Ανεξάρτητα από τα όποια λογοπαίγνια μπορεί ο καθένας να σκαρφιστεί για τον διεθνή Καμερουνέζο τερματοφύλακα, το βέβαιο είναι ότι απέχει έτη φωτός από τον ίδιο άνθρωπο που, στις αρχές Ιουνίου κατακτούσε τον τίτλο του καλύτερου γκολκίπερ του Champions League. Και ας είχε η τότε ομάδα του (Ίντερ) μόλις ηττηθεί, μάλιστα στις λεπτομέρειες από την άλλη Μάντσεστερ (Σίτι) στον τελικό της Κωνσταντινούπολης.

 Μετά ο Ολλανδός Τεν Χαγκ, προπονητής του και επί εποχών Άγιαξ «φαγώθηκε» να τον φέρει στο «Ολντ Τράφορντ», φαγώθηκε επίσης να διώξει τον επί μία 10ετία σταθερότατο Ντε Χέα, η διοίκηση ικανοποίησε τα θέλω του και με 50εκ. ευρώ τον έφερε στη (κόκκινη) Μάντσεστερ. Τον έφερε, γιατί σύμφωνα με τον ίδιο δεν υπήρχε καλύτερο Νο 1 στον κόσμο που να παίζει τόσο γρήγορα και σωστά, με τα πόδια, σκεπτικό το οποίο μπορεί να είναι και απόλυτα ακριβές, αλλά το πρόβλημά του, εν τέλει εντοπίζεται στα χέρια. Η’ και στα γάντια. Εν πάση περιπτώσει, στην ευκολία με την οποία του γλιστράει η μπάλα με αποτέλεσμα, φέτος η Μάντσεστερ να έχει χάσει εξ’ αιτίας του πολύτιμους βαθμούς, τόσο στην Premier, όσο στο Champions League.

 Όπως ακριβώς συνέβη και πρόσφατα, πάλι στην Κωνσταντινούπολη, αλλά με αντίπαλο αυτή τη φορά τη Γαλατάσαραϊ, ύστερα από ένα 3-3 που σε καμία περίπτωση δεν αντικατόπτριζε πλήρως τη ρεαλιστική δυναμική των δύο ομάδων. Γιατί δεν είναι δυνατόν, να λέγεσαι Μάντσεστερ, να έχεις προηγηθεί δύο φορές, την πρώτη 0-2, τη δεύτερη 1-3 και τελικά να δέχεσαι δύο γκολ από φάουλ έχοντας βάλει κι εσύ, δηλαδή ο Ονανά, το χεράκι σου για να μπει η μπάλα ακόμη βαθύτερα στα δίχτυα από ισάριθμα, και κυρίως διόλου ακαταμάχητα φάουλ του Ζιγιέκ.

 Μία ισοπαλία που έβαλε, για τα καλά τους Red Devils σε μπελάδες γιατί για να περάσουν στα προημιτελικά του Champions League θα πρέπει, το βράδυ της Τρίτης 12/12 να νικήσουν πάση θυσία τη Μπάγερν Μονάχου στο Μάντσεστερ, παράλληλα ελπίζοντας ότι το Κοπεγχάγη- Γαλατάσαραϊ θα λήξει, αυστηρά «Χ». Διαφορετικά, θα έχει μία ακόμη ελπίδα να παραμείνει στην Ευρώπη, ως 3η και μέσω Europa League. Ελπίδα, αντίθετα που η Μίλαν βλέπει πλέον μόνο με κιάλι, ούσα υποχρεωμένη να νικήσει στο Νιουκάσλ, ελπίζοντας παράλληλα, επίσης σε ισοπαλία ανάμεσα σε Ντόρτμουντ και Παρί Σεν Ζερμέν.

 

 Στην περίπτωση των Rossoneri βέβαια, ο Μενιάν δεν είναι Ονανά και ο Πιόλι δεν είναι Τεν Χαγκ, γιατί στο μάτι του κυκλώνα, ως φταίχτης κάθε, φετινού κακού μπήκαν ο επικεφαλής των φυσιοθεραπευτών, Ματέο Όστι, το επιτελείο και το πρόγραμμά του εξ’ αιτίας των οποίων σε διάστημα μόλις δύο μηνών έχουν ήδη τραυματιστεί 16 ποδοσφαιριστές, άπαντες από μυϊκές, άλλες σοβαρότερες, άλλες λιγότερες θλάσεις.

 Ανεξάρτητα από τις όποιες, ατομικές ευθύνες και επειδή η ομάδα είναι, έτσι κι αλλιώς πάνω απ’ όλα και απ’ όλους οι πεπειραμένοι bookmakers έχουν ήδη αποφανθεί υπέρ της απομάκρυνσης του ενός ή και των δύο προπονητών, μάλιστα πολύ νωρίτερα από την 6η και τελευταία ημέρα του Champions League. Γιατί, τόσο ο Ιταλός, όσο ο Ολλανδός μπορεί να συμφωνούν ως προς τη φιλοσοφία του ότι «Κερδίζουμε ή χάνουμε μαζί, σαν ομάδα», όταν όμως μία ομάδα παρά χάνει, σε αξιοπιστία και πρεστίζ συνήθως το μάρμαρο το πληρώνει πάντα, ποιος άλλος (;), ο προπονητής…     

Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ Champions League Μίλαν