παραμυθάκι πως είναι λίγος ο Πήλιος, ο οποίος ήταν εκτός αποστολής. Μια αποστολής βέβαια που είχε δύο αριστερά εξτρέμ (Κοϊτά-Γκατσίνοβιτς), αλλά όχι ρεζέρβα αριστερού μπακ. Επίσης ο Γιόνσον ως εξάρι δεν μπορεί να ανταποκριθεί όσο ο Σιμάνσκι και σίγουρα η λειτουργία θα ήταν διαφορετική με τον Πολωνό στη σύνθεση. Ο Δανός μπορεί να ανταποκριθεί παίζοντας δίπλα του, έχοντας έναν διαφορετικό ρόλο από αυτόν του κόφτη...

Και ποιός φταίει αν δεν φταίει ο Αλμέιδα; Δεν γίνεται να μην φταίει ο Αλμέιδα. Η ομάδα αποκλείστηκε από την Ευρώπη, δεν έχει ματς μεσούσης της εβδομάδας, οπότε θα περίμενε κανείς, ότι θα έχει περισσότερη ενέργεια, εν αντιθέσει δείχνει εντελώς ξεκούρδιστη, χωρίς πλάνο και στρατηγική και μάλιστα μετά από διακοπή δύο εβδομάδων. Μήπως έχουν μαζευτεί πάρα πολλά, από πέρσι που η ΑΕΚ έχασε το πρωτάθλημα μέσα απ'τα χέρια της;

Ο κόσμος αναρωτιέται τι συμβαίνει, ειδικά απ'τη στιγμή που ήρθαν παίκτες με συμβόλαια αστρονομικά για τα δεδομένα της ΑΕΚ. Λαμέλα, Περέιρα, οι δύο συμπατριώτες του Αλμέιδα δεν έχουν πιάσει. Ο πρώτος δέχτηκε και κόκκινη σε 35 λεπτά συμμετοχής στο Καραϊσκάκη. Δεν έχει βοηθήσει καθόλου. Είναι επιλογές Αλμέιδα, ξεκάθαρα. Από τις ακριβές μεταγραφές στο Καραϊσκάκη μόνο ο Μαρσιάλ διασώθηκε. Στη σκακιέρα ο προπονητής έχασε και ο προβληματισμός είναι διάχυτος.

Τί σημαίνει «το αποτέλεσμα μιλά από μόνο του» του Ηλιόπουλου;

Η συζήτηση για τον «Πελλάδο» δεν έχει ξεκινήσει τώρα. Και επειδή μαγικά ραβδιά δεν υπάρχουν στο ποδόσφαιρο, θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο, να γυρίσει  το έργο ο Αλμέιδα. Η πρώτη αντίδραση του Μάριου Ηλιόπουλου, αποχωρώντας από το Καραϊσκάκη, μετά την ήττα είναι χαρακτηριστική.

Ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ δεν προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. «Το αποτέλεσμα μιλά από μόνο του», είπε λακωνικά. Εκτός από ηχηρές μεταγραφές, ο Mr. SeaJet έχει κάνει πολύ σοβαρές κινήσεις για την προάσπιση της ομάδας. Μίλησε για 50-50 στη διαιτησία. Για τα παράπονα που έχει η Ένωση έφτασε μέχρι την UEFA και το γραφείο του Τσέφεριν. Επισκέφτηκε δύο φορές τα γραφεία της ΕΠΟ και τον Μάκη Γκαγκάτση και έστειλε τα μηνύματά του για καθαρή αντιμετώπιση.

Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό όμως η ΑΕΚ δεν το έχασε από τη διαιτησία, αλλά από την κάκιστη εικόνα της και τα δώρα που έδωσε η ίδια η ομάδα στους Πειραιώτες. Και αν θυμάμαι καλά, στην προηγούμενη τάξη πραγμάτων, δεν έμενε για πολύ στην ομάδα προπονητής μετά από βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό. Με Αλμέιδα δεν μπορώ να υποθέσω τι θα έκανε σε τέτοιες καταστάσεις ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ο οποίος του είχε αδυναμία. Στο τιμόνι όμως είναι ο Μάριος Ηλιόπουλος και όσο μπορώ να τον ψυχολογήσω, ο άνθρωπος είναι παθιασμένος αλλά όχι συναισθηματικός...