Το τοτέμ* Πάμπλο Γκαρσία

Φαίνεται πως οι περισσότεροι οπαδοί του ΠΑΟΚ το πήραν απόφαση. Ισως και να τους ανάγκασαν οι εξελίξεις να ωριμάσουν απότομα. Οσο κι αν ακούγεται παράξενο, το οριστικό αντίο του Πάμπλο Γκαρσία πέρασε σχεδόν απαρατήρητο στο χθεσινό 1-0 με τον Παναιτωλικό… Ενα σύνθημα… «τιμή και δόξα» στην αρχή, ένα χειροκρότημα προς το τέλος κι ένα πανό με το απαραίτητο «Gracias Pablo».

Φυσιολογικά πράγματα, μακριά από υστερίες, αναθέματα και την απαίτηση των προηγούμενων μηνών να παίζει ντε και καλά, επειδή… είναι ο Γκαρσία.

Ισως και να άργησε να γίνει η αποφασιστική κίνηση της αποδέσμευσης, που θα έκανε όλους να το πάρουν απόφαση και να αντιδράσουν με λογική οπαδών μεγάλης ομάδας, σε αντίθεση με τις νηπιακές συμπεριφορές προηγούμενων εποχών. Μην πάμε μακριά… Νύχτα Πέμπτης προς Παρασκευή, 12 Δεκεμβρίου, ο ΠΑΟΚ είχε φέρει 2-2 με τα δεύτερα της Αλκμααρ, χάνοντας την 1η θέση του ομίλου που θα του χάριζε καλύτερη κλήρωση στην επόμενη φάση του Europa. Ομως, τους περισσότερους μέσα κι έξω από το γήπεδο τους απασχολούσε ο… Πάμπλο Γκαρσία! Γιατί δεν παίζει έστω για ένα 20λεπτο, ποιος ο λόγος που του φέρονται σαν να είναι ένα τίποτα, συνθήματα με το όνομά του, αιχμηρές ερωτήσεις στον προπονητή κι άλλα τέτοια ξαναζεσταμένα δυο και τρεις φορές, που σερβίρονταν σαν φρέσκα -κι όπως είναι φυσικό, ακούγονταν ποδοσφαιρικά παράλογα από όποιον βρίσκεται λίγο έξω από την ομάδα και προσπαθεί να καταλάβει…

Φανερό ότι τα λεφτά που έχει ρίξει τα δύο τελευταία χρόνια ο Σαββίδης δεν γίνεται ν” αλλάξουν τόσο εύκολα τη νοοτροπία και να απαλλάξουν το κλαμπ από τα βαρίδια του μόνιμα καταφρονεμένου, ριγμένου και περικυκλωμένου από ορατούς και αόρατους εχθρούς.

Σε μια ομάδα, λοιπόν, που έχει μάθει να κάνει θεό όποιον ρίχνει μια μπουνιά και τρώει κόκκινη στο «Καραϊσκάκη», λογικό ο Ουρουγουανός να γίνεται ο… Παυλάρας της αντίστασης κατά του οποιουδήποτε κατεστημένου. Ενας ποδοσφαιριστής με παραστάσεις επιπέδου Ρεάλ Μαδρίτης, που όχι μόνο καταδέχτηκε να έρθει στη φτωχομάνα Θεσσαλονίκη με λίγα λεφτά, αλλά μπήκε μπροστά παίρνοντας τους υπόλοιπους στις πλάτες του, λογικό να γίνεται ένα είδος τοτέμ, έστω κι αν φανερά δεν μπορεί να σταθεί σε κανονικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Λεπτομέρεια που περνάει απαρατήρητη; Στα χρόνια του Γκαρσία, ο παίκτης αποθεώθηκε, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να γίνει καλύτερος. Δεν έβαλε μπροστά ένα πλάνο. Δεν σήκωσε ούτε μισή κούπα. Δεν μπόρεσε να παίξει σε όμιλο Champions League έστω μία φορά. Απλώς καθιερώθηκε σε ρόλο μόνιμα δεύτερου, πάντα πίσω από τον μισητό Ολυμπιακό.

Ο οποίος Ολυμπιακός, ακριβώς επειδή έχει παράγοντες και οπαδούς με διαφορετική νοοτροπία, μπορεί και βρίσκεται πάντα μπροστά, ρυθμίζοντας σύμφωνα με τα κέφια του τα ποδοσφαιρικά πράγματα.

Μόνο που εκεί, οι άνθρωποι ρίχνουν το βάρος τους (πολλές φορές και με λάθος τρόπο, αν θέλετε…) στο να βάζουν στόχους, να καταστρώνουν σχέδια, να χαράζουν τακτική και στρατηγική χωρίς να κολλάνε σε πρόσωπα και καταστάσεις…

Να θυμίσω την περίπτωση με τον Ριβάλντο…

Μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες στον κόσμο φόρεσε τρία χρόνια τη φανέλα της ομάδας. Συμπεριφέρθηκε άψογα, έδωσε όσα μπορούσε, έγινε κάποιες φορές ζωντανή διαφήμιση του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και στον κόσμο, κι όταν πίστεψε ότι ο Κόκκαλης τον κορόιδεψε και δεν του έδωσε όσα του υποσχέθηκε, έφυγε δακρυσμένος, καταγγέλλοντας τον πρόεδρο που του φέρθηκε «σκάρτα» και χαρίζοντας σε ιδρύματα τα λεφτά που του χρωστούσαν.

Κανένας δεν συγκινήθηκε! Η αντίδραση της ΠΑΕ; Μια ανακοίνωση πέντε αράδες: «Προτάθηκε στον ποδοσφαιριστή η ανανέωση της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό για έναν χρόνο, με τους ίδιους όρους που ίσχυαν και στο συμβόλαιό του κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Ο ποδοσφαιριστής δεν απεδέχθη την συγκεκριμένη πρόταση και ως εκ τούτου η ΠΑΕ Ολυμπιακός τον ευχαριστεί για την μέχρι σήμερα προσφορά του στον Ολυμπιακό και του εύχεται καλή σταδιοδρομία».

Τι ακολούθησε; Κάποιες βρισιές στον Κόκκαλη σ” έναν αγώνα μπάσκετ και τέλος. Η ομάδα προχώρησε σαν να μη συνέβη τίποτα. Μάλιστα, όταν ο Ρίμπο κατέβηκε στο «Καραϊσκάκη» με τα κίτρινα της ΑΕΚ, αντιμετωπίστηκε σαν ο οποιοσδήποτε αντίπαλος -όπως και ήταν. Το παρήγορο για τον ΠΑΟΚ είναι, πως σε αντίθεση με τις προηγούμενες συμπεριφορές των περισσότερων οπαδών του, χθες και με το που έφυγε ο Π. Γκαρσία, οι συντριπτικά περισσότεροι σαν να το πήραν απόφαση, σταμάτησαν να γκρινιάζουν ή να σκούζουν. Χειροκρότησαν και τέλος.

Εκτός αν… ξαναζεσταθεί το φαγητό σε κάποια σοβαρή στραβή στο μέλλον, αφού οι χρόνιες παθήσεις δύσκολα παίρνουν από ριζικές θεραπείες!

*Τοτέμ: κάθε φυσικό αντικείμενο, ζώο, ή φυτό, για το οποίο πιστεύουν ότι έχει ιερές ιδιότητες. Το εκτιμούν ως προστάτη της φυλής και γενικότερα ως γενάρχη. Κάθε φυλή έχει και το δικό της τοτέμ και απαγορεύεται κανείς να το πειράξει ή να το θίξει.

Πηγή: efsyn.gr