Αναμφισβήτητα το Όσκαρ ηλιθιότητας, για το ρατσιστικό ντελίριο της ημέρας το κέρδισε, τρόπος του λέγειν δικαιωματικά ο άλλοτε διεθνής Αργεντινός τερματοφύλακας και για ένα 6μηνο του ’22 (από τον Φεβρουάριο έως και τον Αύγουστο) προπονητής του Άρη, Ερμάν Μπούργκος.
Τηλεσχολιαστής για λογαριασμό του «Movistar», από το οποίο και απολύθηκε άμεσα ο 54χρονος «El Mono», η μαϊμού, «Γορίλας», αλλά και «Cabezon», το πρώτο του παρατσούκλι, γιατί έχει ένα τόσο μεγάλο κεφάλι που, όπως έλεγε κάποτε και ο ίδιος, θα μπορούσε να χωρέσει ένα ολόκληρο κομπιούτερ της Nasa, αφέθηκε σ’ ένα άνευ προηγουμένου ρατσιστικού παραληρήματος με θύμα τον 16χρονο Γιαμίν Λαμάλ, μέσο επιθετικό της Μπαρτσελόνα, αλλά και της εθνικής Ισπανίας.
Την ώρα που το μεγαλύτερο, στη μετά Μέσι εποχή, ταλέντο που ανέδειξε η παγκόσμια μπάλα προθερμαινόταν στο «Παρκ ντε Πρενς», πριν το Παρί- Μπαρτσελόνα (2-3), ο Μπούργκος θεώρησε έξυπνο να σχολιάσει ότι «προσοχή, γιατί το ποδόσφαιρο είναι σαν τη ζωή. Εάν αποτύχει, κινδυνεύει να βρεθεί κι εκείνος σε κάποιο φανάρι». Μετά τα μάσησε, ζήτησε συγγνώμη, υπογράμμισε ότι τα λόγια του παρεξηγήθηκαν, το κακό όμως είχε ήδη γίνει και σε ένδειξη αλληλεγγύης, τόσο οι παίκτες της Παρί, όσο της Μπαρτσελόνα αρνήθηκαν την οποιαδήποτε δήλωση στο «Movistar».
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο εκκεντρικός τερματοφύλακας, που απέκρουε πέναλτι με τη μύτη και παράλληλα έπαιζε ροκ μουσική σε κανονική μπάντα, έγινε αποδέκτης αρνητικών σχολίων. Κάποτε, του τα είχε ψάλλει, για τα καλά και ένα φεμινιστικό κίνημα όταν βγήκε, και είπε πως «εάν δεν ήμουν ο Μπούργκος, θα ήθελα να είμαι η σύζυγος του Μπούργκος». Λόγια, που θα μπορούσαν ν’ αποκαλύψουν πολλά και για τον μισογυνισμό του. Από την άλλη, ο ίδιος ο υποτιθέμενος «macho man» είχε κάνει την κοτούλα όταν αρνήθηκε πως είχε «κατεβάσει» με αγκωνιά, τα μισά δόντια κάποιου Μανουέλ Σεράνο κατά τη διάρκεια ενός Ατλέτικο Μαδρίτης- Εσπανιόλ. Για κακή του τύχη, διαψεύστηκε από το βίντεο του αγώνα και είχε τιμωρηθεί από την Ομοσπονδία με 11 αγωνιστικές, τη μεγαλύτερη ποινή που δόθηκε ποτέ στην Ισπανία.
Η χοντράδα όμως, που πέταξε για τον Λαμάλ ήταν πολύ σοβαρή. Γιατί μιλάμε για ένα απίστευτα ταλαντούχο παιδάκι, που ήδη αγωνίζεται με την αυτοπεποίθηση βετεράνου. Που γεννήθηκε στην πάμφτωχη και κακόφημη γειτονιά Ροκαφόντα, του Ματαρό, από πατέρα Μαροκινό και μητέρα από την Ισημερινή Γουϊνέα, και που απέφυγε τον λάθος δρόμο μόνο όταν σε ηλικία 7 ετών μετακόμισε στη Βαρκελώνη. Μάι χοντράδα, που παίρνει σβάρνα κάθε παιδί, που δεν είχε άλλη διέξοδος από το να ζητήσει ελεημοσύνη σε φανάρια ή δεν είχε την τύχη να προικιστεί με το ταλέντο του Λαμάλ.
Και πάνω που η Κοινή Γνώμη παρακολουθούσε άφωνη το παραλήρημα Μπούργκος, ισοπεδωνόταν και από δεύτερο χτύπημα, κι εκείνο από το Παρίσι, με τις τηλεοπτικές κάμερες να «συλλαμβάνουν» μερίδα οπαδών της Μπαρτσελόνα να χαιρετάει με τον ναζιστικό (για την ακρίβεια αρχαίο- Ρωμαϊκό) τρόπο, αλλά και να μιμείται την κίνηση της μαϊμούς κάθε φορά που περνούσαν δίπλα της (σκουρόχρωμοι) παίκτες της Παρί.
Δεν μας έφταναν οι οπαδοί της Λάτσιο, της Βερόνα, της Βίσλα ή της Μίλγουολ (από τη σύγχυση θα έχουμε ξεχάσει καμία δεκαριά ακόμη). Ούτε ότι ουδείς, διδάχτηκε πέρυσι από την παγκόσμια κατακραυγή για τις απειλές και τα συνεχόμενα «μπούουουου» σε βάρος του Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή της Ρεάλ Μαδρίτης, Βινίσιους, το μανεκέν του οποίου, κάποιοι οπαδοί της Ατλέτικο Μαδρίτης κρέμασαν σε γέφυρα. Άνθρωποι αμόρφωτοι, ανιστόρητοι, αγράμματοι, εν τέλει άκρως τοξικοί και επικίνδυνοι για να βρίσκονται σε χώρους όπου, ο αθλητισμός διδάσκει εντελώς διαφορετικές αξίες.