Εξωγήινοι, ο αόρατος, τα λάθη Μεντιλίμπαρ και η 11άδα να αρχίζει από τον...

Και με Έλληνες και με ξένους. Και με α' και με β' κατηγορίας. Και με νότιους και βόρειους (της Ευρώπης). Τι απομένει, να δοκιμάσουμε... εξωγήινους στο να σφυρίζουν τα ματς της Super League μπας και βρούμε σωτηρία. Ναι, καλά, μην κάνετε όρεξη. Δεν πρόκειται. Καμία σωτηρία. Δυστυχώς δικαιώνονται όλοι όσοι προέβλεπαν πως όσο περισσότερο πλησιάζουμε προς το φινάλε του πρωταθλήματος τόσο θα αυξάνει η τοξικότητα. Εδώ και δύο αγωνιστικές... τερμάτισε. Και ξαφνικά άλλαξαν κάποιοι γνώμη και δεν έχουμε πια πρωταθληματάρα αλλά παράγκα reloaded.

Ξέρετε κάτι; Προσωπικά κουράστηκα. Σιχάθηκα για την ακρίβεια. Όσοι παρακολουθείτε τα γραφόμενά μου εδώ ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να αναφέρομαι στη διαιτησία και παραμένω στα καθαρά ποδοσφαιρικά. Νισάφι πια. Και σήμερα κάνω αυτό που σιχαίνομαι. Αντί να μιλάμε όλοι για ένα ποδοσφαιρικό φαινόμενο που μας έκανε τη χάρη ο ποδοσφαιρικός Θεός να το φέρει μπροστά στα μάτια μας ώστε να το απολαμβάνουμε, «προτιμάμε» να κυλιόμαστε κάθε αγωνιστική στις λάσπες. Ο Μπάμπης Κωστούλας είναι το φαινόμενο στο οποίο αναφέρομαι και έχοντας γνωρίσει αρκετά καλά τον πατέρα του, δεν με εκπλήσσει καθόλου ο χαρακτήρας που -φαίνεται να- έχει.

Διαβάστε επίσης...

Καταγγελία-βόμβα Ολυμπιακού για διαιτητή και VAR: "Πρώτη φορά στην Ελλάδα"!

Τι άλλο να κάνει ο Κωστούλας; Άδικο με Βέλντε-Γιάρεμτσουκ, βάλε Παπακανέλλο

Ξέρετε κάτι; Για μένα η πιο «μαγική» - υπέροχη στιγμή όλου του ματς και πλήρως ταυτισμένη με τη δική μου φιλοσοφία και θεώρηση των πραγμάτων ήταν εκείνη του 90+5'. Ελάχιστα δευτερόλεπτα νωρίτερα ο διαιτητής είχε αποφασίσει να ακυρώσει ως επιθετικό φάουλ του Γιάρεμτσουκ το γκολ του Ελ Καμπί που είχε μπει με τη συμπλήρωση 87 λεπτών αγώνα. Επί 8 λεπτά υπήρχε αναμονή, δεν παίζονταν ματς. Αρχικά αναμονή του διαιτητή για να δει τι θα πει ο VAR και ύστερα το δικό του on field review. Ο Ρόντινεϊ, μετά την τελική ετυμηγορία, έσπευσε να διαμαρτυρηθεί στο διαιτητή και ακολούθησαν οι Γιάρεμτσουκ, Ελ Καμπί και Κωστούλας. Οι τρεις πρώτοι, και ειδικά ο Βραζιλιάνος ως αρχηγός, επέμεναν να το συζητάνε. Ο Μπάμπης, αφού κατάλαβε προφανώς το αυτονόητο, ότι δεν θα άλλαζε την απόφαση που μόλις είχε πάρει βλέποντας την οθόνη, τράβηξε τον Ρόντινεϊ και του είπε: έλα πάμε παίζουμε.

Ακριβώς αυτό (πρέπει να) είναι το πνεύμα. Οι ατελείωτες διαμαρτυρίες, ειδικά σ' εκείνο το σημείο, δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Κρύωναν ακόμα περισσότερο οι παίκτες και φυσικά ο Ολυμπιακός που έψαχνε γκολ νίκης και έπαιζε με παίκτη παραπάνω. Το να μένουν γύρω από τον Νίμπεργκ και να διαμαρτύρονται οι ερυθρόλευκοι (που είχαν χρόνο να τα καταφέρουν άλλα 7-8 λεπτά αγώνα) δεν κέρδιζαν απολύτως τίποτα, αντιθέτως υπονόμευαν την προσπάθειά τους. Ο Κωστούλας, ο πιο νέος απ' όλους, το κατάλαβε και παρότρυνε τον πολύπειρο Ρόντινεϊ να σταματήσει τη διαμαρτυρία και να πάνε να παίξουν μπάλα και να συνεχίσουν να προσπαθούν για το 2-1. 

