Ο μάγκας ο δάγκας η νέα πλημμύρα των κλισέ και οι μεταγραφές του Ολυμπιακού

Υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτή καθαυτή τη βαθμολογική απώλεια (1-1) του Ολυμπιακού κόντρα στην Καλλιθέα το βράδυ της Δευτέρας (16/12) στη Λεωφόρο για τη 15η αγωνιστική της Super League; Φυσικά και υπάρχει. Η πλημμύρα των κλισέ, των εύκολων εξηγήσεων και (φυσικά) του τσουβαλιάσματος που ακολουθεί μετά. Εδώ και χρόνια είναι κάτι σαν έθιμο, όπως τα κάλαντα και τα μελομακάρονα, η ακολουθία λέξεων / φράσεων μετά από γκέλες του Ολυμπιακού αυτή την περίοδο.

Αν η γκέλα είναι πριν από τις γιορτές, όπως καλή (κακή δηλαδή) ώρα αυτή με την Καλλιθέα η κλισεδούρα έχει ως εξής: είχαν το μυαλό τους στο ρεπό και την άδεια, είχαν... φύγει ήδη για διακοπές. Αν η γκέλα είναι μετά τις γιορτές, το μότο έχει ως εξής: τους κάθισαν βαριά τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες. Έλεος κάπου. Σώνει. Νισάφι.

Ο Μεντιλίμπαρ που φημίζεται για την ειλικρίνειά του στις δηλώσεις που ακολουθούν τους αγώνες δεν αποδέχθηκε τα περί έλλειψης συγκέντρωσης ή μειωμένης επιθυμίας για νίκη. «Δε νομίζω πως είναι ένα παιχνίδι στο οποίο ο Ολυμπιακός δεν έκανε κάτι για να κερδίσει. Προσπαθήσαμε να βάλουμε ένα δεύτερο γκολ, αλλά αυτό δεν ήρθε γιατί δεν είχαμε ευστοχία. Δώσαμε μία ευκαιρία στον αντίπαλο, την οποία εκμεταλλεύτηκε και ήρθε αυτό το αποτέλεσμα. Δεν ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο δεν ήμασταν συγκεντρωμένοι και δεν ήμασταν προσεκτικοί», είπε και συμπλήρωσε ότι κακώς ο Ολυμπιακός παραχώρησε το κόρνερ της ισοφάρισης χαρακτηρίζοντας νευρικότητα την αντίδραση των παικτών του στη φάση του 1-1.
Λίγο-πολύ αυτή είναι και η δική μου σκέψη για το ματς. Ούτε στις διακοπές είχαν το μυαλό τους οι παίκτες ούτε έλλειψη διάθεσης είχαν. Στο ημίχρονο οι τελικές ήταν 7-0 υπέρ του Ολυμπιακού. Στο 88ο λεπτό ήταν 13-1 υπέρ του Ολυμπιακού και στο φινάλε 13-2. Επί της ουσίας ο Ολυμπιακός δεν επέτρεψε στην Καλλιθέα να απειλήσει σε όλο το ματς. Και ο ίδιος από το ξεκίνημα έψαξε ένα ή παραπάνω γκολ. Θάμπωσε με την απόδοσή του; Όχι, σ' αυτό συμφωνούμε. 

