«Να φύγετε, να πάτε αλλού». Αυτή τη φράση από μια γνωστή και επιτυχημένη διαφήμιση μου θυμίζουν συχνά-πυκνά οι φωνές/παροτρύνσεις/απαιτήσεις οπαδών του Ολυμπιακού προς παίκτες της ομάδας που δεν χαίρουν της εκτίμησής τους. Έχω την αίσθηση πως χρόνο με το χρόνο σπάνε διαρκώς ρεκόρ. Ρεκόρ στη... fast food άποψη σημαντικής μερίδας του κόσμου. Παίκτες χαρακτηρίζονται άσχετοι/λίγοι/«παλτά» από τις πρώτες τους συμμετοχές. Συχνά από τα πρώτα λεπτά. Ακόμα και από το πρώτο κοντρόλ.
Και παρότι το ποδόσφαιρο διαρκώς έρχεται να αποκαταστήσει την τάξη, να κόψει γλώσσες που μακραίνουν περισσότερο απ' όσο πρέπει (υπάρχει άραγε πιο διδακτική χρονιά από την αμέσως προηγούμενη του Ολυμπιακού;), μόνο λίγο καιρό «ξαποσταίνουν» οι -λες και είναι μόνιμα- οργισμένοι φαν. Αργά ή γρήγορα βγαίνουν ξανά στα... μαρμαρένια αλώνια των social media ή τις ραδιοφωνικές συχνότητες για να επικρίνουν και να απαιτήσουν. Μεταγραφές. Το ποδόσφαιρο, έχει ειπωθεί, είναι το όπιο του λαού. Πλέον όχι, δεν είναι το ποδόσφαιρο. Οι μεταγραφές είναι. Αυτό το κομμάτι μόνο. Και η γιούχα βεβαίως.
Υπάρχει πολύς κόσμος που δείχνει να «θρέφεται» με το να κράζει παίκτες ή προπονητές. Με τον δημόσιο «λιθοβολισμό» τους. Λεκτικό λιθοβολισμό. Μερίδα του κόσμου δείχνει να το απολαμβάνει. Ηδονίζεται. 

Κι επίσης φαίνεται να λειτουργεί και ένας άτυπος διαγωνισμός. Ποιός θα κράξει πρώτος. Ποιός θα επισημάνει το αρνητικό ενός παίκτη ή ενός προπονητή. See you next. «Δεν κάνεις, να περάσει ο επόμενος». Με αφορμή φαν του Ολυμπιακού τα γράφω αυτά αλλά συμβαίνει και στις άλλες ελληνικές ομάδες. Δεν είναι αποκλειστικό ολυμπιακό «προνόμιο» / γνώρισμα. Για την ακρίβεια το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, όχι μόνο ελληνικό. Σε ντεφορμάρισμά τους έχουν «φάει» γιούχα από οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης κοτζάμ Κριστιάνο και Μπενζεμά. Εκεί... τερματίζουν όλα. Κανονικά η διοίκηση των Μαδριλένων έπρεπε να αποκλείσει διά βίου τους συγκεκριμένους από το γήπεδο. Ε ναι, είπαμε. Και η μπαρούφα έχει όριο.  
«Ναι, ΟΚ όλα αυτά, αλλά πες μας εσύ πόσος χρόνος χρειάζεται για να κριθεί με ασφάλεια ένας παίκτης», θα μπορούσε να μου πει κάποιος που «βλέπει» τον εαυτό του σε όλους όσοι επικρίνω με το συγκεκριμένο blog. Ο κανόνας νομίζω είναι ότι ΔΕΝ υπάρχει κανόνας. Μιλάμε για διαφορετικούς μοναδικούς ανθρώπους. Με διαφορετικούς χαρακτήρες και ανάγκες. Με διαφορετικό παρελθόν και παικτικό background. Μιλάμε επίσης για διαφορετικές συνθήκες κάθε φορά που και αυτές μεταβάλλονται από τη μια μέρα στην άλλη. 

Πέρυσι ένας παίκτης του Ολυμπιακού που ήταν από την αρχή της σεζόν στην ομάδα άλλαξε τρεις φορές τρόπο δουλειάς. Πρώτα με τον Μαρτίνεθ, ύστερα με τον Καρβαλιάλ και εν τέλει με τον Μεντιλίμπαρ. «Δεν είναι εύκολο. Σου λέει ένας προπονητής αυτό είναι το σωστό και μετά έρχεται ένας άλλος και σου ανατρέπει όσα ο προηγούμενος σου είχε κάνει καθημερινότητα», μου είχε πει πριν από χρόνια σε συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Όλοφ Μέλμπεργκ στο περιθώριο καλοκαιρινής προετοιμασίας του Ολυμπιακού μετά από μια σεζόν που είχαν γίνει αλλαγές στον πάγκο της ομάδας. Λέτε να μην ήξερε τι έλεγε; Ή μήπως απλά έψαχνε δικαιολογίες ο Σουηδός στόπερ; Φυσικά και ήξερε τι έλεγε και φυσικά δεν έψαχνε δικαιολογίες.
Π.χ. για πολύ κόσμο ο Γουΐλιαν έχει ήδη πάρει επαρκή χρόνο ώστε να κριθεί με ασφάλεια. Μιλάμε για παίκτη που όλο το καλοκαίρι ήταν ελεύθερος, άρα δεν έκανε προετοιμασία με τον Ολυμπιακό. Και για παίκτη ο οποίος μετά τις 4 πρώτες συμμετοχές του με την ομάδα, όταν προσπαθούσε να βρει ρυθμό και χημεία, υπέστη σοβαρό τραυματισμό στον αστράγαλο από σκληρό μαρκάρισμα αντιπάλου ο οποίος, επί της ουσίας, τον κράτησε δύο μήνες εκτός.