Και ο ίδιος που έδωσε το σύνθημα, ένα λεπτό μετά έδειξε και τον τρόπο. Τι σενάριο! Τι υπέροχη ποδοσφαιρική ιστορία. Στο πρόσωπο του Κωστούλα, παρεμπιπτόντως, συνοψίζεται η αρχική λάθος προσέγγιση του Μεντιλίμπαρ στο ματς για να τα λέμε όλα. Σόρι αλλά πλέον δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας που να αμφιβάλλει. 

Ούτε ένας που να έχει δεύτερη σκέψη. Ούτε ένας που να προσπαθεί να σκαρφιστεί κάτι διαφορετικό. Κατ' εμέ, πια, η 11άδα του Ολυμπιακού ΠΡΕΠΕΙ να αρχίζει από τον Κωστούλα. Τελεία και παύλα και αλλάζουμε παράγραφο.
Λάθος λοιπόν του Μεντιλίμπαρ ήταν που τον άφησε ξανά στον πάγκο όπως λάθος ήταν που έβαλε, μαζί, τους Έσε και Ντάνι Γκαρθία. Δύο 6αρια μαζί είναι για ματς στα οποία ο Ολυμπιακός θέλει να είναι όσο πιο σφιχτός αμυντικά γίνεται και να έχει τον έλεγχο, όχι για ματς που θέλει να κυριαρχήσει και ντε και καλά να κερδίσει. Είτε Έσε λοιπόν είτε Γκαρθία με Μουζακίτη έμοιαζε πιο λογικό. Όσες φορές έπαιξε ο Ισπανός με τον Μούζα ήταν σούπερ. Λειτούργησε καλά και το Έσε - Μουζακίτης. Το Έσε - Ντάνι Γκαρθία είναι, νομίζω, για ειδικές και πιο δύσκολες περιστάσεις, π.χ. ίσως το Πόρτο-Ολυμπιακός. Σωστά λοιπόν στο ημίχρονο ο Μεντιλίμπαρ διόρθωσε τα δικά του αρχικά λάθη. Το ένα ήταν να βγάλει το ένα από τα δύο 6άρια (έβγαλε τον Ισπανό που δεν έδειχνε και σε καλή βραδιά) βάζοντας κάποιον που είναι και πιο δημιουργικός.

Το άλλο ήταν να βγάλει τον... αόρατο εξτρέμ Βέλντε στον οποίο έχει δοθεί άπλετος χρόνος και χώρος για να δικαιώσει την επιλογή του αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο. Και όπως έγραφα και μετά το ματς με τον Παναιτωλικό, όπου κάποιοι τον είδαν και διακριθέντα (!), είχε διάθεση αλλά από ουσία σχεδόν τίποτα. Προφανώς καταλαβαίνω τον Ολυμπιακό που «πρέπει» να κάνει υπομονή με μια δαπανηρή (4 εκατ.δόθηκαν στη Λεχ Πόζναν) επένδυσή του αλλά το να γίνεται και το μαύρο, άσπρο πάει πολύ. 

Ακόμα και ο Γουΐλιαν που «έφαγε» όλη τη λέζα για πράγματα που σε μεγάλο βαθμό δεν ευθύνονταν (δηλαδή ότι ήρθε αργά στον Ολυμπιακό και άρα έχασε την προετοιμασία ενώ έμεινε και δύο μήνες εκτός λόγω τραυματισμό από σκληρό μαρκάρισμα) και ο Ολυμπιακός έσπευσε να τον διώξει πρώτο, αν είχε τον χρόνο του Νορβηγού (έχει υπεριδπλάσιο ο Βέλνε που αποκτήθηκε νωρίς και ήταν και στην προετοιμασία) περισσότερα και καλύτερα πράγματα θα είχε να επιδείξει, να είμαστε σίγουροι. Τεσπά, ας μην το ανοίξουμε αυτό το κεφάλαιο, έκλεισε.

