Από τη μέρα που ανέλαβε ο Ρούι Βιτόρια τον Παναθηναϊκό οι πράσινοι έκαναν ένα μεγάλο αήττητο και προφανώς θετικό σερί. Και σε συνδυασμό με άλλα αποτελέσματα μείωσαν τη διαφορά από την κορυφή και (επαν)υπολογίστηκαν ως σοβαροί διεκδικητές του τίτλου. Την ίδια στιγμή λέγονταν και γράφονταν ευρέως η ατάκα περί της «πρωταθληματικής ρέντας» του νέου κόουτς του τριφυλλιού. Ίσχυε; Προφανώς και ίσχυε ότι υπήρχε και σημαντικό μερίδιο ρέντας. Την είδαμε στα εξής ματς: στο 1-0 με τη Λαμία γκολ ο Μπακασέτας στο 73', στο 2-1 επί του Παναιτωλικού στο Αγρίνιο γκολ ο Αράο στο 90+2', στο 1-0 επί του Αστέρα στην Τρίπολη γκολ στο 90+4' ο Γερεμέγιεφ, στο 1-0 επί της Καλλιθέας γκολ ο Γιερεμέγιεφ στο 82', στο 2-1 επί του ΠΑΟΚ γκολ ο Ουναΐ στο 90', στο 3-2 επί του ΟΦΗ γκολ ο Βαγιαννίδης στο 82'. Δεν ήταν και λίγα...
Διαβάστε επίσης...
Όμως κάποια στιγμή η ρέντα τελειώνει. Μοιάζει αδύνατο, στο δικό μου μυαλό, να πάρει ένας κόουτς - μια ομάδα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα με ρέντα. Με νίκες στο όριο και γκολ υπέρ (ή να αποφεύγει κατά) στο φινάλε. Χρειάζονται κι άλλα «πράγματα» για να αναδειχθείς πρωταθλητής. Στο πρόσφατο ματς πρωταθλήματος του ΠΑΟ στο Γ.Καραϊσκάκης φάνηκαν μερικές απ' αυτές τις ελλείψεις. Έπαιζε με παίκτη παραπάνω για περίπου 50 λεπτά και έμοιαζε αν όχι να είναι 11 εναντίον 11, πιθανώς να ήταν εκείνος με αριθμητικό μειονέκτημα. Και στο φινάλε είπε «πάλι καλά» που δεν έχασε.
Μα, καλά, θα αναρωτηθεί κανείς. Για Ολυμπιακό δεν υποτίθεται ότι πρέπει να γράψεις εσύ; Ναι, για Ολυμπιακό γράφω. Απλά έκανα αυτόν τον μεγάλο πρόλογο για να μπω στο θέμα. Και το μεγάλο θέμα, μεγαλύτερο από το χθεσινό 1-1 με τον Αστέρα στο Γ.Καραϊσκάκης, είναι το εξής: ποιοι πραγματικά διεκδικούν τον τίτλο και ποιος αληθινά είναι ο αντίπαλος του Ολυμπιακού σ' αυτή την κούρσα; Τώρα νομίζω με «πιάνετε».
Σ' ένα ματς όπως το χθεσινό με τον Άρη στο Κλ.Βικελίδης, πριν από την έναρξη του οποίου γνωρίζει το τριφύλλι για τη γκέλα - δώρο του Ολυμπιακού, φάνηκε ότι ο Παναθηναϊκός του Βιτόρια δύσκολα μπορεί να υπολογίζεται ως διεκδικητής του τίτλου. Όχι, η διαφορά δεν είναι μεγάλη, ή μάλλον απαγορευτική, με δεδομένο ότι απομένουν 4 αγωνιστικές για την κανονική διάρκεια και ύστερα τα πλέι οφ. Μοιάζει τέτοια επειδή ο ΠΑΟ δείχνει να μη μπορεί να ακολουθήσει. Να βγάλει τον αληθινά πρωταθληματικό χαρακτήρα. Προσπαθεί, πλησιάζει, φτάνει κοντά και μετά δίνει μία και...
Ο Ολυμπιακός λοιπόν, που παραμένει για μένα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου έστω και με ελαφρώς μειωμένα ποσοστά μετά το χθεσινό 1-1 με τον Αστέρα και τη μείωση της διαφοράς από τον 2ο, πρέπει να αισθάνεται απειλή μόνο από την ΑΕΚ.
