Τί να γράψεις μετά από ένα τέτοιο ντροπιαστικό αποτέλεσμα. Η ΑΕΚ ηττήθηκε με 6-0 στο Καραϊσκάκη ξυπνώντας εφιάλτες άλλων εποχών που η ομάδα του «Δικέφαλου» αετού ήταν πολύ πιο αδύναμη τόσο διοικητικά όσο και οικονομικά. Είναι ένα αποτέλεσμα που αποτελεί μαύρη σελίδα για την ιστορία της, γιατί πολύ απλά οι ντροπές από από παρόμοια σκορ δεν έχουν ξεπλυθεί ούτε μία φορά. Είναι ακόμα πιο τραγικό το γεγονός, ότι αυτό το σκορ βαραίνει τον Ματίας Αλμέιδα, έναν προπονητή που έχει βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην πορεία της με την κατάκτηση ενός νταμπλ.

Το ματς έμοιζε σαν τρίτο ημίχρονο από το 4-1 του πρώτου γύρου, αλλά ακόμα πιο εφιαλτικό! Το γήπεδο κατηφόριζε από τα πρώτα λεπτά. Δεν θυμάμαι χειρότερο ξεκίνημα επί εποχής Αλμέιδα. Η ΑΕΚ εμφανίστηκε χωρίς συγκέντρωση, χωρίς ψυχραιμία, χωρίς πλάνο, χωρίς αντανακλαστικά. Ήταν λες και δεν υπήρχε στο χορτάρι. Η μια γκάφα διαδεχόταν την άλλη παρουσιάζοντας εικόνα ομάδας εντελώς απροετοίμαστης πνευματικά και σωματικά. Έβλεπες Πάλμα, Γιάρεμτσουκ, Όρτα, Ρόντινεϊ, να κάνουν πλάκα σε όλη την άμυνα της Ένωσης, η οποία όχι απλά παραπατούσε, αλλά μάρκαρε με τα μάτια, χωρίς δύναμη, χωρίς τσαμπουκά, χωρίς νεύρο, κυρίως όμως χωρίς καθαρό μυαλό...

Στο 1-0 από τον Όρτα όλη η δεξιά πλευρά είναι απούσα, ο Πάλμα ξεπερνά τον Βίντα (και φυσιολογικά) στο σπριντ, ολομόναχος πασάρει από αριστερά για τον Πορτογάλο, το πλασέ του οποίου κατέληξε δίχτυα με κόντρα του Μουκουντί. Ο Καμερουνέζος έκανε την τεράστια γκάφα στο 2-0, με τον Γιάρεμτσουκ που αποδείχτηκε κακός δαίμονας να κλέβει τη μπάλα και να φτιάχνει το δεύτερο γκολ του Όρτα. Και στο 3-0 άλλη μια αδράνεια από δεξιά με συνεργασία Πάλμα-Όρτα και Ουκρανό να εκτελεί.

Σκέτη καταστροφή πριν καν συμπληρωθούν τριάντα λεπτά παιχνιδιού. Η ΑΕΚ ισορροπεί, αφού ο Ολυμπιακός της δίνει χώρο και κάνει κάποιες φάσεις. Στο 30' ακυρώνεται γκολ του Ελίασον για οφσάιντ του Πιερό, σε μια φάση που θα συζητηθεί... Όσες φορές και αν δούμε το ριπλέι, στο οποίο δεμ μπήκαν γραμμές, δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλές συμπέρασμα. Η φάση δεν ελέχθηκε στο VAR. Όπως και να έχει με άλλη ψυχολογία θα έπαιζε η ΑΕΚ στη συνέχεια έχοντας μειώσει σε 3-1 στο ημίχρονο. Και πάλι όμως η κατηφόρα συνεχίστηκε λες και στα αποδυτήρια οι παίκτες δεν πήραν καμία οδηγία από τον προπονητή τους και συνέχισαν να παίζουν άναρχα ποδόσφαιρο αλάνας.

Αυτήν την εικόνα παρουσίασε η ομάδα, η οποία τρώει άλλα δύο γκολ μέχρι το 55' με το κοντέρ να γράφει 5-0. Ειδικά στο 4-0 όμως όλη η ΑΕΚ είχε βγει μπροστά σε μια φάση που η εστία του Ολυμπιακού είναι κενή λόγω κακής εξόδου του Πασχαλάκη και αντί να γίνει εκεί το 3-1 είδαμε οι Πειραιώτες να βγαίνουν αντεπίθεση 3 με 2 και τον Πάλμα να γράφει το όνομά του στον πίνακα των σκόρερ. Στο 78' ήρθε ο Κααμπί για κάνει το 6-0 και να ρίχνει αλλη μία γροθιά στο στομάχι στη νύχτα της ντροπής.

Και αναρωτιέται ο απλός κόσμος:

Είναι αυτή εικόνα ομάδας που κυνηγούσε το νταμπλ;

Είναι αυτή εικόνα παικτών που κάνουν πρωταθλητισμό; Να κάνουν πασούλες στην άμυνα, να δείχνουν ασόβαροι, να χάνουν μαρκαρίσματα, να μην έχουν ηρεμία στην επίθεση και να μη δείχνουν, ότι έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης; Ήταν σε άλλο κόσμο.

Είναι εικόνα προπονητή αυτή να πετά από τα νεύρα του μπουκάλι στον πάγκο και να δείχνει εκνευρισμό;

Επίσης ποιες οδηγίες έδωσε στο ημίχρονο στους παίκτες του;

Γιατί η ομάδα δεν βγήκε στο δεύτερο ημίχρονο. Για την ακρίβεια, δεν κατέβηκε καν να παίξει από το πρώτο. Η ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη έβαλε ταμπέλα κλειστό λόγω ανακαίνισης... Γιατί μήνυμα ανακαίνισης της έστειλε ο Ολυμπιακός με τα έξι γκολ που πέτυχε.

Μέχρι την Κυριακή δεν υπάρχει πολυτέλεια χρόνου για να ανασυρθεί το μαύρο κουτί αυτής της συντριβής. Την 25η αγωνιστική η Ένωση δίνει ένα ντέρμπι κορυφής με τον Ολυμπιακό. Σε αυτό το ντέρμπι, είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να ξεπλύνει αυτήν την ντροπή. Τουλάχιστον, ας ανασυνταχθεί, για να κάνει το καθήκον της, για τον κόσμο της που στηρίζει και απαιτεί την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το νταμπλ χάθηκε και με τον χειρότερο τρόπο. Ο τίτλος παραμένει ζωντανός. Πρέπει όμως να δείξουν οι παίκτες, ότι το θέλουν. Στο Καραϊσκάκη δεν είδαμε ποδοσφαιριστές φτιαγμένους για τη νίκη, αλλά εντελώς αδιάφορους...