"Μυρωδιάς" και "εξορκιστής" ο Μεντιλίμπαρ - Ο Μασούρας και ποιοι τα άκουσαν

«Μεντιλίμπαρ θα φύγεις αλλά μέχρι να φύγεις από τον Ολυμπιακό...», ήταν ο τίτλος του αμέσως προηγούμενου blog μου εδώ στο sportdog. Και άρχιζα το κείμενο με την παρακάτω εισαγωγή: «Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ μη φύγεις ποτέ από τον Ολυμπιακό και την Ελλάδα. Αλλά επειδή όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει κάποια στιγμή να φύγεις, μέχρι να φύγεις, ελπίζουμε να έχεις προλάβει να αφήσεις μια κληρονομιά διαφορετικής, πιο ποδοσφαιρικής και λιγότερο καφενειακής, προσέγγισης / οπτικής όλων μας προς αυτό το υπέροχο σπορ». 

Ο λόγος που τα έγραφα αυτά ήταν ο -κατά την ταπεινή μου γνώμη- μαεστρικός χειρισμός που έχει κάνει στους νέους παίκτες στην ομάδα. Νέων σε ηλικία, από τις ακαδημίες, αλλά και των μεταγραφών. Ο έμπειρος Ισπανός έχει το δικό του time frame (χρονικό πλαίσιο) για να τα κάνει όλα, ένα time frame που, προφανώς, προφανέστατα, απέχει... έτη φωτός απ' αυτό που όλοι εμείς οι υπόλοιποι νομίζουμε / πιστεύουμε ότι είναι το σωστό. Κάπως έτσι άρχισε να εμφανίζει κι άλλους πρωταγωνιστές και το ρόστερ του Ολυμπιακού, τελικά, να μην είναι τόσο άδειο όσο οι περισσότεροι πίστευαν.
Μερικές μέρες μετά απ' αυτά, ο σπουδαίος Ισπανός ήρθε να ξαναδώσει μαθήματα σε όλους μας. Όσο πιο απλά και κατανοητά μπορούσε. Στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τον επαναληπτικό κυπέλλου με την Καλλιθέα στο Γ.Καραϊσκάκης ο 63χρονος τεχνικός ανέφερε σχετικά με το αν πήρε τις αγωνιστικές απαντήσεις που ήθελε από παίκτες που χρησιμοποίησε και δεν έχουν πολύ χρόνο ως τώρα. «Όχι μόνο εδώ αλλά σε όλους τους συλλόγους δεν υπάρχει υπομονή για να δώσουμε χρόνο στους παίκτες που ξεκίνησαν πιο αργά την προετοιμασία τους και χρειάζονται κάποιον χρόνο προσαρμογής. Βιαζόμαστε να κρίνουμε έναν παίκτη, γράφτηκε για πολλούς ότι δεν κάνουν κάποιοι για την ομάδα, αλλά το πρωτάθλημα κρατάει δέκα μήνες. Θα πρέπει να έχουμε υπομονή και να κρίνουμε αφού περάσει κάποιος καιρός πρώτα», ήταν τα λόγια του.

