Από την πρώτη μέρα που η υπόθεση βγήκε στην επιφάνεια φάνηκε η προσπάθεια να καλυφθεί με τη συνηθισμένη τακτική «να δούμε όμως αν θα πιάσουν και τους άλλους». Η πρώτη προσπάθεια είχε γίνει με το να λέγεται και να γράφεται: «Θα βγει όμως η υπόθεση με τον παράγοντα που έπαιξε τα λεφτά στο Ξάνθη – Παναθηναϊκός;». Ετσι αέρα, μπανά. Στα κουτουρού για να περάσει η εντύπωση ότι κυνηγάνε τη μαρίδα, όταν οι καρχαρίες διαφεύγουν. Σαν να πρέπει ένας εγκληματίας να μείνει ελεύθερος επειδή δεν έχουν συλλάβει έναν άλλο εγκληματία. Μετά έγινε προσπάθεια να περάσει η έρευνα της εισαγγελέως Πόπης Παπανδρέου σκάρτη, επειδή είχε γίνει το λάθος στην περίπτωση του Γιάχου. Σαν σε μία υπόθεση με 70 κατηγορουμένους αν έχουν γίνει ένα, δύο λάθη να πρέπει όλες οι κατηγορίες να πάνε περίπατο. Τέλος, ήρθε το ψέμα ότι η UEFA άλλαξε την αρχική της απόφαση να τιμωρήσει τον Ολυμπιακό Βόλου με πενταετή αποκλεισμό. Την προηγούμενη της απόφασης σε επικοινωνία που είχα με στέλεχος της UEFA, μου είχε πει ότι αυτή ήταν η εισήγηση στην επιτροπή και όχι η τελική απόφαση. Το ίδιο ισχύει και με την ειδοποίηση της UEFA στην ΕΠΟ και τον Ολυμπιακό Βόλου για το timetable της Παρί Σεν Ζερμέν, που έγινε προσπάθεια να περάσει σαν «περίεργη» κίνηση, ενώ αν δεν υπήρχε ενημέρωση πριν από την απόφαση της επιτροπής εφέσεων της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, θα φώναζαν ότι η ενημέρωση δεν έγινε αφού η απόφαση είχε βγει πριν από την εκδίκασή της.

Λέγονται αζαντάουα κουταμάρες. Οπως ότι για να παίρνει αποφάσεις η αθλητική δικαιοσύνη, θα πρέπει να περιμένει τις αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων. Ξέρουμε ότι για να τελεσιδικήσει μια ποινική υπόθεση χρειάζεται επτά χρόνια. Οπότε αν κάποιος έκανε μήνυση, θα έπρεπε να μην επικυρώνεται ο βαθμολογικός πίνακας και να περιμένουμε επτά χρόνια για να δούμε ποιος παίρνει το πρωτάθλημα και ποιος πέφτει. Ούτε το άλλο ωραίο, ότι αν πας στο CAS την τελευταία μέρα πριν από την επικύρωση της βαθμολογίας, δεν θα πρέπει να επικυρωθεί μέχρι να αποφασίσει το ελβετικό όργανο. Αυτά είναι για τους κουτούς και γι' αυτό εδώ και πολλά χρόνια απαγορευόταν να προσφεύγουν ομάδες στην ποινική δικαιοσύνη. Είχαμε όμως την ατυχία να μασήσει ο Πιλάβιος από τις απειλές και να περάσει στο ντούκου την προσφυγή του ΟΦΗ στα πολιτικά δικαστήρια και τώρα κάθε πικραμένος θα προσφεύγει και κανένας δεν θα έχει δικαίωμα να του μιλάει. Τουλάχιστον όμως μέσα από τις ζημιές που γίνανε, κάτι καλό μπορεί να προκύψει. Φτάνει η κυβέρνηση να το αντέχει. Οπως στην περίπτωση του Πάνου Μπιτσαξή, του πρώτου μετά τον Φλωρίδη ανθρώπου στο υφυπουργείο Αθλητισμού που προσπάθησε να ξεβρομίσει τον χώρο που, όπως έγραφε χθες σε αυτόν τον χώρο ο Βασίλης Σαμπράκος μπορεί και να φύγει. Οταν ο Αχιλλέας Μπέος πριν από κάποιους μήνες έλεγε ότι ο Μπιτσαξής είναι περαστικός, ενώ οι ίδιοι θα μείνουν σε περίπτωση αποχώρησης του Μπιτσαξή, θα περάσει ότι ο Μπέος είχε δίκιο.