Όμως ήταν καλός, όσο καλός (θα) έπρεπε για να κερδίσει. Βλέπετε απ' αυτές τις 13 τελικές του αρκετές ήταν σημαντικές ευκαιρίες και δεν υπολογίζω καν το τζούφιο δοκάρι του Ρόντινεϊ (7') αφού η κοντινή κεφαλιά έγινε από πολύ πλάγια και η μπάλα εξοστρακίστηκε στην εξωτερική πλευρά του δεξιού δοκαριού και έφυγε άουτ δίχως να ανησυχήσει τον τερματοφύλακα της Καλλιθέας.
Στο 22' ο Ζέλσον έκανε μόνος κεφαλιά από τη μικρή περιοχή (μετά από σέντρα του Κοστίνια) και η μπάλα έφυγε πολύ άουτ, λόγω κακής τοποθέτησης σώματος (και κεφαλιού) του Μαρτίνς.
Στο 26' ο ίδιος ο Κοστίνια συνέκλινε και σούταρε υπέροχα με το αριστερό (η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα, ακριβώς κάτω από το οριζόντιο δοκάρι) με τον τερματοφύλακα της Καλλιθέας να αποκρούσει σε κόρνερ το οποίο... μεταλλάχθηκε σε άουτ αφού ο διαιτητής (και ο επόπτης) έχασε τη φάση.
Στο 46' ο Ελ Καμπί, μόνος στο β' δοκάρι, έστειλε κεφαλιά πολύ άουτ, μετά από σέντρα του Ρόντινεϊ.
Στο 65' ο Κωστούλας έστειλε από το σημείο του πέναλτι τη μπάλα λίγο άουτ σουτάροντας με το αριστερό μετά από σέντρα του Αποστολόπουλου από αριστερά.
Στο 69' έγινε το 0-1. Και στο 90+2' το 1-1 δίχως κάτι άλλο σοβαρό να μεσολαβήσει ως τότε.
Όσον αφορά στη φάση της ισοφάρισης, θα συμφωνήσουμε σ' αυτό, απαράδεκτο. Νευρικότητα, είπε ο Μεντιλίμπαρ. Απαράδεκτο θα πω (και) εγώ αφού ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να υπάρχουν σπουδαίοι στόπερ και άλλοι παίκτες του Ολυμπιακού στην περιοχή και ο σκόρερ της Καλλιθέας να παίρνει, ουσιαστικά, ανενόχλητος την κεφαλιά της ισοφάρισης σ' ΕΚΕΙΝΟ το σημείο. Όχι, αυτό ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. 

Συνέβη όμως. Όπως έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν και θα συμβεί στο μέλλον. Όχι μόνο στον Ολυμπιακό. Αλήθεια, με βάση την εικόνα του ματς του, ποιος άξιζε να κερδίσει αυτή την αγωνιστική και ήταν άδικο το αποτέλεσμά του, ο Ολυμπιακός την Καλλιθέα ή ο ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο τον Παναιτωλικό. Το ένα γκολ του δικεφάλου στο τέλος όμως (που ήταν κάκιστος) τον έκανε μάγκα και το έκανε γκολ στο τέλος τον Ολυμπιακό τον έκανε δάγκα.
Και κάπως έτσι ήρθε η πλημμύρα των κλισέ. Κάπως έτσι ήρθε και το τσουβάλιασμα. Για εκείνους που χαρακτηρίζονται άχρηστοι / παλτά / λίγοι και δεν κάνουν να είναι στον Ολυμπιακό. Η... μπόρα πήρε και κάποιους που ήταν εκτός αποστολής του αγώνα με την Καλλιθέα... 

Ακόμα και άλλους που έπαιξαν λίγο... Και κάπως έτσι οι ανάγκες για μεταγραφές (ξανα)αυξήθηκαν. Είχαν μειωθεί για λίγο καιρό με το νικηφόρο σερί, αυξήθηκαν ξανά μετά την ισοπαλία με την Τβέντε και τώρα με την Καλλιθέα. Όπως... φυσάει ο άνεμος των αποτελεσμάτων.
Θέλω να πιστεύω ότι οι αποφάσεις στον Ολυμπιακό δεν παίρνονται στην... τούρλα ενός αποτελέσματος. Ούτε την κακή όπως το Χ με την Καλλιθέα ούτε την καλή όπως μια σημαντική νίκη. Αντιθέτως πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η μεγάλη εικόνα. Με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Και δικαιοσύνη. 

Αν π.χ. πρέπει να πω κι εγώ, όπως λένε τόσοι, ότι ο Γιάρεμτσουκ δεν κάνει για τον Ολυμπιακό, δεν θα το πω. Δεν μπορώ, το θεωρώ άδικο με βάση όσα έχω δει. Μιλάμε για έναν νέο παίκτη στο ρόστερ που εύλογα και δικαιολογημένα ζει στη... σκιά ενός σπουδαίου σκόρερ όπως ο Ελ Καμπί. Έναν παίκτη που ήταν και άτυχος, σχεδόν έναν μήνα έμεινε εκτός μετά το ματς στο Βουκουρέστι και τον τραυματισμό στη μύτη. Και το πόσο... άνετο είναι να προπονείσαι και να παίζεις με μάσκα το καταλάβαμε στο ματς με την Καλλιθέα όταν και λίγο μετά την είσοδό του στο ματς την έβγαλε και την πέταξε μπουχτισμένος... Μόνο Πασχαλάκης, Παπακανέλλος, Ανδρούτσος και Γιαζίτσι έχουν λιγότερο χρόνο από τον Ουκρανό επιθετικό ως τώρα σε όλες τις διοργανώσεις. 

Τι παραπάνω να ειπωθεί; Είναι άδικο. Πολύ άδικο να κρίνεται σοβαρά ο παίκτης με 237 λεπτά (σκάρτα 3 γεμάτα ματς), όλα... σκόρπια σε 11 διαφορετικά ματς!  

Μα, θα μου πει κανείς, εσύ τα βλέπεις όλα ΟΚ αναφορικά με τις μεταγραφές του καλοκαιριού; Όχι. Φυσικά και όχι. Απλά δεν συμμερίζομαι τη μαυρίλα και δεν μπορώ να δεχθώ την άδικη κριτική. 

Αν υπάρχει ένας παίκτης που με προβληματίζει όσο κανείς άλλος αυτός είναι ξεκάθαρα ο Βέλντε. Τι ειρωνεία αλήθεια, το γράφω αυτό μετά από ένα ματς στο οποίο ΔΕΝ ήταν σούπερ αλλά ήταν περισσότερο παρών από ποτέ άλλοτε. Τον έβλεπες στο ματς, «υπήρχε», για μεγαλύτερο διάστημα από κάθε άλλη φορά. Δεν ήταν κάτι φοβερό. Δεν έκανε διαφορά. Απλά τον έβλεπες να προσπαθεί. Να τρέχει. Να έχει επιθυμία. Ως τώρα, συνήθως, τον βλέπαμε για μικρά χρονικά διαστήματα και μετά... εξαφανίζονταν, λες και έφευγε από το χορτάρι και πήγαινε στα αποδυτήρια. Άφαντος. Παρών αλλά επί της ουσίας απών. 

Χθες από την αρχή του ματς ήταν στις φάσεις. Η μπάλα περνούσε από τα πόδια του. Ο Νορβηγός λοιπόν δεν μπορεί να πει ότι αδικήθηκε. Ήταν εξάλλου παρών και στην προετοιμασία. Και μετράει 873 επίσημα λεπτά και πολλά στα φιλικά. Κάτι που δεν έχουν άλλοι.
Μιλώντας λοιπόν για τη μικρή εικόνα, του ματς με την Καλλιθέα, ο Ολυμπιακός άξιζε ξεκάθαρα να κερδίσει, όχι να χάσει βαθμούς. Μιλώντας για τη μεγάλη εικόνα, της σεζόν ως τώρα και την επίτευξη στόχων, ο Ολυμπιακός είναι μέσα σε όλα και παραμένει πρώτος, έστω με 1β. και όχι με μεγαλύτερη διαφορά που μάλλον δικαιούται. Θα μπορούσε να έχει καλύτερα αποτελέσματα σε κάποια ματς; Ναι, αναμφίβολα, ειδικά σ' αυτά στην έδρα του με Παναιτωλικό και Λεβαδειακό. Θα μπορούσε ωστόσο να έχει και χειρότερα αποτελέσματα σε άλλα. Το να κερδίσει (και εμφατικά μάλιστα) ντέρμπι στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ ή ακόμα και την ΑΕΚ αποτελούν συνθήκες / κατορθώματα που έφτιαξε ο ίδιος για τον εαυτό του με τη μαγκιά του και την ποιότητά του. Ναι, αυτή που αμφισβητείται έντονα αλλά ΟΧΙ εκείνες τις βραδιές. 