Γι' αυτό και ο χρόνος του, ως τώρα, είναι 499 λεπτά. Είναι πολύς; Είναι επαρκής; Εγώ λέω όχι. Εσύ μπορεί να λες ναι. Το θέμα είναι τι λέει ο Μεντιλίμπαρ, ούτε εγώ, ούτε εσύ. Ο Μεντιλίμπαρ ο οποίος, παρεμπιπτόντως, αποθέωσε τον Βραζιλιάνο σε δηλώσεις του (σ.σ.: τότε που είπε ότι ο Γουΐλιαν είναι απ' αυτούς που παίζουν για το σύνολο και είναι πολύ έξυπνος και οι έξυπνοι προοδεύουν). Αν θεωρούσε «καμένο» χαρτί τον παίκτη, ή δεν έχει προσδοκίες, δεν θα το έκανε, έτσι δεν είναι;
Το εκπληκτικό είναι ότι ο ίδιος κόσμος που έχει την άποψη ότι ο Γουΐλιαν δεν μπορεί να προσφέρει και πρέπει να φύγει τον Γενάρη, είναι βέβαιος ότι ενδεχόμενη μεταγραφή του Ζίγιεχ ή του Σούσο θα κάνει τον Ολυμπιακό απείρως καλύτερο από τη μία στιγμή στην άλλη. Μόνο που ελάχιστοι ρίχνουν ματιά στα στοιχεία. Τα δεδομένα. Τα data. Τι λένε αυτά;
Ότι ο μεν Ζίγιεχ που κλείνει τον Μάρτιο τα 32 του χρόνια έχει αγωνιστεί φέτος με τη Γαλατά μόλις 320 λεπτά, δηλαδή αρκετά λιγότερα από τον Γουΐλιαν... Να το κάνουμε... χειρότερο; Όλη τη σεζόν πέρυσι ο Μαροκινός αγωνίστηκε 1334 λεπτά, δηλαδή όλη τη σεζόν πέρυσι και φέτος τη μισή, μετράει συνολικά 1663 λεπτά. Όσον αφορά στον Σούσο, ο Ισπανός ως τώρα στη σεζον με τη Σεβίλλη έχει αγωνιστεί μόλις 205 λεπτά! Να το κάνουμε κι αυτό χειρότερο; Ξέρετε πόσο έπαιξε πέρυσι όλη τη σεζόν; Συνολικά 1753 λεπτά. Σύνολο δηλαδή την πρόσφατη 1,5 σεζόν έχει 1958 λεπτά!

Ξέρετε πόσα λεπτά μετράει ο Γουΐλιαν πέρυσι και φέτος ως τώρα; 2919! Δηλαδή ο Βραζιλιάνος έχει περίπου τον διπλάσιο χρόνο από τον Ζίγιες και κάτι λιγότερο από το διπλάσιο από τον Σούσο. Καταλαβαίνετε τι μπορεί να σημαίνει αυτός ο χρόνος συμμετοχής του Μαροκινού και του Ισπανού για το χρόνο που θα χρειαστούν να βρουν ρυθμό / εντάσεις (και φυσικά χημεία με τους υπόλοιπους) κτλ. ΑΝ ο Ολυμπιακός αποφασίσει να αποκτήσει κάποιον από τους δύο; Και κάτι ακόμη: Ζίγιες και Σούσο έχουν αντιμετωπίσει παραπάνω προβλήματα τραυματισμού απ' αυτά του Γουΐλιαν αυτόν τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Έχει κι αυτό το δεδομένο την αξία του.



ΥΓ: Εννοείται δεν τίθεται κανένα θέμα για την αξία Ζίγιες και Σούσο, είναι σπουδαίοι και πολύ ποιοτικοί και οι δύο.

ΥΓ2: Just for the... record, ο Ολυμπιακός έχει κάνει επαφή με τον Σούσο στο πρόσφατο παρελθόν αφού ανέκαθεν άρεσε ο παίκτης στο μεγάλο λιμάνι. Δηλαδή και προ Μεντιλίμπαρ ο οποίος αποτελεί τον κόουτς υπό τις οδηγίες του οποίου έχει το 5ο μεγαλύτερο νούμερο αγώνων. Θα κάνει και τώρα άραγε επαφή με τον Σούσο η ομάδα του μεγάλου λιμανιού; Ή μήπως έχει ήδη κάνει; Η επιβεβαίωση ή διάψευση θα έρθει από τα γεγονότα.