Αν στον Παναθηναϊκό πιστεύουν ότι η λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει αγωνιστικά, είναι η δημιουργία εχθρου εξωαγωνιστικά και η "συσπείρωση" στη βάση ότι έχουμε ομαδάρα αλλά μας κυνηγάνε ΟΛΟΙ και Θεοί και δαίμονες και παρασκήνιο και δεν συμμαζεύεται έχει καλώς να το δεχτούμε ως... τακτική.

Αν ακόμα χειρότερα, το πιστεύουν κιόλας και αρχίσουν και δημιουργούν ανάλογο αίσθημα στην ομάδα, στον προπονητή και στους παίκτες, τότε αυτό δεν είναι απλά χειρότερο.

Είναι καταστροφικό και βγάζει εντελώς από το κάδρο της ενασχόλησης προπονητή και παικτών την ουσιαστική απαίτηση από' αυτούς να κάνουν την δουλειά για την οποία πληρώνονται μέσα στο γήπεδο και να αρχίσουν να μοιάζουν λίγο με ομάδα, παρουσιάζοντας κάποια από τα στοιχεία που τους έχουν κάνει εκατομμυριούχους και ποδοσφαιριστές αυτής της ομάδας.

Γιατί αυτό το σκηνικό, να έχεις μια ομάδα που σε παιδεύει μέσα στο γήπεδο με τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματά της και να την αντιμετωπίζεις σαν μια παρέα χαϊδεμένων και χωρίς καμία απαίτηση από' αυτούς εκατομμυριούχων, μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό.

Ταυτόχρονα αν όλο αυτό το σκηνικο σε εμποδίζει σαν οργανισμό να βλέπεις καθαρά ποδοσφαιρικά κάθε παιχνίδι και να βγάζεις συμπεράσματα που μπορεί να σε βοηθήσουν να κάνεις πράγματα που θα διορθώνουν την κατάσταση και όχι να την... βαλτώνουν, τότε μιλάμε για αυτοκτονία σαν λογική και τακτική.

Και ο Παναθηναϊκός στο Περιστέρι χθες είχε πάρα πολλά τέτοια πράγματα, καθαρά ποδοσφαιρικά δηλαδή, να δει, να εκτιμήσει και να πατήσει πάνω τους για την συνέχεια.

Με πρώτο και καλύτερο την παρουσία της τριάδας Ουναί, Τσέριν και Πελίστρι που συμπαρέσυρε με την απόδοσή της και τον τρόπο που έπαιζε και αρκετούς από' αυτούς που μέχρι χθες έμοιαζαν, άσχετοι, βραδυκινητοι και επιεικώς ακατάλληλοι όπως για παράδειγμα οι Μλαντένοβιτς και Αράο σε ένα πολύ καλό βράδυ και αντίστοιχη απόδοση.

Τα πράγματα είναι απλά.

Ο Παναθηναϊκός στο Περιστέρι και πάλι δεν έπιασε κάποια φοβερή και τρομερή απόδοση.
Και πάλι ευκαιρές με το σταγονόμετρο έκανε και πάλι σ' όλο το δεύτερο ημίχρονο μιάμιση φάση έκανε μαζί με το γκολ που πέτυχε και πάλι στο τελευταίο λεπτό πήγε να την πληρώσει και να ισοφαριστεί.

Είχε όμως τρεις παίκτες, Ουναί, Πελίστρι και Τσέριν δηλαδή, που συμπεριφέρθηκαν σαν κανονικοί και πολύ καλοί κιόλας ποδοσφαιριστές.

Κουβάλημα της μπάλας, ατομικές ενέργειες, μπόλικη και σταθερή ενέργεια, γρήγοροι και με την μπάλα στα πόδια και χωρίς αυτήν και κυρίως αποτελεσματικοί εκεί που μπορούσαν και έπρεπε να είναι.

Αν κάποιο συμπέρασμα μπορεί να βγει απ' αυτό το παιχνίδι λοιπόν, είναι πως στον Παναθηναϊκό που βλέπουμε μέχρι τώρα, οι Τσέριν, Ουναί και Πελίστρι ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μην ξεκινάνε σαν βασικοί στην ενδεκάδα.

Και μέχρι τώρα και με Αλόνσο και με Βιτόρια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Τώρα το ποιοι άλλοι μαζί μ' αυτούς θα είναι, σε ποιο σχήμα και ποια διάταξη, ας το βρει ο Βιτόρια.

Γι' αυτό ήρθε, γι' αυτό πληρώνεται και αυτή είναι η δουλειά του.