Τον… έπνιξε ο Ολυμπιακός, μισό-πνεύμονος ο ΠΑΟ - 30 εκατ. plus ο Μουζακίτης

Σε ένα ντέρμπι αιωνίων, για την ακρίβεια στο ελληνικό κλάσικο, δεν είναι σύνηθες (μάλλον σπανίζει αν ανατρέξουμε στο παρελθόν τους), σε σκόρερ & “ήρωα της βραδιάς” να αναδεικνύεται ένα Ελληνόπουλο... under 19, χαφ με χαβιαρωμένο ταλέντο αλλά και ηγετικά χαρακτηριστικά. Πόσο μάλλον όταν στην χθεσινή ρεβάνς, ανάμεσα σε δυο καλές ομάδες, με δυο καλούς προπονητές, σε ένα παιχνίδι με ρυθμό κατά διαστήματα που σου κρατούσε το ενδιαφέρον και φύλαγε το καλύτερο (και όλο το σασπένς) για το φινάλε του, έλειπαν κι από τις δυο ομάδες οι ποδοσφαιριστές ηγέτες ή εκείνοι που θα έκαναν το απρόβλεπτο!

Το έκαναν τρεις ποδοσφαιριστές: ο “κωλοπετσομένος” Μπιανκόνε που στο 89΄δεν παρατάει μια χαμένη φάση ποντάροντας και στο ξεθεωμένο Βαγιαννίδη, κερδίζοντας έτσι έξυπνα το πέναλτι ( ο διεθνής μπακ το παραδέχτηκε), το οποίο όμως, απώλεσε ο Ελ Κααμπί (φυσούσε, ξεφυσούσε πριν από την εκτέλεση). Ο Τζούρισιτς αμέσως μετά, με ένα μαγικό αδειάζει την μισή άμυνα του Ολυμπιακού αλλά αντί να κάνει το εύκολο/να βγάλει την ασίστ στον Σβιντέρφσκι επιλέγει το πολύ δύσκολο, να προσπαθήσει να σκοράρει ο ίδιος στέλνοντας την μπάλα με φάλτσα στην αντίθετη γωνία. Στην περίπτωση του Σέρβου θα ταίριαζε γάντι η ατάκα του Στάθη Ψάλτη: “Κούλα με ακούς, πολύ ... κωλόπαιδο ο Φίλιπ”! Το τρίτο απρόβλεπτο είχε φαρδιά, πλατιά την σφραγίδα Μουζακίτη!!

Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, πιο κυριαρχικός – συντριπτικά στο ξεκίνημα και στο τέλος της αναμέτρησης – αν και η ουσιαστική διαφορά του από τον Παναθηναϊκό (μίνιμουμ ένα επίπεδο πάνω) δεν έχει να κάνει με την τακτική, την στρατηγική, την ατομική ποιότητα, όσο σχεδόν αποκλειστικά με την ένταση, την ενέργεια και κυρίως την σχεδόν ανεξάντλητη ορμή που είχε ο ένας και δεν είχε ο άλλος. Οι “ερυθρόλευκοι” υπήρχαν στιγμές που έπνιγαν ψηλά τους αντιπάλους τους και δεν σταμάτησαν να τρέχουν μέχρι το τέλος (βοήθησαν και οι στοχευμένες αλλαγές του τεχνικού τους), σε αντίθεση με τους “πράσινους” που από ένα σημείο και μετά στο β΄ ημίχρονο άρχισαν να σβήνουν (παρά την ενέργεια που τους έδωσε μπαίνοντας ο Σιώπης).

Στην πραγματικότητα ο Παναθηναϊκός έχασε κι αποκλείστηκε από τον Χρήστο Μουζακίτη, με τον θαυματουργό “Μικρούλη” του Μεντιλίμπαρ να “ξορκίζει” μεταξύ άλλων και μια “κατάρα” του Ολυμπιακού στα ζευγαρώματά του με τον Παναθηναϊκό, η οποία είχε επηρεάσει ακόμη και το σεσημασμένο “killer” Αγιούμπ Ελ Κααμπί (έχασε πέναλτι, του ακυρώθηκε ως οφσάιντ γκολ και έτσι παραμένει άσφαιρος με το τριφύλλι)! Φανταστείτε πόσο θα σμπαράλιαζε το ηθικό των πρωτοπόρων της SL1 και Κυπελλούχων Ευρώπης, αν δεν τα κατάφερναν ούτε χθες με τον Παναθηναϊκό και το χειρότερο : έχαναν με γκολ στο τελευταίο λεπτό κι αφού είχε προηγηθεί η απώλεια του πέναλτι δυο λεπτά νωρίτερα, σε ντέρμπι που ο αιώνιος αντίπαλός του, μόνο από έναν παίκτη του (Τζούρισιτς) δημιούργησε την μεγαλύτερη ευκαιρία του στο 93΄.

Από την άλλη πλευρα βεβαίως και ο Παναθηναϊκός μάλλον θα προτιμούσε να έχανε με το πέναλτι του Ελ Κααμπί, για να φωνάζει περισσότερο για την διαιτησία, σε ντέρμπι που του έλειψε ξανά το κουράγιο να επιτεθεί, που αμύνθηκε ξανά σωστά και περίμενε μια στιγμή για να σκοράρει αλλά δεν κατέγραψε τελική προσπάθεια στην εστία του Πασχαλάκη!! Μέχρι και ο Βιτόρια που είδε χθες να τερματίζεται το προσωπικό αήττητο σερί του στα ελληνικά ντέρμπι (2-2-1) αλλά και το αήττητο σερί των 17 αγώνων, μπήκε στο ... τρυπάκι (για πρώτη φορά) να παραπονεθεί για την διαιτησία ζητώντας πέναλτι του Ρέτσου κι αποβολή του Ορτέγκα!!! Επικοινωνιακές δικαιολογίες...Ένας ουδέτερος, που είδε και το ματς, εύκολα αντιλαμβάνεται την τεράστια πίεση ανασύνταξης / συσπείρωσης στον ΠΑΟ ενόψει “Βικελίδης” αφού απαγορεύεται η οποιαδήποτε βαθμολογική απώλεια (ο Ολυμπιακός εύκολα ή δύσκολα – πιθανότατα το δεύτερο - πιστεύω θα κερδίσει τον Αστερα στο Φάληρο). Στην μεγάλη εικόνα πάντως ο Παναθηναϊκός θέλει ακόμη δουλειά από τον Βιτόρια για να ανεβάσει το επίπεδο του αλλά και να μην... κρεμάει σε τέτοιο βαθμό προς το τέλος, στα ματς ισων μετρων και υψηλής έντασης , δείχνοντας εκεί μισό-πνεύμονος.

ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟ ΜΟΥΖΑΚΙΤΗ ΒΓΑΖΟΥΝ ΓΟΥΣΤΑ ΟΛΟΙ

Ο Χρήστος Μουζακίτης μέσα σε 4 ημέρες σκόραρε τα 2 πρώτα του γκολ σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Το ένα ομορφότερο αλλά και πολυτιμότερο από το άλλο. Λες και ήταν της μοίρας του το γραμμένο. Στη Λιβαδειά είχε 2 δοκάρια ο Τσικίνιο για να έρθει και να σκοράρει με σούτ στο 85΄ ο “Μούζα”. Χθες στο “Καραϊσκάκης”, στο 92΄ ο Ελ Κααμπί εκτελεί πέναλτι στο κάθετο δοκάρι, λες και συνέβη γιατί ήταν ΠΑΛΙ για να σκοράρει στο 94΄ο Χρήστος Μουζακίτης!!!

Πρωταγωνιστής, λοιπόν, σε δυο κολλητές, υψηλών απαιτήσεων, αναμετρήσεις, ο χαρισματικός 18χρονος μέσος με το baby face, τον οποίο βλέπουν και ... γουστάρουν/χαίρονται σχεδόν όλοι, Ολυμπιακοί και μη. Γιατί έχει καλή αύρα και αποπνέει χαρά όταν παίζει μπάλα, γιατί είναι Ελληνόπουλο, γιατί είναι ταλεντάρα, γιατί είναι νέος και προέρχεται από την Ακαδημία, γιατί ξεχωρίζει μέσα στο γήπεδο παίζοντας καλά και έχοντας άγνοια κινδύνου αναλαμβάνει πρωτοβουλίες/ευθύνες εκεί που τα πόδια γίνονται βαριά επειδή η μπάλλα “καίει”!