Ή μάλλον, για να μην είμαστε απόλυτοι αφού έχουμε δει ουκ ολίγα φέτος, κυρίως από την ΑΕΚ. Εκείνη είναι η έτερη βασική διεκδικήτρια του τίτλου. Εκείνη ήταν από την αρχή για μια σειρά από λόγους. Ένας πολύ σημαντικός έχει να με το ότι η ΑΕΚ δεν σπαταλούσε δυνάμεις σωματικές και πνευματικές μεσοβδόμαδα με ευρωπαϊκά ματς. Τυχαίο ή όχι (προφανώς όχι...) και πρόπερσι που έκανε το νταμπλ δεν είχε Ευρώπη.
Ωστόσο, σε σχέση μ' εκείνη τη σεζόν υπάρχουν και διαφορές. Σημαντικές διαφορές που της αφαιρούν το δικαίωμα να δηλώνει φαβορί παρότι πλησίασε στο -2β. Με δεδομένο ότι κυνηγάει, είναι μειονέκτημα ότι τα πλέι οφ είναι πιο «κοντά», έχουν λιγότερα ματς, από φέτος. Ακόμα πιο σημαντική διαφορά είναι ότι φέτος ο Ολυμπιακός έχει προπονητή τον Μεντιλίμπαρ ενώ πρόπερσι τον Μίτσελ (που παραιτήθηκε μετά από ένα εντός έδρας 2-2 με τον Άρη στα πλέι οφ που έμοιαζε με... ταφόπλακα για τον τίτλο) και τέλειωσε με υπηρεσιακό τον Ανιγκό. Δε χρειάζεται φαντάζομαι να αναλύσουμε τη διαφορά προπονητικής κλάσης μεταξύ Μίτσελ και Μεντιλίμπαρ.
Και φτάνουμε στα άλλα σημαντικά κατ' εμέ δεδομένα. Το πρώτο καταγράφηκε στο Πόρτο της Πορτογαλίας. Το δεύτερο στο γήπεδο της Τούμπας. Στην Πορτογαλία ο Ολυμπιακός κέρδισε την Πόρτο και χάρη σ' αυτή τη νίκη κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη 8άδα της φάσης των ομίλων του Europa League με συνέπεια να αποφύγει έναν γύρο στη διοργάνωση και δύο πνευματικά και σωματικά κοπιαστικά ματς.
Στη Θεσσαλονίκη και την Τούμπα η ΑΕΚ προκρίθηκε στο κύπελλο επί του ΠΑΟΚ και έτσι έχει μπροστά της δύο απαιτητικούς ημιτελικούς. Ναι, με τον Ολυμπιακό θα είναι αυτοί οι ημιτελικοί που σημαίνει ότι όσο επηρεάσουν / επιβαρύνουν τους κιτρινόμαυρους άλλο τόσο θα το κάνουν και με τους ερυθρόλευκους. Σωστά αλλά φανταστείτε να είχε αποκλειστεί η ΑΕΚ και να είχε από τις 9 Ιανουαρίου (τότε έγινε η ρεβάνς της Τούμπας) και μέχρι το φινάλε της σεζόν ΜΟΝΟ ματς πρωταθλήματος. Πόσο πιο φρέσκια θα εμφανίζονταν κάθε Σ/Κ και τι πλεονέκτημα θα είχε κόντρα (και) στον Ολυμπιακό.
Ό,τι συνέβη στο Πόρτο λοιπόν και στην Τούμπα κρατάει τα πράγματα λίγο πιο ισορροπημένα. Προφανώς όχι απόλυτα ισορροπημένα. Και πάλι η ΑΕΚ έχει λιγότερα πράγματα να κάνει και σαφώς πιο ξεκούραστη και φρέσκια είναι. Ως τώρα στη σεζόν ο Ολυμπιακός έχει δώσει 34 επίσημα ματς σε όλες τις διοργανώσεις και η ΑΕΚ 30.
Τώρα λοιπόν, ελέω απευθείας πρόκρισης στους 16 του Europa League, ο Ολυμπιακός δεν θα έχει μεσοβδόμαδα ματς ως το τέλος του μήνα. Στις 26 Φλεβάρη θα αναμετρηθεί με την Ένωση στον μεταξύ τους α' ημιτελικό Κυπέλλου. Μέχρι τότε θα έχει την ευκαιρία να... αυτοϊαθεί σωματικά και πνευματικά και να επιστρέψει πιο συμπαγής για το καθοριστικό finish της σεζόν.