Ο Κωστούλας λοιπόν, για τον οποίο κάποιοι (ας αυτοχαρακτηριστούν μόνοι τους) στην αρχή έλεγαν ότι «ναι, εντάξει είναι καλός αλλά δεν... έχει το γκολ», μπήκε στο ματς και μετά από μόλις 5 λεπτά ισοφάρισε με ένα 100% προσωπικό γκολ. Πίεση, κλέψιμο και σούπερ τελείωμα. 

Και στο φινάλε λύτρωσε τον Ολυμπιακό με μια κεφαλιά που την έστειλε εκεί (έγλειψε το δοκάρι) όπου θα ήταν αδύνατο να αντιδράσει ο Κουέστα. Ο Μουζακίτης ανέβασε επίσης επίπεδο τη δημιουργία του Ολυμπιακού και από τη μια στιγμή στην άλλη ο Ολυμπιακός έγινε στο β' ημίχρονο αυτό που έπρεπε να είναι από το α'. Δεν ήταν έκπληξη που στα πρώτα 45' ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν κατάφερε να σκοράρει αλλά δεν δημιούργησε και σημαντικές ευκαιρίες με μία εξαίρεση, το τετ-α-τετ του Ζέλσον στο 42' που έσωσε με το πόδι ο Κουέστα.

Το «εκπληκτικό» για τον Ολυμπιακό είναι ότι τέλειωσε το α' ημίχρονο με 7-1 τελικές υπέρ του, δηλαδή στη μία που έκανε ο Άρης του έβαλε γκολ. 

Ήταν μια φάση στην οποία, πέρα από το αν υπήρξε φάουλ του Μορόν στον Μπιανκόν, φάνηκε ξεκάθαρα ποιο είναι το μεγάλο μειονέκτημα του Γάλλου στόπερ ο οποίος κατά τα άλλα είναι ένα πολύ καλό πακέτο. 

Συχνά υπερ-εκτιμάει τις ικανότητές του. Πήρε τη μπάλα κάπου κοντά στο κόρνερ και την κουβάλησε, την κουβάλησε, την κουβάλησε ως το κέντρο όπου και εν τέλει την έχασε από τον Μορόν. Ένα λεπτό νωρίτερα είχε... πουλήσει ξανά μπάλα με λάθος παράλληλη πάσα που έκανε όντας πάνω από το κέντρο προς την πλευρά του Άρη! 

Όμως αυτός είναι ο Μπιανκόν. Εκεί που θα... πουλήσει μια μπάλα, εκεί θα βγάλει και αυτές τις απίθανες μακρινές μπαλιές του δημιουργώντας επιθέσεις ή βγάζοντας και ασίστ όπως έγινε στο 2-1 του Κωστούλα αλλά και στο ακυρωθέν γκολ του Ελ Καμπί! Αυτό το ματς περιγράφει απόλυτα το πακέτο του παίκτη Μπιανκόν.
Με το δίδυμο Έσε-Γκαρθία να μη λειτουργεί καλά λοιπόν, τον Τσικίνιο μακριά από τον καλό εαυτό του και τον Βέλντε σα να μην υπάρχει ο Ολυμπιακός στο α' ημίχρονο τα περίμενε όλα από τον Ζέλσον. Και φυσικά ο Ελ Καμπί δεν τροφοδοτούνταν όσο και όπως έπρεπε. Αυτά άλλαξαν εντυπωσιακά με τις δύο αλλαγές στο ημίχρονο. 

Από τη στιγμή μάλιστα που ο Κωστούλας ισοφάρισε μ' αυτό το προσωπικό γκολ αρκετά νωρίς στο β' 45λεπτο φαίνονταν ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνει η ανατροπή. Ο ίδιος ο Μπάμπης, μην ξεχνάμε, «φρόντισε» να δώσει ένα ακόμα πλεονέκτημα στην ομάδα του κερδίζοντας την αποβολή του Μοντόγια στο 72'. Επιτυχημένες ήταν και οι άλλες αλλαγές του Μεντιλίμπαρ, και ο Κοστίνια αντί του Έσε έφερε «πράγματα» για τον Ολυμπιακό στο ματς, ακόμα και ο Γιάρεμτσουκ «γέμισε» την περιοχή παρότι έβαλε χέρια και «χρεώθηκε» επιθετικό φάουλ σε μια φάση που η μπάλα δεν πήγε σ'αυτόν και ο αμυνόμενος δύσκολα θα μπορούσε να την φτάσει, ένα απλό... σκριν έφτανε.