Μήπως είναι... μυρωδιάς; Μήπως δεν ξέρει; Τουλάχιστον δεν ξέρει όσα «ξέρουν» οι ατελείωτες «στρατιές» προπονητών/τεχνικών διευθυντών που φυτρώνουν και ευδοκιμούν μάλιστα στα ατελείωτα «χωράφια» / θερμοκήπια που λέγονται social media, ή τα ραδιόφωνα. Και για να είμαι δίκαιος, άποψη που έχουν τη λαχτάρα να την εκφράζουν αλλά, κυρίως, να την ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ καθημερινά δεν έχουν μόνο οι οπαδοί αλλά άνθρωποι κάθε ιδιότητας, φυσικά και το δικό μου σινάφι με πρώτο εμένα (για να σας απαλλάξω από τον κόπο να μου το πείτε...). Ο Μεντιλίμπαρ λέει ότι ακόμα θέλει χρόνο. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι έχει και κάποιους ουσιαστικούς λόγους να το κάνει. Δεν θέλει να ακυρώσει παίκτες τώρα που δεν μπορεί ακόμα να τους αντικαταστήσει και ενδεχομένως (λόγω κόπωσης ή τραυματισμών) να τους χρειαστεί κιόλας όπως εξάλλου ήδη συμβαίνει. Επίσης μην ξεχνάμε ότι σε επίπεδο ευρωπαϊκών αγώνων ο Ολυμπιακός θα πάει αναγκαστικά ως και το τέλος Γενάρη με το ρόστερ που έχει, δίχως κανέναν καινούργιο, αν αποκτηθεί ένας ή παραπάνω.
Ισχύουν όλα αυτά αλλά προσωπική μου αίσθηση είναι ότι ο Μεντιλίμπαρ πραγματικά θέλει να είναι βέβαιος ότι έδωσε σωστή ποσότητα αγωνιστικού χρόνου ΑΛΛΑ ΚΑΙ με κατάλληλες συνθήκες / προϋποθέσεις σε παίκτες για να τους κρίνει δίκαια πριν τους απορρίψει, αν τους απορρίψει. Ο Ισπανός, ένας παλιάς κοπής κόουτς με την (πολύ) καλή έννοια του όρου, δεν είναι απ' αυτούς που του αρέσουν όλα τα fast, δηλαδή τα βιαστικά που αρέσουν στις σύγχρονες κοινωνίες. Fast food. Fast track. Fast and furious. Όλα σε γρήγορη ταχύτητα με ό,τι καλό αλλά και ΠΟΛΥ κακό αυτό συνεπάγεται αναφορικά με κρίσεις.
Μ' αυτά και μ' αυτά για 2ο σερί blog συζητάμε πέρασε σε δεύτερη μοίρα της «κουβέντας» μας το Ολυμπιακός-Καλλιθέα για το κύπελλο αλλά νομίζω ότι τα παραπάνω, που αφορούν μια μεγαλύτερη εικόνα, είναι απείρως πιο σημαντικά από το 90λεπτο αυτό. Όχι ότι ήταν αδιάφορο. Εκτός του ότι κρίθηκε μια πρόκριση σε μια σημαντική διοργάνωση, έστω και 3η ιεραρχικά στις ερυθρόλευκες προτεραιότητες εδώ και χρόνια, είδαμε κι άλλα δείγματα από παίκτες. Μακρά το πιο ενδιαφέρον για μένα ΔΕΝ ήταν ο Βέλντε αλλά ο Στάμενιτς. Παρότι είχε την ατυχία να εξοστρακιστεί στο σώμα του η μπάλα στη σέντρα-σουτ του Μανθάτη και να ξεγελάσει τον Πασχαλάκη καταλήγοντας στα δίχτυα του Ολυμπιακού μόλις στο 3ο λεπτό, ο διεθνής χαφ ήταν για 2ο στη σειρά ματς αρκετά καλός. Ο 22χρονος ποδοσφαιριστής έχει έναν σαφώς διαφορετικό «αέρα» στο παιχνίδι του πια.
Αισθάνεται πιο σίγουρος. Πιο άνετος. Και ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Με το πελώριο κορμί του φράζει δρόμους και οπτικό πεδίο στους αντιπάλους και καλύπτει αρκετά τετραγωνικά. Και φυσικά πια παίζει και πιο έξυπνα εμπρός με πάσες ενώ δεν διστάζει να δοκιμάσει και το πόδι του. Η συνέχεια αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον αφού μιλάμε για παίκτη-κεφάλαιο. Είναι αρκετά νέος ακόμα άρα μπορεί και να εξελιχθεί / βελτιωθεί.
Όσον αφορά στον Βέλντε ήταν σίγουρα θετική η εικόνα του. Ωστόσο το «πρόβλημα» που έχει διαπιστωθεί αναφορικά με τη δική του περίπτωση δεν αφορά το όποιο ταλέντο διαθέτει, που διαθέτει. Αλλά την δυσκολία του να διατηρήσει ένα στάνταρ απόδοσης. Μια σταθερότητα. Μπορεί να κάνει πολλά πράγματα μαζί και ύστερα να νομίζεις ότι... έφυγε από το γήπεδο. 