“Ο Μικρούλης” (όπως τον αποκαλεί ο Μεντιλίμπαρ) επιβραβεύτηκε με 2 σπουδαία γκολ: με το πρώτο κράτησε τον Ολυμπιακό στο +4 στην κορυφή του πρωταθλήματος και με το δεύτερο σταμάτησε ένα ντροπιαστικό (για Ολυμπιακό) σερί αφού αγνοούσε την νίκη επί 9 συνεχόμενα ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλό του. Και όχι μόνο αυτό αλλά χάρη στον Μουζακίτη ο Μεντιλίμπαρ για πρώτη φορά, στο 6ο του αιώνιο ντέρμπι, έφυγε νικητής από το γήπεδο, επί του Παναθηναϊκού!

Το σημαντικότερο: ο “Μούζα” μέσα στην τρέχουσα σεζόν της καθιέρωσης/απογείωσής του από τον Μεντιλίμπαρ, καταφέρνει και βελτιώνεται / εξελίσσεται. Τι του ζητούσε ο Βάσκος προπονητής ; Να ανεβαίνει/πλησιάζει πιο πολύ στην αντίπαλη περιοχή εκμεταλλευόμενος την εξυπνάδα/ικανότητά του να παίρνει τις κατάλληλες θέσεις και μετά να σουτάρει εκμεταλλευόμενος τα καλα του πόδια!!! Προειδοποίησε για το τι έρχεται στο ματς - πρωταθλήματος με τον ΠΑΟ στο πρωτάθλημα (το έβγαλε ο Ντραγκόφσκι) και μετά έβαλε δυο παρόμοια γκολ, σε Λεβαδειακό και χθες.

Δεν είναι τυχαίο πως όταν ρωτήθηκε χθες βράδυ ο Βάσκος για τον γκολ του Μουζακίτη αντί να πεί το αυτονόητο και κλισέ (όπως συνέβη με τον Αλμέιδα στη Τούμπα, στη “γκολάρα” του Λαμέλα) έδωσε την...σοφία του : “ήταν μια σπουδαία εκτέλεση από μία καλή θέση αλλά την πολύ καλή θέση βρίσκει ο έξυπνος παίκτης. Και έτσι μπήκε το γκολ”!!! Γιατί ο Χρήστος Μουζακίτης είναι αυτό που περιέγραψε λακωνικά αλλά εμφατικά ο Μεντιλίμπαρ. Δηλαδή ένα πραγματικό κομπιούτερ, τέρας ψυχραιμίας/ηρεμίας/υπολογισμού που του επιτρέπουν να δείχνει πολύ πιο ώριμος απότην ηλικία του. Κάνει τρομερό διάβασμα των φάσεων και του παιχνιδιού, έχει τρομερή ηρεμία/ψυχραιμία στο παιχνίδι του (κρύο αίμα), σπάνια θα κάνει λάθος στις πάσες του ή στο κράτημα της μπάλας.

Κατά συνέπεια ο Μουζακίτης δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν εκκολαπτόμενος ποδοσφαιριστής λόγω ηλικίας αλλά ως...ποδοσφαιριστής (σκέτο) και μάλιστα κομβικός στην μεσαία γραμμή και σε έναν Ολυμπιακό που κάνει... πρωταθλητισμό σε Ελλάδα & Ευρώπη! Και μάλιστα χαφ πρώτης γραμμής, επιπέδου Εσε/Τσικινιο/Ορτα, σε κάποια ματς πολυτιμότερος από όλους αυτούς!

Το μυαλό του, το ταλέντο του, η επιδεξιότητά του, η δουλειά του, θα τον οδηγήσουν πολύ ψηλά. Σε ομάδες πρωταθλημάτων τύπου Πρέμιερ Λιγκ, Σεριε Α ή Λα Λίγκα (οι αναφορές των τριών συγκεκριμένων πρωταθλημάτων προφανώς και δεν γίνεται τυχαία). Και με transfer fee που θα απαιτηθούν ή και θα πληρωθούν 30.000.000 ευρώ και plus! Ο,τι εξτρά λοιπόν, του έρχεται αυτού του παιδιού τώρα είναι το... άστρο του!!