ΥΓ: Μέχρι και το 20ο λεπτό ο Τζολάκης είχε αναγκαστεί να βγει γρήγορα αρκετά εκτός περιοχής για να απομακρύνει βαθιές μπάλες στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού. Κάτι σαν... μπακότερμα έπαιξε αρκετά στο ματς και φανερώνει και πως έπαιζε ο ένας και πως έπαιζε ο άλλος.

ΥΓ2: Στο τετ-α-τετ του Ζέλσον στο 42' υπάρχει φοβερή άμεση κάθετη του Τσικίνιο ΑΛΛΑ ας υπογραμμιστεί ότι η μπάλα κατέληξε στον Πορτογάλο μεσοεπιθετικό από deflection του Έσε που έβαλε κόντρα σε παίκτη του Άρη κλέβοντας ουσιαστικά τη μπάλα (κοντά στο πλάγιο άουτ και τη γραμμή του κέντρου) κι ενώ οι κίτρινοι προσπαθούσαν να οργανώσουν επίθεση.

ΥΓ3: Ούτε σ' αυτό το ματς κατάφερε να κερδίσει κάτι αξιόλογο από τις στημένες μπάλες του ο Ολυμπιακός. Το 1ο κόρνερ το εκτέλεσε ο Βέλντε (πλασαριστά σε Ζέλσον) τα άλλα δύο επόμενα στο α' ημίχρονο ο Τσικίνιο πάλι δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα.

ΥΓ4: Ο Μουζακίτης οφείλει να δουλέψει για να βελτιώσει τα τελειώματά του και δη τα σουτ του. Πάντως αυτό που έκανε στο 75' με αριστερό βολέ στο όριο της μεγάλης περιοχής ήταν από τα καλύτερά του που έχουμε δει. Η μπάλα πέρασε ελάχιστα δίπλα από την αριστερή συμβολή των δοκαριών.

ΥΓ5: Ήθελαν να ευνοήσουν τον Ολυμπιακό και να αδικήσουν τον Άρη; Μπορούσαν εύκολα να δώσουν πέναλτι σε τράβηγμα φανέλας του Ορτέγκα εντός περιοχής. Μπορούσαν εύκολα να δώσουν φάουλ εις βάρος του Μορόν στην αρχή της φάσης του 0-1 όπου απέσπασε τη μπάλα από τον Μπιανκόν. Μπορούσαν ακόμα ακόμα να μετρήσουν το γκολ του Ελ Καμπί για επιθετικό φάουλ του Γιάρεμτσουκ αφού κάτι παρόμοιο είχε μετρήσει (προφανώς από άλλο, Έλληνα τον Τσαγγαλίδη, διαιτητή) υπέρ της ΑΕΚ κόντρα στον Λεβαδειακό. Και λέω παρόμοιο και όχι ίδιο αφού τότε την παράβαση έκανε ο σκόρερ, που έχει μεγαλύτερη βαρύτητα αυτό, ενώ χθες το σπρώξιμο έκανε άλλος παίκτης (Γιάρεμτσουκ) απ' αυτόν (Ελ Καμπί) που έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα.

ΥΓ6: Ήθελαν να ευνοήσουν τον Άρη και να αδικήσουν τον Ολυμπιακό; Μπορούσαν εύκολα να δώσουν νωρίς πέναλτι εις βάρος του Ρόντινεϊ για χτύπημα στο πόδι του Νταρίντα. Μπορούσαν ενδεχομένως και να μη δώσουν 2η κίτρινη στον Μοντόγια.

ΥΓ7: Αίσθησή μου είναι ότι είδαμε απλά έναν διαιτητή που είχε διάθεση να αφήνει το παιχνίδι να παίζει και απέφευγε να σφυρίζει σε κάθε σωματική επαφή, ακόμα και κάποιες πιο δυνατές. Ενδεικτικό είναι το πόσο πολύ σκέφτηκε για να ακυρώσει το γκολ του Ελ Καμπί κοιτώντας ξανά και ξανά στην οθόνη από κάθε γωνία. Μπάλα είναι και μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για βορειοευρωπαίο διαιτητή άρα έχει και την ανάλογη φιλοσοφία / προσέγγιση στο ματς.