Καλοκαίρι του 2008, λίγο πριν από την πολυμετοχικότητα. Ο Παναθηναϊκός έχει χάσει το πρωτάθλημα μετά την απώλεια 7 βαθμών σε τρία διαδοχικά ματς (ήττα στην Ξάνθη, ισοπαλία με Ηρακλή, ήττα στο Ηράκλειο από τον ΟΦΗ), όλα αλλάζουν παντού, ο Ζοσέ Πεσέιρο έχει καταλάβει ότι φεύγει. Ο Βέλιτς, όμως, έχει κάνει ένα μεταγραφικό πλάνο από τους πρώτους μήνες της άνοιξης, αξιολογώντας με ποδοσφαιρικά κριτήρια τις ανάγκες της ομάδας και αναζητώντας «ευκαιρίες».

Ενας από τους τομείς στους οποίους επικέντρωνε την μεταγραφική αναζήτησή του ήταν οι «προβληματικές» οικονομικά ομάδες. Μια εξ αυτών ήταν η Ρίβερ Πλέιτ. Με σοβαρά οικονομικά ανοίγματα, είχε δώσει εντολή σε έναν από τους κορυφαίους μάνατζερ παγκοσμίως, τον Πίνι Ζάχαβι, να πουλήσει. Πέντε παίκτες. Μεταξύ αυτών ο Μπελούτσι, ο Αουγκούστο Φερνάντεζ και ο Φαλκάο.

Ο Βέλιτς είχε κάνει το «κονέ» με τον Ζάχαβι. Αυτός ήταν ουσιαστικά το πρόσωπο - «κλειδί», εφόσον ουσιαστικά εκπροσωπούσε και τον παίκτη και την ομάδα. Είχε κλείσει τον Φαλκάο με 4 εκατ. δολάρια. Αλλά εκείνοι που τελικά πήραν τις αποφάσεις για τη μεταγραφική ενίσχυση του Παναθηναϊκού στο πρώτο καλοκαίρι της πολυμετοχικότητας (ο μοναδικός από όσους αποκτήθηκαν και έκανε τη διαφορά ήταν ο Ζιλμπέρτο Σίλβα) ήθελαν άλλου τύπου φορ. Στο στυλ του Φαν Νίστελρόι. Του Μιχάλη Κωνσταντίνου. Και τελικά ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Ροντρίγκο Σόουζα από την Φλαμένγκο, αντί 3 εκατ. ευρώ. Γρήγορα τόσο ο Τεν Κάτε, όσο και ο Κώστας Αντωνίου αντιλήφθηκαν το λάθος.

Ο Βραζιλιάνος είχε απογοητεύσει τους πάντες. Και πορεύτηκαν με φορ τον Βαγγέλη Μάντζιο και τον Αντε Ρουκάβινα. Τον Ιανουάριο ο Αντωνίου έκανε ξανά κίνηση προς την πλευρά της Ρίβερ Πλέιτ. Πιο μπλεγμένα τα πράγματα τότε. Ο Παναθηναϊκός έδινε 2,5 εκατ. ευρώ για το 50% των δικαιωμάτων του, αλλά τα ποσοστά του παίκτη είχαν «σπάσει», πια, ο Ζάχαβι δεν χειριζόταν μόνος του την υπόθεση. Δεν το πάλεψε ο Παναθηναϊκός. Το άφησε. Θα μπορούσε να τον αποκτήσει και τότε, αν έβρισκε τους κατάλληλους ανθρώπους και αν ο Μανέλ Φερέρ, ο Ισπανός μάνατζερ που, όχι πολύ παλαιότερα έκανε κουμάντο στον Αρη, δεν τα έκανε μαντάρα.

Κάπως έτσι, ο Φαλκάο, ο πρώτος σκόρερ του Europa League και της Πόρτο που ετοιμάζεται για τρεμπλ και πήγε στην Πορτογαλία το καλοκαίρι του 2009, αντί 3,9 εκατ. ευρώ για το 60% των δικαιωμάτων του (αργότερα η Πόρτο έδωσε επιπλέον 1,5 εκατ. ευρώ για να τον κάνει ολόδικό της) δεν πήγε ποτέ στην Παιανία. Ο Παναθηναϊκός έμεινε εκείνη τη σεζόν, 2008-2009, χωρίς καινούριο σέντερ φορ (ο Ρουκάβινα ήταν περιφερειακός). Και κάπως έτσι, αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2009 ο Τζιμπρίλ Σισέ με 10 εκατ. ευρώ (μαζί με τα «μανατζερικά»). Ουδείς γνωρίζει αν θα ευδοκιμούσε ο Κολομβιανός στην Ελλάδα και στον Παναθηναϊκό όσο ο Τζιμπρίλ. Σίγουρα δεν θα κόστιζε τώρα 20-25 εκατ. ευρώ (με 38 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις εφέτος), διότι δεν θα είχε κατακτήσει το Europa League και διότι η Πόρτο… πουλάει διαφορετικά από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Μα όλοι (ανα)γνωρίζουν πλέον ότι μάλλον ήταν καλύτερος από τον Ροντρίγκο Σόουζα…

Πηγή:exedra.gr

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS