Ο διπλός ιταλικός "εμφύλιος" με… διαιτητή τον Βλαχοδήμο και η κατάρα των 100 ετών

Σχεδόν αναπόφευκτο, με τρεις ομάδες στο G8 της ευρωπαϊκής μπάλας, για πρώτη φορά από το μακρινό 2006 να μην βγει από την κληρωτίδα της Νιόν ένα ιταλικό ντέρμπι. Οι περισσότεροι φοβούνταν το dejavu του Μιλάνο, αλλά εξίσου συναρπαστική, για δυνατούς λύτες υπόσχεται να είναι η διπλή συνάντηση ανάμεσα στην περυσινή πρωταθλήτρια Ιταλίας Μίλαν και την, κατά 99.9% φετινή Νάπολι, στην παρθενική της εμφάνιση στις οκτώ καλύτερες της Γηραιάς Ηπείρου.

«Δεν σας κρύβω ότι ανησυχούσα να μην διασταυρωθούμε με τη Μίλαν, μετά όμως ανακουφίστηκα γιατί την θέλω στον τελικό», υπογράμμισε ο Κάρλο Αντσελόττι, περυσινός πρωταθλητής Ευρώπης με τη Ρεάλ Μαδρίτης, νικητής τριών ακόμη Champions League, δύο με τη Μίλαν, κι ένα ξανά με τη «βασίλισσα», μπροστά στην προοπτική να παίξει σ’ ένα ακόμη τελικό (στις 10 Ιουνίου, στην Κωνσταντινούπολη), άσχετα εάν το «Ολυμπιακό Στάδιο Ατατούρκ» θα του θυμίσει, αναπόφευκτα τον κωμικοτραγικό τρόπο με τον οποίο το 2005 η Μίλαν του είχε χάσει το Κύπελλο από τη Λίβερπουλ στα πέναλτι, ύστερα από ένα αφοπλιστικό 3-0 στο ημίχρονο.

Μέχρι όμως τότε, κι αφού έβγαλε από τη μέση με έξι γκολ, εκτός κι εντός ολόκληρη Λίβερπουλ, ο Ιταλός προπονητής θα πρέπει πρώτα να «καθαρίσει» και την γνώριμή του Τσέλσι που προπόνησε από το 2009 έως το ’11 χαρίζοντάς της πρωτάθλημα, κύπελλο και Κομιούνιτι Σιλντ. Και στα ημιτελικά, είτε την επίσης γνώριμή του Μπάγερν Μονάχου, είτε τη διψασμένη για διάκριση Μάντσεστερ Σίτι που με μαέστρο τον Γκουαρντιόλα και «εκτελεστή» τον Χάλαντ έχει κάθε λόγο να πιστέψει ότι μπορεί να φτάσει όσο μακρύτερα γίνεται.

Το ίδιο ονειρεύεται κι η Ίντερ, η τελευταία ιταλική ομάδα που (το 2010) κατέκτησε το Champions League, που θα διεκδικήσει μία θέση στα ημιτελικά με αντίπαλο τη Μπενφίκα του Οδυσσέα Βλαχοδήμου, εδώ και 4 χρόνια σημείου αναφοράς και σταθερότητας κάτω από τα δοκάρια των «Αετών».

Η λογική διδάσκει ότι η Ίντερ, που μόλις απέκλεισε, αλλά κατά τύχη, την Πόρτο διαθέτει τα αστέρια δισεκατομμυρίων για να περάσει μία ακόμη πορτογαλική ομάδα. Επειδή όμως το ποδόσφαιρο δεν έχει λογική, δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος ή δεν χάνει πάντα ο χειρότερος, δεν θ’ αποτελέσει καμία απολύτως έκπληξη εάν δούμε την εξαιρετική, φετινή Μπενφίκα στους 4. Και γιατί όχι στον τελικό. Και γιατί όχι και πρωταθλήτρια.

Έτσι, για να τελειώνουμε πια με την «κατάρα- ανάθεμα» που είχε ξεστομίσει το ‘62 ο Ούγγρος προπονητής της Μπέλα Γκούτμαν, αμέσως μετά την κατάκτηση του 2^ου συνεχόμενου Πρωταθλητριών. Ο εφευρέτης του 4-2-4 (αλλά και του Εουσέμπιο) είχε μόλις ζητήσει αύξηση του μισθού του, ο πρόεδρος την αρνήθηκε και κλείνοντάς του την πόρτα στα μούτρα του είπε «η Μπενφίκα δεν θα ξανά πάρει ευρωπαϊκό κύπελλο για τα επόμενα 100 χρόνια». Και μέχρι στιγμής, με 5 χαμένα Πρωταθλητριών (το ένα κι από την Ίντερ), και 4 Uefa/ Europa League έχει πέσει εντελώς μέσα. Οι παραδόσεις όμως, δεν υπάρχουν και για να, κάποια στιγμή, σπάσουν;