Τα καλύτερα ,λοιπόν, έπονται για τον “Μούζα”, τον Ολυμπιακό αλλά και την Εθνική Ελλάδας! Μπορεί στην γαλανόλευκη να περισσεύει το ταλέντο στην επίθεση και να είμαστε καλυμμένοι στην άμυνα αλλά στα χαφ υπάρχει δεδομένα έλλειμα. Ο Μουζακίτης , λοιπόν, είναι το “δώρο” για τον εκλέκτορα Ιβάν Γιοβάνοβιτς και το ελληνικό ποδόσφαιρο και για αυτό τα περισσότερα μπράβο οφείλονται στον Μεντιλίμπαρ που τον πίστεψε, τον καθιέρωσε, τον εξελίσσει και τον απογειώνει.

ΥΓ. Ο Ουναί όσο άντεξε/είχε δυνάμεις έδειξε την υψηλή ποιοτητά του (σούπερ με την μπάλα, βρίσκει λύσεις στο συνδιαστικό). Δίνει την εντύπωση όμως, πως με κάτι είναι “σπασμένος” ή ανόρεκτος, λές και κάνει χάρη που παίζει εδώ...

ΥΓ.1 Ο Ινγκασον έκανε 3 καθοριστικά κοψίματα αλλά έχει χάσει σε ταχύτητα σε σχέση με τον Ινγκασον του ΠΑΟΚ, ούτε είναι σούπερ στο μπιλντ απ από πίσω (εξ ου και η πίεση πάνω του). Πιο σταθερός ο Πάλμερ Μπράουν, καλός με την μπάλα, δικαιώνει τον Γιάννη Παπαδημητριου που επέμενε να πάρει ευκαιρίες και να μην αποκτηθεί στόπερ τον Γενάρη. Σε νέα μεταγραφή εξελίσσεται ο Αμερικανός...

ΥΓ.2 Ο Ιωαννίδης παρά το τάισμα που του έκαναν προσέφερε όλα και όλα ένα... κερδισμένο κόρνερ στο 3΄. Δεν μπόρεσε να κρατήσει μπάλα, να κάνει μια προσωπική ενέργεια. Τον “έσβησε” ο Κάρμο. Όπως και ο Μπακασέτας που πέρασε αλλαγή κατάφερε να...περάσει απαρατήρητος

ΥΓ.3 Όλα τα ωραία πράγματα δημιουργικά του Παναθηναϊκού ξεκινούσαν από το εξωπραγματικό παιχνίδι που έπιασε ο Βαγιαννίδης. Όσο είχε δυνάμεις και έπαιρνε βοήθειες και από τον Τετέ ( και ο Βραζιλιάνος απο κάποια στιγμή και μετά έσβησε), είτε με ατομικές ενέργειες, είτε με συνεργασίες ,προκαλούσε ρήγματα στον Ολυμπιακό.

ΥΓ.4 Ο Ορτα δεν ήταν κακός ενώ από την πρώτη του εμφάνιση έδειξε πόσο θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό στην συνέχεια. Συνδέει τις γραμμές, συμμετέχει στο επιθετικό πρές, καλύπτει χώρους, έχει καλές εκτελέσεις, πατάει περιοχή. Δεκαρίζει αλλά σε σύγκριση με τον Φορτούνη δεν έχει την ασίστ και το σουτ του.

ΥΓ.5 Ο Ροντινέι είχε ηγετικότητα και είχε εκτελέσεις ... φαρμάκι! Όχι μόνο με τα πόδια αλλά και με τα... χέρια του! Από δικό του πλάγιο άουτ κοντά στην περιοχή σαν κόρνερ μπήκε το μοναδικό γκολ!

ΥΓ.6 Έσε, Ρέτσος και Μπιανκόνε ήταν καλοί ενώ ο Ζέλσον Μαρτίνς πολύ... λάδι κι από τηγανίτα τίποτα. Και με πολλά λάθη/εμφανώς εκνευρισμένος στις τελικές του, με αποκορύφωμα την εύκολη αλλά ... ψόφια πάσα στον Ελ Κααμπί, σε μια κόντρα για γκολ στο πρώτο ημίχρονο κι ενώ έχει προηγηθεί μια τέλεια κίνησή του. Η διαφορά του καλού από τον μεγάλο εξτρεμ, είναι ο Ζέλσον με τον Ποντένσε...