ΥΓ: Όσον αφορά στο ματς με τον Αστέρα, δε νομίζω ότι είδαμε κάτι που δεν ξέρουμε. Ο Ολυμπιακός, αν και ευτύχησε να ισοφαρίσει άμεσα την ομάδα της Τρίπολης που προηγήθηκε στο 4', δεν βρήκε το 2ο νικητήριο γκολ παρότι το έψαξε λυσσασμένα ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Έγιναν λάθη από τους παίκτες; Προφανώς. Έγιναν λάθη από τον προπονητή; Φαίνεται πως έτσι συνέβη αν και εμείς έχουμε την πολυτέλεια όλα αυτά να τα κρίνουμε με το «θήραμα», δηλαδή το ματς, «σκοτωμένο» / τελειωμένο μπροστά μας. Έτσι οι διαπιστώσεις, τα συμπεράσματα και η κριτική γίνονται στα σίγουρα.
ΥΓ2: Ο Ολυμπιακός άξιζε (στο ποδόσφαιρο λέξεις όπως άξιζε ή δίκαιο αποδεικνύονται συχνά σχετικές και δεν επιβεβαιώνονται από τα αποτελέσματα) να βάλει και 2ο και πιθανώς 3ο γκολ. Δεν το έκανε και γκέλαρε. Θα μπορούσε να γκελάρει με τον Άρη όταν σκόραρε το 2ο γκολ στις καθυστερήσεις. Θα μπορούσε να γκελάρει στο Περιστέρι αν δεν απέκρουε το πέναλτι ο Τζολάκης επίσης στις καθυστερήσεις. Ή ακόμα και στη Λιβαδειά που το γκολ του Μουζακίτη (με το σουτ να κοντράρει που βοήθησε πολύ στο να καταλήξει στα δίχτυα) ήρθε λίγο πριν από το 90ο λεπτό.
ΥΓ3: Αν κερδίσει στις Σέρρες (16/2) την ερχόμενη αγωνιστική και ύστερα τον ΠΑΟΚ στο Γ.Καραϊσκάκης (23/2) ο Ολυμπιακός θα πάει πιο φρέσκος και γεμάτος (με μεταγραφές αλλά και επιστροφές από τιμωρίες και τραυματισμούς) σ' ένα ματς με χαρακτήρα... τελικού πρωταθλήματος στην ΟΠΑΠ Αρένα κόντρα στην ΑΕΚ (2/3). Αν κερδίσει αυτά τα τρία στη σειρά αγκαλιάζει τον τίτλο. Αν υπάρξει μία ή παραπάνω απώλειες το πράγμα περιπλέκεται πολύ και θα κριθεί στο νήμα στο φινάλε.
ΥΓ4: Σημαντική λεπτομέρεια. Το ματς πρωταθλήματος του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ στην ΟΠΑΠ Αρένα στις 2 Μαρτίου θα διεξαχθεί μερικά 24ωρα μετά τον μεταξύ τους α' ημιτελικό Κυπέλλου στο Γ.Καραϊσκάκης (26/2).
ΥΓ5: Ο Κοστίνια «έφαγε» όλη τη... λέζα για το γκολ του Αστέρα αφού έμεινε ψηλά να πιέσει ωστόσο έγινε μια σειρά από λάθη στη φάση. Ούτε ο Έσε κάλυψε όπως έπρεπε. Και ο Μπιανκόν ήταν... αλλού. Και ο Πιρόλα έφαγε εύκολα προσποίηση / ντρίμπλα. Και ο Ορτέγκα «κράτησε» στη φάση, αφού δεν τραβήχτηκε να βγουν οφ σάιντ, τους παίκτες του Αστέρα.
ΥΓ6: Λείπει ο καλός Ζέλσον που είδαμε με Μάλμε, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ κτλ.
ΥΓ7: Οι περισσότεροι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν από μέτριο και κάτω (για τα στάνταρ τους) κόντρα στον Αστέρα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η έλλειψη καθαρή σκέψης. Και τα γεμίσματα που επέστρεψαν σε σημαντικό βαθμό αυτό ακριβώς μαρτυρούν. Έλλειψη ηρεμίας / ψυχραιμίας και καθαρού μυαλού που, πιθανώς, οφείλεται και στη δεδομένη μεγάλη κόπωση μετά από έναν... ροκ Γενάρη που ακολουθήθηκε και από απαιτητική αρχή Φλεβάρη.
ΥΓ8: Πόσο... Καρντόσο έχει αρχίσει να θυμίζει ο Γιάρεμτσουκ. Μια... ξεματιάστρα γρήγορα!
ΥΓ9: Ο Βέλντε έχει... άλλη ψυχολογία και φαίνεται, άρα «πρέπει» να παίζει μ' αυτό που δείχνει τελευταία.