Κι αφού μιλάμε για μεγάλες εικόνες, ας ρίξουμε μια ματιά και τι γίνεται σε όλη την Ευρώπη. Πόσες απ' αυτές που χαρακτηρίζουμε «γκέλες» έχουν κάνει στα εγχώρια πρωταθλήματα (και τα ευρωπαϊκά τους ματς) μεγάλα κλαμπ. Σοκ και δέος κάθε Σαββατοκύριακο. Ή αλλιώς, η.... σφαγή των στοιχηματζήδων. Όχι, δεν παίζω. Ποτέ.

ΥΓ: Ναι ο Μεντιλίμπαρ μπορούσε και μάλλον έπρεπε να μην έχει στο αρχικό σχήμα τον Ελ Καμπί. Δεν ήταν, κατά την άποψή μου, οι χαμένες ευκαιρίες που μαρτυρούσαν την κόπωσή του αλλά οι εύκολες λάθος πάσες που έκανε. Και δεν ήταν λίγες. Το να πασάρει ανενόχλητος σε αντίπαλο σε εύκολη πάσα μερικών μέτρων ο Αγιούμπ δεν είναι σύνηθες.

ΥΓ2: Εξαιρετικός ήταν ξανά ο Ντάνι Γκαρθία και έδειξε πόσο έλειψε το ψύχραιμο και εγκεφαλικό του παιχνίδι κόντρα στην Τβέντε. Έχει αποφασίσει που θα πασάρει πριν καν πάρει ο ίδιος τη μπάλα... Σ' αυτό μου θυμίζει πάρα πολύ τον Ιμπόρα.

ΥΓ3: Ο Ρόντινεϊ, πια, όταν γυρνάει μπακ θυμίζει για ποιό λόγο «πρέπει» να θεωρείται πιο βασικός γι' αυτή τη θέση ο Κοστίνια... Μάλλον έπρεπε να μείνει ο Κοστίνια στο ματς και να βγει ο Ρόντινεϊ στην πρώτη αλλαγή του Μεντιλίμπαρ στο 63'. Όταν έφερε τον Κωστούλα στο ματς (καλώς έκανε) αλλά έβγαλε τον Κοστίνια και οπισθοχώρησε σε θέση δεξιού μπακ, από εξτρέμ που έπαιζε αρχικά, ο Ρόντινεϊ.

ΥΓ4: Όπως προανέφερα, κατά την άποψή μου ο Βέλντε συνιστά τον μεγαλύτερο προβληματισμό από τις καλοκαιρινές μεταγραφές. Ο επόμενος ακούει στο όνομα Ολιβέιρα. Δείχνει να παίζει διαρκώς με τρομερή πίεση. Να κάνει και να δείξει που λένε. Και συνήθως μπερδεύεται ή καταφεύγει σε υπερβολές και λάθη. Και η σύγκριση, ειδικά στο ματς με την Καλλιθέα, με έναν παίκτη όπως ο Ντάνι Γκαρθία είναι αναπόφευκτη. Ο ένας παίζει αγχωμένος και με διάθεση να εντυπωσιάσει (δίχως να το καταφέρνει) και ο άλλος απλά και εγκεφαλικά. Και μερικές φορές σε κάνει να σκέφτεσαι ότι το πιο δύσκολο είναι αυτό, να παίζεις απλά. Αυτή η ποιότητα είναι πολύ χρήσιμη.

ΥΓ5: Νίκη το Σάββατο με τη Λαμία στο Γ.Καραϊσκάκης και ύστερα φρεσκάρισμα σωμάτων και μυαλών ΟΛΩΝ και ψύχραιμη λήψη δίκαιων αποφάσεων. Και τα πάντα θα είναι καλύτερα το 2025.