Κι επειδή είναι ο παίκτης που τον πρώτο καιρό έπαιζε διαρκώς από τους καινούργιους και δεν έχασε την προετοιμασία (ούτε τραυματίστηκε), γι' αυτό και τα δικά του (όποια) ελαφρυντικά είναι σαφώς λιγότερα από των άλλων. Από ένα σημείο και έπειτα έμεινε πίσω και τον ξεπέρασε πολύ ο Κοστίνια ενώ στα δύο προηγούμενα ματς που δεν έπαιξε ο Νορβηγός αλλά αντιθέτως ήταν βασικός ο Πιρόλα, τον ξεπέρασε έστω και για ελάχιστα λεπτά και ο Ιταλός. Ας παραθέσω τους έως τώρα χρόνους (σε όλες τις διοργανώσεις) των μεταγραφών του Ολυμπιακού για να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα:
Κοστίνια 967 λεπτά, Πιρόλα 772, Βέλντε 767, Γκαρθία 606, Στάμενιτς 533, Ολιβέιρα 400, Γουΐλιαν 341, Γιάρεμτσουκ 214.

ΥΓ: Αυτό που (ξανα)γίνεται με τον Μασούρα ξεπερνάει κάποια όρια που δεν πρέπει να ξεπερνώνται. Κρίνε έναν παίκτη. Λογικό είναι να κρίνεται, κάνει κάτι που παρακολουθούν εκατομμύρια ειδικά σε μια ομάδα με την πίεση του Ολυμπιακού. Όμως άλλο αρνητική κριτική άλλο πράγματα που λέγονται και γράφονται με αφορμή (και) τη μεγάλη χαμένη του ευκαιρία στο ματς κυπέλλου με την Καλλιθέα. Είναι λεπτά και δυσδιάκριτα, κατά πως φαίνεται, για πολύ κόσμο κάποια όρια. Ο Μασούρας με 58 γκολ και 32 ασίστ (με πιο λαμπερή όλων, εκείνη στον Ελ Αραμπί στην ιστορική πρόκριση επί της Άρσεναλ) αυτά τα χρόνια που είναι στον Ολυμπιακό έχει προσφέρει υπερ-πολύτιμες υπηρεσίες. 

Δυστυχώς γι' αυτόν κάποιες υπηρεσίες του δεν «φαίνονται» πολύ, δεν μετριώνται με αριθμούς. Γιατί για κάποια χαμένα γκολ από μέρους του, πρέπει να συνυπολογίζονται και πόσα γκολ δεν έβαλαν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού εξαιτίας της δικής του σκυλίσιας προσπάθειας και συνεισφοράς στην αμυντική λειτουργία. Φέτος που έχει μείνει λίγο πίσω (απ' ότι συνήθως) σε χρόνο συμμετοχής είναι λογικό να έχει χάσει τον ρυθμό του κι αυτή την αποτελεσματικότητα με το ένα άγγιγμα. Και είναι εξίσου λογικό να έχει μη σταθερή ψυχολογία τώρα. Το τελευταίο που θα τον βοηθήσει είναι τα ειρωνικά σχόλια που έχουν πλημμυρίσει τα social media.

ΥΓ2: Με την περιβόητη σκηνή της πασίγνωστης ταινίας «Εξορκιστής» έμοιαζε ο Μεντιλίμπαρ για τον τρόπο που (ΔΕΝ) αντέδρασαν οι παίκτες του στη φάση του γρήγορου 0-1 της Καλλιθέας. Ο Ισπανός χειρονομούσε με τρομερή ταχύτητα και ούρλιαζε, σαν... δαιμονισμένος μη πιστεύοντας πως πιάστηκαν στον... ύπνο οι παίκτες του και έβαλαν άγχος σ' ένα ματς που δεν έπρεπε. Ο πρώτος που τα άκουσε, αυτός που άκουσε τα περισσότερα δηλαδή, ήταν ο Μπιανκόν στη φάση. Πολλά άκουσε και ο Βέλντε.