Θα είναι υπερβολή να ξεκινήσω το κείμενό μου ότι φέτος έκανα τις περισσότερες διακοπές στην «ποδοσφαιρομάνα Υδρα». Σε αντίθεση με τους ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς και ξυλουργούς του νησιού που τους έχω μάθει απ' έξω, δεν ξέρω ούτε έναν Υδραίο ποδοσφαιριστή που να έχει παίξει επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αντίθετα, από παράγοντες το νησί τα πηγαίνει μια χαρά.
Με πρώτο τον Αδαμάντιο Πολέμη, που αγόρασε μερικά ακίνητα από τον Branson της Virgin. Μεταξύ των οποίων και ένα στα Καμίνια που έχει φτιάξει το Super – Duper εστιατόριο «Το Πολυμετοχικό». Πλάκα κάνω. Λέγεται «Καστέλο»(φωτό) και την περασμένη εβδομάδα ήταν το εστιατόριο που διάλεξαν ο Bill Gates και η παρέα του, οι οποίοι είχαν αράξει το καράβι μεγέθους κωμόπολης έξω από τον Δοκό. Μόνιμος στην Υδρα είναι ο Γιάννης Σπανός, ο οποίος το πρωί διαβάζει τις εφημερίδες του στο λιμάνι. Oταν λέω «τις εφημερίδες του», το εννοώ. Τρεις ήτανε να μην αβασκαθούνε και δεν τις είχε μόνο για το ρεπορτάζ του Ατρομήτου, αλλά για ξεκοκάλισμα μέχρι τελευταίας σελίδας.

Επίσης, στην Υδρα εμφανίζεται τα Σαββατοκύριακα ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Αντίθετα με τον Σπανό, περνάει τον περισσότερο καιρό στο σκάφος του. Δυστυχώς για εμένα, αφού έπειτα από δύο, τρία στιφά Jack στο «Papagalo» είχα αποφασίσει να τον πλησιάσω και να τον ρωτήσω αν θα ασχοληθεί ξανά με την ΑΕΚ, προσθέτοντας ότι είμαι ο Βασιλάκης από το Καματερό. Τέλος regular είναι και ο Γιάννης Βαρδινογιάννης για τον οποίο μου έλεγαν πόσο ευγενικός είναι, που σε ένα νησί που οι περισσότεροι είναι Ολυμπιακοί το να λένε κάτι καλό για Βαρδινογιάννη είναι τίτλος τιμής.

Για να κλείσω το κοσμικό ρεπορτάζ, επιστρέφοντας από την Αθήνα ήμουνα προσκεκλημένος σε δείπνο στη «Χύτρα» στα Αστέρια. Παρ' ότι, όπως ο στρατάρχης Γκέριγκ με την κουλτούρα, όταν ακούω γκουρμέ τραβάω το περίστροφό μου, το μενού του σεφ Νίκου Καραθάνου, που ξηγιέται και αστέρι στον Michelin, είναι ό,τι καλύτερο έχω φάει στις άτυχες γαστριμαργικές περιπλανήσεις μου. Ελπίζω το ίδιο να πιστεύει και ο Νίκος Σπυρόπουλος, που καθόταν στο διπλανό τραπέζι όπως και η οικογένεια Καραγκούνη, που δεν ήταν εκεί αλλά όπως μου έλεγε ο Γιώργος «Αεκάρα» Λαμπρόπουλος που είναι ο μάνατζερ ξενοδοχείου και runs a tight ship, είναι τακτικός τα μεσημέρια. Από τον Αντώνη «Ζαμπούνη» του ελληνικού ποδοσφαίρου, γεια σας και μέχρι αύριο.

ΠΗΓΗ: sday.gr

ΕΠΟ Γνώμες LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS