Ο μετά τον Γουΐλιαν και τα «φαντάσματα» που πρέπει να ξορκίσει ο Ολυμπιακός

«Το θέμα είναι βέβαια τι λέει και ο Ολυμπιακός, δηλαδή η διοίκηση. Θα θελήσει να δώσει χρόνο στον Γουίλιαν ελπίζοντας ότι θα εξελιχθεί σε Ιμπόρα Νο2; Ή μήπως είναι ένα πολύ ακριβό ρίσκο (σ.σ.: υπάρχει προφανώς... χάος μεταξύ του συμβολαίου του Ισπανού χαφ και του Βραζιλιάνου εξτρέμ που είναι απείρως πιο μεγάλο) που δεν είναι διατεθειμένοι να πάρουν; Τις απαντήσεις θα τις δώσει καλύτερα απ' όλους, ο χρόνος και οι εξελίξεις».
Αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν το φινάλε του πιο πρόσφατου κειμένου μου στη στήλη boxtobox. Όντως, την απάντηση την έδωσε καλύτερα απ' όλους ο χρόνος που πέρασε και οι εξελίξεις. Ο Γουΐλιαν αποτελεί παρελθόν. Ο Ολυμπιακός, δηλαδή ο Βαγγέλης Μαρινάκης, δεν θέλησε να πάρει αυτό το ακριβό ρίσκο. Γούστο του και καπέλο του. Αυτός πληρώνει. Αυτός έφερε τον Βραζιλιάνο, αυτός ήταν και που αποφάσισε να τον διώξει πρόωρα. Έτσι θα μείνουμε με την απορία. Το «what if»; Τι θα γινόταν δηλαδή αν έμενε ως το τέλος της σεζόν. Έχει σημασία; Τώρα πια, καμία. Ο Ολυμπιακός τη γύρισε τη σελίδα.

Τώρα δεν έχει σημασία ο Γουΐλιαν αλλά ο ΜΕΤΑ τον Γουΐλιαν. Ποιος είναι εκείνος / οι που θα έρθει/ουν; Το σίγουρο είναι ότι ο παίκτης που θα έρθει τώρα θα έχει ένα τεράστιο βάρος στις πλάτες του για τις οποίες δεν θα ευθύνεται. Ένα μεγάλο «πρέπει». Να είναι και λίγο... μάγος θα πρέπει ο άνθρωπος. Δεν θα πρέπει απλά να αποδειχθεί παιχταράς αλλά να το επιβεβαιώσει στο χορτάρι και γρήγορα. 

Γιατί ειδάλλως θα εμφανίζονται όλο και πιο συχνά και πιο έντονα, μέσω αναφορών κοινής γνώμης, τα «φαντάσματα» Ποντένσε και Φορτούνη. Γιατί από το καλοκαίρι δεν λένε να... ξορκιστούν. Παραμένουν «εδώ». Άλλες φορές (όταν ο Ολυμπιακός κάνει νίκες) εμφανίζονται λιγότερο και άλλες (όταν έρχονται στραβά αποτελέσματα) περισσότερο.
Παραμένει ένα μεγάλο εμπόδιο, αληθινή τροχοπέδη, όλο αυτό. Αυτή η υπερ-ωραιοποίηση των πραγμάτων όσο ήταν εδώ οι προηγούμενοι. Γιατί δεν ήταν τέλεια τα πράγματα π.χ. πέρυσι τέτοια εποχή και με Ποντένσε και με Φορτούνη. Απείχαν πολύ απ' αυτή δηλαδή, μέχρι και τα μέσα Μάρτη (της περυσινής σεζόν) εκφράζονταν μαζικά το αίτημα προς τη διοίκηση του Ολυμπιακού να αποσύρει την πρώτη ομάδα από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις ως το φινάλε της σεζόν και να «κατεβάσει» στη θέση της τους μικρούς του Συλαϊδόπουλου που κατέκτησαν το Youth League.

Με Ποντένσε και Φορτούνη βασικούς έχασε ο Ολυμπιακός στη Λαμία μετά από ντροπιαστική εμφάνιση.
Έμεινε η τελευταία πολύ γλυκιά «γεύση» της περυσινής σεζόν αλλά η πορεία ως εκεί απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί ονειρεμένη. Υπήρχαν μεγάλα σκαμπανεβάσματα και ειδικά κάτω βόλτες και όχι άνω. Από τη στιγμή που ήρθε ο Μεντιλίμπαρ όλοι και όλα άρχισαν να δείχνουν καλύτερα. Ας το θυμόμαστε αυτό γιατί επιβεβαιώνει μια μεγάλη αλήθεια στο ποδόσφαιρο: ένας καλός προπονητής είναι το Α και το Ω και μπορεί να μετατρέψει ακόμα και ένα σύνολο απλά καλών παικτών σε σούπερ ομάδα.

Αλήθεια, μιας και ο λόγος για τους εξτρέμ, θυμάστε πόσο μεγάλο ντεφορμάρισμα είχε πέρυσι τέτοια εποχή ο αγαπημένος όλων Ποντένσε; Αν όχι, να σας το θυμίσω εγώ με κάθε λεπτομέρεια. Ο Πορτογάλος είχε μια πολύ καλή σούμα με 15 γκολ και 13 ασίστ ε 3.094 λεπτά πέρυσι, ωστόσο είχε και ένα γιγάντιο χρονικά ντεφορμάρισμα. 

Από τις 30 Οκτώβρη και τα δύο (2) γκολ που έβαλε στην Κρήτη στη νίκη επί του ΟΦΗ με 2-0 ο Ντάνιελ είχε ΜΗΔΕΝ γκολ και ΜΗΔΕΝ ασίστ ως και τις 10 Φεβρουαρίου και το εντός έδρας ματς με τον ΟΦΗ όπου έβαλε ένα (1) στην ευρεία και εύκολη νίκη με 4-0. Επί ΕΝΑΝ ολόκληρο γύρο πρωταθλήματος δηλαδή, τρεις ολόκληρους μήνες, δεν είχε σκοράρει ούτε είχε βγάλει ασίστ!!! Ναι, ο Ποντένσε!!! 

Και στο μεσοδιάστημα είχε λείψει μόνο από ένα (1) ματς, το 2-2 με τον Βόλο λόγω προβλήματος στον αστράγαλο, ήταν παρών και έπαιξε σε όλα τα υπόλοιπα. Ας τα θυμόμαστε κι αυτά λοιπόν για να προσαρμόζουμε στις ΣΩΣΤΕΣ διαστάσεις τις όποιες απαιτήσεις μας. Όταν απομακρυνόμαστε από τα γεγονότα συνηθίζουμε να εξιδανικεύουμε τα πράγματα ενώ δεν είναι έτσι, δηλαδή ιδανικά.
Μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι ο Ποντένσε δεν είναι εξαιρετικός παίκτης. Παιχταράς είναι και προφανώς θα ήθελα κι εγώ να έχει μείνει στον Ολυμπιακό όπως όλοι. Τα πάντα θα ήταν ευκολότερα. Απλά λέω ότι και στην παρουσία του εδώ (όπως και στου Φορτούνη) δεν ήταν τα πάντα ιδανικά, αγγελικά πλασμένα, για τους ερυθρόλευκους. 

Ως άνθρωποι είχαν κι αυτοί τις δυσκολίες τους και τα μεγάλα ντεφορμαρίσματά τους όπως όλοι. Κι ας είχαν οι συγκεκριμένοι, λόγω γνώσης της ομάδας και της ελληνικής πραγματικότητας, καθόλου ελαφρυντικά σε αντίθεση με έναν παίκτη (όποιο παίκτη) που ήρθε στην Ελλάδα (άρα και τον Ολυμπιακό) για πρώτη φορά μόλις το περασμένο καλοκαίρι.
Υπομονή λοιπόν, αρέσει δεν αρέσει είναι αναγκαία, και δίκαιες και υπό σωστές συνθήκες ευκαιρίες με / για όλους.

ΥΓ: Υγεία, υγεία και ξανά υγεία για το νέο έτος. Και ας μπαίνουμε καμιά φορά στη θέση του άλλου, σε οποιονδήποτε τομέα. Βοηθάει να βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά, με πιο ευρεία ματιά. Α, και ας κάνουμε και κανένα καλό που και που σε άλλους. Έτσι, χωρίς λόγο που λέει και η διαφήμιση.